Το «νέο» ξεχαρβαλωμένο τηλεοπτικό πεδίο βορά στο βωμό της κομματικής «αντιπαράθεσης»

Ό λ ο ι   μ α ζ ί   μ π ο ρ ο ύ μ ε  (5^ον)

Αποπροσανατολισμοί οι «μετωπικές συγκρούσεις αριστεράς και δεξιάς»

Το «νέο» ξεχαρβαλωμένο τηλεοπτικό πεδίο βορά στο βωμό της κομματικής «αντιπαράθεσης»

Φθινοπωρινό αφιέρωμα του 2016

Από τον επαναπατριζόμενο λεύτερο  Θεσσαλό Πολίτη Βάιο Φασούλα

Το ότι τους έλληνες εργαζόμενους επί σαράντα χρόνια τους λήστεψαν τα ταμεία και σήμερα τους φορολογούν με εγκληματικούς τρόπους και τους επιβάλλουν την φτώχεια, την πείνα, την επαιτεία, την αυτοδικία, την αναγκαστική εγκατάλειψη και φυγή και επιπλέον τον παροτρύνουν να γίνει εθελοντής σε διάφορες ΜΚΟ και του προσφέρουν τη συνήθεια των συσσιτίων ... Αυτοί λοιπόν, οι έλληνες, οι νεοέλληνες γηγενείς, εξακολουθούν να συμπεριφέρονται απαθέστατα, να απεργούν και να διαμαρτύρονται και ως εκεί. Αντί να βουίξουν οι δρόμοι από την χειμαρρώδη παρουσία τους, με την απάθεια τους θυμίζουν στάνη με πρόβατα που βελάζουν επειδή ο κτηνοτρόφος ξέχασε να τα δώσει βορά, την οποία, βορά, τα ίδια πρόβατα δημιουργούν στο μαντρί…

Ακούτε ρε, ψηφοφόροι; Βλέπετε πως τούτες τις φθινοπωριάτικες ημέρες, εκτός τις φθινοπωρινές θεομηνίες, έχουμε και τις μετωπικές συγκρούσεις των κ.κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη; Ακούτε ρε; Προσοχή στα τζάκια. Σβήστε τα και αποκλείστε την επιστροφή τους στο σπίτι του κρεμασμένου. Καταλάβατε ρε, για ποια πράγματα … μαλώνουν; Εμείς,  καταλαβαίνουμε ότι όλοι μαζί μπορούμε να τους ανατρέψουμε και να πάρουμε τις τύχες της πατρίδας στα χέρια μας;

Προς χάρη του φθινοπώρου, ξεκινούμε με το Λόγο να ανασαλεύει τα φθινοπωρινά φύλλα και από κει, το ανασάλεμά του θα φτάσει στα χωράφια που δεν παράγουν παρά μόνο άστοχες ιαχές και επικίνδυνες σκιές...

«Βουυυυυυυ! Βουυυυυυυυ!»

Φυσά το φθινοπωρινό αγέρι κατρακυλώντας απ’ τα βουνά και παρασύρει στο διάβα του φύλλα ξερά, κλαριά και δέντρα, φωλιές πουλιών, νερά ποταμών και στέγες και φυσά, φυσά τρομαχτικά, καθώς οι ανάπνες του σκίζονται σε σχισμένα δέντρα και βράχια και περνούν μέσα από σχισμένες στέγες, το φύσημά του ακούγεται σαν πολεμική ιαχή, έτσι που να σκιάζονται άνθρωποι και ζα…

«Βουυυυυυυ! Βουυυυυυυυ!»

