Στους ρυθμούς των Ηθών και Αξιών του τόπου μας, οι Παραδόσεις μέσω των Συλλόγων μας πρωταγωνιστούν.
Από τις ετήσιες δραστηριότητες του Συλλόγου Αργιθεατών Τρικάλων
Ο γράφων, με Αργιθεάτικες ρίζες, καλεσμένος από το «Σύλλογο Αργιθεατών Τρικάλων» είχε τη χαρά και την τιμή να παραβρεθεί στον ετήσιο χορό του «Συλλόγου Αργιθεατών Τρικάλων» και από τούτη τη θέση ευχαριστεί θερμά και το ΔΣ του Συλλόγου και τις Αργιθεάτισσες και Αργιθεάτες που του δόθηκε η ευκαιρία να βρεθεί ανάμεσά τους, να εντυπωσιαστεί, να συγκινηθεί από τις ολοζώντανες παραστάσεις που με μια απαράμιλλη γοητεία και τέχνη έφεραν στο σήμερα…
Η παρουσία, ιδιαίτερα των νέων παραδοσιακά ντυμένων χορευτών δίνουν μια τέτοια ξεχωριστεί ομορφιά ώστε να αναρωτιέσαι, να αναρωτιέσαι αν αυτό που βλέπεις είναι ζωντανό! Να νιώθεις να κουδουνίζουν καμπάνες και κουδούνια στα αφτιά σου. Να ακούς τη χλαλοή από τη γιορταστική συνάθροιση των ανθρώπων. Να στοχάζεσαι μέχρι στα μύχια της ψυχής και μέσα από τις μελωδίες της δημοτικής μουσικής να ταξιδεύεις, να ταξιδεύεις πίσω, πολύ πίσω. Εκεί θα βρεθείς στην πλατεία του χωριού, εκεί που γεννήθηκε και μεγάλωσε η μάνα σου, εκεί θα δεις τους αποκλειστικούς Αργιθεάτικους, κλειστούς χορούς και θα ακούσεις τα αργιθεάτικα αηδόνια να τραγουδούν μερακλωμένα…
Εκεί με τους χορευταράδες και τους ντόπιους αυτοδίδαχτους μουσικούς θα ακούσεις τα τραγούδια των γυναικών που τραγουδούν με το δικό τους ποιητικό τρόπο όπως: κλειστά, τσάμικα, του γάμου, καθιστικά: «Παιδιά μ 'γιατ' είστε ανάλαγα, - Χειμώνας και χινόπωρος, - Σαν πας πουλί μ 'στην ξενιτιά, - Περδικούλα γκιορτινάτη, -Μη με μαλώνεις μάνα μου…,και άλλα της χαράς και της θλίψης, της αγάπης και του χωρισμού (με την ευρύτερη έννοια), της ξενιτιάς και της πατρίδας και πολλά, πολλά της λευτεριάς!
Εκεί θα δεις τα πολιτιστικά αποθέματα των προγόνων μας να παίρνουν μορφές, να κατακλύζουν και να εξωραΐζουν τους χώρους της πλατείας έχοντας από τη μια ένα ποτήρι με κρασί στο χέρι τους και από την άλλη το μαντήλι και μ’ ένα απλό, αληθινό και αμοιβαίο χαμογέλι στα χείλη τους έτοιμοι για το χορό.
Εκεί θα δεις πως τιμούνται οι «κεφαλές» του χωριού, σύροντας πρώτοι το χορό. Ο παπάς, ο πρόεδρος του χωριού κι ο γραμματέας, ο δάσκαλος του χωριού, ο χωροφύλακας, ο αγροφύλακας και κάποιες φορές ένας γιατρός του διπλανού κεφαλοχώρι κι ένας ταχυδρόμος…
Ουφ!! Αντίστροφα ξεκινήσαμε αυτή τη φορά. Κάποιες φορές ο οίστρος δεν έχει όρια. Σε παρασύρει και σε οδηγεί στα δικά του μονοπάτια και λημέρια. Σου αντιπαραθέτει ανάμεσα στο παλιό και στο νέο κι είναι σα να σου λέει, επέλεξε!
