7:34 π.μ.
karditsa-city
Από τον επαναπατριζόμενο Θεσσαλό Πολίτη
Βάιο Φασούλα
Δυστυχώς κάθε
χρόνο και χειρότερα. Οι εναπομείναντες αξίες, που έχουν ως σημείο αναφοράς την
λευτεριά και τη δημοκρατία, βάση δρωμένων, έχουν διάρκεια όσο και η ζωή της
γενιάς των δεκαετιών του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα. Για μνήμες
αγωνιστών που θυσιάστηκαν για μας, τους «παρατηρητές»…, (όπως σωστά επισημαίνονται
στο διαδίκτυο…,) κύριος αντίπαλος είναι ο μερκαντιλισμός, σε πανελλαδικό
επίπεδο.
Λοιπόν διαβάζουμε
στο διαδίκτυο διάφορα κείμενα με αναφορά τους Πέντε ΕΠΟΝίτες μεταξύ και
επισημάνσεις, όσο αφορά τους πολίτες - παρατηρητές-αδιάφορους και απαθείς
έναντι αγωνιστών όπως και των Πέντε ΕΠΟΝιτών.
Η παρατηρητικότητα,
η διαμαρτυρία, η κρητική, η απεργία-ες, οι κινητοποιήσεις και άλλα παρεμφερή
που συναντούμε στις μέρες μας και εναντιώνονται στο ατσαλωμένο όσο και
απάνθρωπο «Status Quo», μεταφράζονται
σε συγκοινωνούντα δοχεία, γιομάτα με κοινωνική πυρίτιδα, στα οποία, ο
μηχανισμός-οι πυροδότησης έχουν μπλοκαριστεί από την παρατηρητικότητα και τη
συνήθεια...
Είναι αυτό που
ο γράφων συχνά αναφέρει προς τις σκουριασμένες μνήμες των πολιτών…, μην
περιμένεις να πεθάνει η μάνα σου για να δεις ότι υπάρχει θάνατος… Και
αυτό μπορούν να το δούνε και οι βερμπαλιστές «ηγέτες» της αριστεράς, ΟΛΗΣ της
αριστεράς, που με διακριτικότητα περνούν στον αστερισμό της μόνιμης και άκαρπης
παρατηρητικότητας. Λόγια, λόγια, κρητικές…, «του παρατηρητή, του αποστασιοποιημένου
που μόνο να διαμαρτύρεται και να κριτικάρει ξέρει, αυτό που αδιαμαρτύρητα
βλέπει την ζωή του να γυρνάει πολλά χρόνια πίσω…»
Η
προέλευση-συμμετοχή για τη μνήμη των απελευθερωμένων από τους ΕΠΟΝίτες
Τρικαλινών, είναι συμμετοχή ντροπής και απαξίωσης, είναι συμμετοχή που πονάει,
είναι μια ημέρα μνήμης που δεν κατέστη δυνατό να τιμάται ως όφειλε, αλλά
διασπασμένη. Εξού και η ύπαρξη του παρατηρητή απλού πολίτη.
Κλείνοντας
επαναλαμβάνουμε παλιότερη παρατήρησή μας: «Η Τρικαλινή κοινωνία, δυστυχώς,
πάντα απούσα. Ίσως, αυτό το μεγαλείο της λευτεριάς που κληρονόμησε να μην το
έχει ακόμα αντιληφθεί, να μένει αδιάφορη και να εξακολουθεί να σέρνεται ως
δούλη στο άρμα που οι πέντε ΕΠΟΝίτες πολέμησαν.
Αθάνατε
αδελφέ, Κώστα Στεργιόπουλε με τους Αθάνατους συντρόφους σου, Αιωνία σας η
μνήμη.
Τρίκαλα 17 τ’
Απρίλη 2016