Όλες οι εποχές της Μητέρας Φύσης είναι όμορφες, μα τούτη του φθινοπώρου είναι το κάτι άλλο. Λες και έχουν μαζευτεί όλοι οι ζωγράφοι του κόσμου και όπου και να κοιτάξεις βλέπεις ζωγραφιστές ομορφιές. Χρώματα, ποικίλα χρώματα στα φύλλα των δέντρων λες κι είναι εργοστάσια παραγωγής χρωμάτων και λεπτών αρωμάτων απ’ την αύρα της γης, των φύλλων και του ανέμου, που δεν τα συναντάς πουθενά. Στα χωράφια η γη γίνεται καφετιά. Αλλού κιτρινοπράσινη. Αλλού κιτρινοκόκκινη· αλλού χρυσαφή και μαβιά, να όπως στις αυλές και στα πάρκα όπου συνωστίζονται τα πρώτα πεσμένα φύλλα στις γύρω τριανταφυλλιές και στους θάμνους, στους κορμούς των δέντρων και στα παγκάκια, άλλα που τα μαζεύουν οι εργαζόμενοι στο δήμο, άλλα που τα παρασύρει ο αέρας, άλλα που πέφτουν στο ποτάμι και άλλα, νοτισμένα απ’ τις πρωινές αύρες και ομίχλες, δε νοούν να ξεκολλήσουν απ’ τις ρίζες των δέντρων, τους φράχτες και τα παγκάκια· τα απαλά φυσήματα του αγέρα δε τα συγκινούν.

            Φθινοπώρι και ως συνήθως απρόβλεπτο με τις μεταβολές του. Φορτωμένο με τα χαρακτηριστικά τής γοητείας και της ομορφιάς, συγκρούεται με την ανθρώπινη μελαγχολία. Μια μελαγχολία, που τη φέρνει το πέσιμο των φύλλων, οι ολιγόωρες και μουντές ημέρες, οι μεγάλες άναστρες νύχτες, πότε οι ψιλοψιχάλες και πότε οι δυνατές βροχές συνοδευόμενες με απανωτά αστράμματα, που μετατρέπουν τις πυκνές σταγόνες της σε ασημένια καρφιά και τα ρυάκια της βροχής σε χειμάρρους. Ο άνεμος να γίνεται πότε ακροβάτης, πότε ήσυχος σαν παιχνιδιάρικο και άγουρο αγοράκι και άλλοτε άγριος με ουρλιάσματα και αρπάγματα, με τα αόρατα θεόρατα χέρια του να λυγίζει τα δέντρα και να τα ξεριζώνει, από τις στέγες των σπιτιών πολλά κεραμίδια να πετούν σαν πουλιά, τα κατοικίδια ζώα να ουρλιάζουν τρομαγμένα…

            Χρυσοπόρφυρο φθινοπώρι με τα ποτάμια που θα φουσκώσουν και θα μουγκρίσουν, μα πιο πολύ με τα φύλλα, που το καθένα, καθώς πέφτει, αφήνει κι ένα ξεχασμένο μελαγχολικό παράπονο, σαν την παρθένα που κι αυτή τη χρονιά δεν φιλήθηκε. Έτσι και η μελαγχολία φέρνει και μια νοσταλγία, που αντιστέκεται στο κλείσιμο των φωτεινών παραθύρων της ψυχής, κι εκεί κλείνει σφιχτά μέσα τους την αισιοδοξία και την ελπίδα που κρατάνε το αμυδρό φως. Εκεί και η θεά της ανάμνησης παίρνει τη θέση της και μαζί με τη θεά προσδοκία, προσδοκούν. Προσδοκούν τον ερχομό και το γρήγορο πέρασμα του χειμώνα, που θα φέρει την άνοιξη, με τις φεγγαρόλουστες νύχτες και τις μελωδικές φωνές της και κοντά θα φέρει το καλοκαίρι με τις δικές του χαρές, τα πανηγύρια και τα ξεφαντώματά του. Ένας ολόκληρος κύκλος του Φυσικού Μεγαλείου και της ζωής. Ένας κύκλος, που στις μυλόπετρές του, μαζί με τα χρόνια, τρίβονται και τ’ ανθρώπινα χρόνια, η ζωή, για να συνεχίσει κάπου αλλού το έργο της.