Στους ρυθμούς των ηθών και αξιών του τόπου μας, οι Σύλλογοι πρωταγωνιστούν. Ο υπ’ αριθμό 1 εχθρός για την Παγκόσμια Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι ο Πολιτισμός και κατ’ επέκταση όλοι οι φορείς που έχουν στρατευθεί και συμπορεύονται μαζί του. Αυτή, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, έχει εισχωρήσει παντού. Εκεί που ακόμα έχει κατακτητικές δυσκολίες είναι το χωριό, ναι όπως του ακούτε το Χωριό, το οποίο αν και ερημωμένο από την εισβολή της Παγκόσμιας αθλιότητας, μέσω των Συλλόγων του εξακολουθεί και ζει και έχει μεταφερθεί-μεταναστεύσει στο «μέτωπο», που λέγεται Πόλη. Εκεί δραστηριοποιείται όχι μόνο για την συνέχεια ύπαρξης της παράδοσης αλλά και για την επιστροφή στις ρίζες, όπως πανελλαδικά εκδηλώνεται η επιθυμία όλων που εκ των πραγμάτων ίσως συμβεί.
Λοιπόν, παραδοσιακή, πολιτιστική, λαογραφική, εξωραϊστική από κάθε άποψη η παρουσία των δεκάδων χωριών της Αργιθεάτικης απεραντοσύνης στα Τρίκαλα, η οποία, παρουσία, χάρη στην επίπονη διοργάνωση και συντονισμό του ΔΣ του «Συλλόγου Αργιθεατών Τρικάλων» περιτράνως επετεύχθη. Κι ούτε θα ’ναι υπερβολή να πούμε πως ο εν λόγω Αργιθεάτικος Σύλλογος και τα μέλη του, χτες σε κατάμεστη αίθουσα των Τρικάλων, 25-01-2014, έδωσαν τον καλλίτερο εαυτό τους με ζωντανές παραστάσεις από τον αθάνατο χώρο της παράδοσης, των ηθών και αξιών της Αργιθέας.
Σύλλογοι όλων των ειδών του τόπου μας, αναμφισβήτητα αποτελούν το αντίπαλο δέος για τη βάρβαρη εποχή και τους ανθρώπους της που διανύουμε. Σύλλογοι, όπως του μεγέθους του «Συλλόγου Αργιθεατών Τρικάλων» και όχι μόνο, εκτός από τις ιδιαιτερότητες που αντιπροσωπεύουν, όπως πολιτιστικοί, λαογραφικοί, εξωραϊστικοί και άλλοι, αποκτούν και την ιστορική, με άλλα λόγια εντάσσονται στο χώρο της παράδοσης με ό, τι συνεπάγεται και από κει συμπυκνώνονται και αγωνίζονται για τον ίδιο σκοπό.
Κλείνοντας σαν μήνυμα, για την χαλεπή εποχή των αμοραλιστών που διανύουμε, ένα πείσμα, μια «σφήνα» ενάντια στον «σύγχρονο» τρόπο ζωής, ενός τρόπου που ο γείτονας δεν γνωρίζει το γείτονά του, που δεν αφουγκράζεται το βάσανό του, που μένει αδιάφορος και απαθής, που δεν μπορεί, ο άμοιρος, να σκεφτεί πως από τη θέση του γείτονα δεν απέχει μακριά και ότι ο ίδιος όσο και οι δικοί του… σύγχρονοι γείτονες, με καθυστέρηση θα μάθουν την ύπαρξή του, όταν θα έχει πλέον αποδημήσει… αυτό ο καθένας που νοιάζεται για την παράδοση οφείλει να το μεταφέρει. Η μεταλαμπάδευση διάσωσης της παράδοσης, αποτελεί προϋπόθεση συνέχειας και ύπαρξης…
Θερμά συγχαρητήρια στην ακούραστη πρόεδρο του Συλλόγου και σε όλα τα μέλη, σε όλους που συμμετείχαν στις αναπαραστάσεις, στους διάφορους προέδρους Συλλόγων και Σωματείων, στους δωρητές και στη δημοτική ορχήστρα που μας ταξίδεψε στο παρελθόν…
«EΕ». Ελλάδα, Τρίκαλα, Ιανουάριος 26 2014 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de