Τέρμα η ποσότητα, στροφή στην ποιότητα

Της Θέκλας Παρασκευούδη, προέδρου του Ελληνικού Οργανισμού Περιβάλλοντος

 www.eop.org.gr

Διανύοντας το τελευταίο έτος της παρούσας «εποχής» της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων αγροτών ελάχιστα γνωρίζει για τις αλλαγές που θα φέρει στις ζωές τους η νέα, μετά το 2013, περίοδος.

Δυστυχώς το ενδιαφέρον τους περιστρέφεται κυρίως γύρω από τα συνήθη οικονομικά οφέλη, δηλαδή το συνδεδεμένο και αποσυνδεδεμένο κομμάτι της επιδότησης. Βέβαια στην διάρκεια μίας τόσο βαθιάς οικονομικής κρίσης, η ανησυχία τους σε ότι αφορά το βραχυπρόθεσμο οικονομικό τους όφελος είναι εύλογη, αφού πλέον η αγορά δεν αφήνει περιθώρια και πολυτέλειες για πιστώσεις.

Συνεπώς, θα ήταν καλό να σκεφθεί ο Έλληνας αγρότης πως αποτελεί γι’ αυτόν μεγάλη τύχη, η κατοχή γης σε μία χώρα που αυτό που της έχει απομείνει για ανάπτυξη είναι τα εύφορα εδάφη της, οι ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες για τη γεωργία και ο τουρισμός.

Υπό αυτό το πρίσμα, η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική πιστεύω πως έτσι όπως έχει δομηθεί στους βασικούς πυλώνες της, έχει όλα εκείνα τα εχέγγυα για να αποτελέσει το εφαλτήριο για την εκτόξευση της εξωστρέφειας του ελληνικού πρωτογενή τομέα στα ύψη των διεθνών αγορών.

Η διατήρηση μίας σταθερής ενίσχυσης του αγροτικού εισοδήματος στη λογική της επιδότησης που δεν είναι συνδεδεμένη με την παραγωγή, εξασφαλίζει ομολογουμένως τη συντήρηση του παρόντος αγροτικού πληθυσμού ο οποίος την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα συρρικνώθηκε σε λιγότερους από μισό εκατομμύριο ανθρώπους (εκείνοι που ασχολούνται αποκλειστικά με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία είναι πολύ λιγότεροι).

Ως εδώ τα πράγματα έχουν πάνω – κάτω όπως τα γνωρίζαμε. Η «κοσμογονική» αλλαγή που φέρνει η νέα αγροτική πολιτική των ευρωπαίων εταίρων μας έγκειται στην υποχρέωση το 30% των άμεσων ενισχύσεων κάθε χώρας να συνδέεται πλέον, υποχρεωτικά, με περιβαλλοντικά φιλικές πρακτικές, που είναι επιπρόσθετες των απαιτήσεων της πολλαπλής συμμόρφωσης για την εξασφάλιση της βασικής ενίσχυσης.

Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως ότι μέχρι σήμερα ήταν προαιρετικό για τους αγρότες και είχε σημαντικά οικονομικά κίνητρα γι’ αυτούς (π.χ. τα γεωργοπεριβαλλοντικά προγράμματα στα οποία συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες, ειδικά στη Θεσσαλία), πλέον αποτελεί προϋπόθεση για το σύνολο των ενασχολούμενων με τον πρωτογενή τομέα, θέτοντας στο προσκήνιο αφενός την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων και αφετέρου την ολοκλήρωση της παραγωγικής διαδικασίας σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον.

Η εποχή του γνωστού συνθήματος «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική αποτελεί το συνδετικό κρίκο για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που ως κίνητρο θα έχει την ποιότητα και όχι την ποσότητα για την αγροτική παραγωγή.

Αυτό αποτελεί ξεκάθαρα μονόδρομο για όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Αφού ο ανταγωνισμός με τις αναδυόμενες οικονομίες είναι άνισος στο κομμάτι του κόστους παραγωγής, είναι ζωτικής σημασία να εμπεδώσουμε το συντομότερο δυνατό ως χώρα, πως η επιβίωσή μας είναι άμεσα συνδεδεμένη με εκείνη του περιβάλλοντος και με την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελευθερία στις 07 Μαρτίου 2012, στην σελίδα 7.