Ανασαλεύοντας τους αποπροσανατολισμούς που οι «μετωπικές συγκρούσεις αριστεράς και δεξιάς» προσφέρουν, συγκρούσεις ψεύτικες και αλαζονικές κατευθυνόμενες πίσω από τις κουρτίνες των κομματικών θεάτρων, «αντιπαραθέσεις» του θεαθήναι, προπετάσματα καπνού που αφήνουν τα φουγάρα των δυο μονομάχων, με τον έναν να καταγγέλλει τα αριστερά δρώμενα και ότι θα κατακτήσει την εξουσία..(μετάφραση =κουτάλα…) και θα σώσει την Ελλάδα και με τον άλλο να θυμίζει τα κατάλοιπα της δεξιάς και άλλα πολλά που θυμίζουν αμή τι άλλο παλιότερες αντιπαραθέσεις ΠαΣΟΚων και ΝουΔούδων, παλαμοχτυπήματα στα έδρανα του κοινοβουλίου και τους κάλλους στις μασχάλες των κεντροσοσιαληστοδεξιών ψηφοφόρων να πάνε σύννεφο.

Όλα αυτά και άλλα πολλά, εκτός ουσίας κομματικά θεατρικά θεάματα, άσχετα όσο και επικίνδυνα από την ελληνική πραγματικότητα, μέσω των ελώδη τηλεοπτικών καναλιών διαχέονται στην ελληνική κοινωνία, προσφέροντας ένα κωμικοτραγικό υπερθέαμα νουδούδικου νεοφιλελεύθερου καθεστώτος και ενός συριζαίϊκου «αριστερού» συστήματος που τόσο το ένα όσο και το άλλο ταΐζουν τον αποπροσανατολισμό και συντηρούν την κομματική αιθαλομίχλη. Συνταγή χορτασμένη για τους πολίτες που επί σαράντα χρόνια οι …αρχηγοί των εταιρειών, ΠαΣΟΚ και ΝΔ, «συγκρούονταν» συνεχώς σκορπίζοντας τον αειθαλή αποπροσανατολισμό στους πολίτες φτιάχνοντας μια σούπα με σοσιαλιστηκά και νουδούδικα μπαχαρικά που να κρατούν τον πολίτη ναρκωμένο…

Παράλληλα, τα φερέφωνα ξαναγύρισαν στις πρωινές εκπομπές των καναλιών της αποβλάκωσης. Είχαμε λίγο ησυχάσει με τις πλύσεις εγκεφάλου από φερέφωνα του βρώμικου συστήματος και είχαμε υπολογίσει πως ο κ. Τσίπρας θα έβαζε κάποια πειθαρχεία, αλλά και αυτός τα σκάτωσε και ασχολήθηκε με νούμερα που μεταφράζονται σε γαίες, πρόβατα και γίδια για να πάνε τελικά περίπατο…, βλέπε περίπτωση Καλογρίτσα. Έτσι και πάλι θα έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε τον βουλευτικό… πλουραλισμό στην πραγματική του έκβαση και όχι μόνο στο λόγο αλλά και στα …έργα. Πλουραλιστής ο ένας, πολυμήχανος ο άλλος, μιμητές του Οδυσσέα!! Μόνο που εκείνος επέστρεφε να λευτερώσει την πατρίδα του, τούτοι εδώ κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Έχοντας στο ενεργητικό τους το φτηνό θέατρο, άλλοι τα τηλεοπτικά σήριαλ της οκάς και την επίσης φτηνή κωμωδία, άλλοι αθλητές επώνυμοι έγιναν βουλευτές, οι δημοσιογραφίσκοι κατέχουν την πρώτη θέση στο ελληνικό «πολιτικό» - κομματικό γίγνεσθαι και πάει λέγοντας. Κάποια στιγμή έσκασε η Ελλάδα, την σκάσανε σαν φούσκα τα λαμόγια και οι κλέφτες της σαραντάχρονης… δημοκρατικής δυναστείας των σοσιαληστών και των νεοδημοκρατών.

Στα κανάλια εξαντλούν το χρόνο τους κατηγορώντας-βρίζοντας ο ένας τον άλλον και ο όχλος… δικό τους κατόρθωμα… να τους ακούει με θρησκευτική προσήλωση ελπίζοντας πως μια νέα κομματική αλλαγή μπορεί να φτιάξει τα πράγματα. Βέβαια ματαιοπονούν, οι πολίτες, αν περιμένουν από κάθε λογής αετονύχη, ιδιαίτερα των συγκυβερνητών της δεξιάς-Ανελ και της φιλτραρισμένης, μνημονιακής «αριστεράς», η οποία έχει πάρει την αριστερά στο λαιμό της, να δουν κάποια κατάντια μέσα από την ίδια κατάντια.

Κλείστε τα τηλεοπτικά παράθυρα της αποβλάκωσης, πιάστε ένα βιβλίο και ετοιμαστείτε να βγείτε στους δρόμους... Είναι η μόνη διέξοδος σωτηρίας. Κατά τ’ άλλα καλοδεχτείτε τους ξεκούραστους τηλεπαρουσιαστές. Σίγουρα θα έχουν πολλά να σας πουν. Και σίγουρα αν δεν έχετε ξεκουτιάσει τελείως θα ξεκουτιάσετε τώρα.

Ό, τι σάπιο έριξε ο θεός στη γη, εδώ έπεσε στην Ελλάδα. Εξού και ο όρος ή τίτλος ή επωνυμία: Κομματική Ελλάδα! Ελλάδα της διαφθοράς, της διαπλοκής της αέναης ληστείας και του δημοσιογραφικού … πλουραλισμού. Έτσι λένε. Σε 24ωρη βάση μας ενημερώνουν τα κανάλια και μας καθιστούν ΜΟΝΑΔΙΚΟΥΣ υπεύθυνους για την κατάντια μας.

Έτσι λοιπόν η ...αντιπαράθεση-σύγκρουση μεταξύ κ.κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη δίνει και παίρνει και τα κανάλια κάνουν χρυσές δουλειές, όπως χρυσές δουλειές κάνουν και οι δημοσκοπήσεις, - δεν τις πιστεύουμε, ανήκουν στον αστερισμό του αποπροσανατολισμού, - οι οποίες ανεβάζουν και κατεβάζουν κατά το δοκούν κόμματα και κυβερνήσεις, όπως τώρα που εξαφανίζουν τον Σύριζανελ και ανεβάζουν τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη. Εδώ θα σταθούμε λίγο και θα επαναλάβουμε τα στραβά και ανάποδα, που η ΝΔ μέσω των τζακιών της ερήμωσε τον τόπο. Θεωρούμε μέγα ευτράπελο να δούμε επαναφορά τζακιού στην διακυβέρνηση της χώρας και γενικότερα της Ν.Δ. που αμή τι άλλο θα είναι η επιστροφή στο σπίτι του κρεμασμένου. Παρντόν αλλά δε θα πάρουμε.

Τα «τζάκια» που ζεσταίνουν τα σόια και τα ταΐζουν τα χαϊβάνια δεν καίνε ξύλα αλλά ιδρώ και αίμα, ήταν και εξακολουθούν να είναι σε τοπικό και εθνικό επίπεδο η πολλαπλή πληγή της Ελλάδας. Σβήστε τα, επιτέλους, νεοέλληνες και αφήστε τα αποκαΐδια να τα πάρουν οι αγέρηδες και να ανάψουμε το δικό μας τζάκι, να ζεσταθεί η Ελλάδα κοντά και εμείς να χοχλάσουμε τα χέρια μας, να πιάσουμε τα τσαπιά, να αφουγκραστούμε το κάλεσμα της φιμωμένης πατρίδας και να αρχίσουμε το σκάψιμο που θα φέρει την άνοιξη… Αυτά είναι τα «τζάκια» που ρουφούν σαν βδέλλες το αίμα και εδράζονται στην εταιρία της Ν.Δ και στο σβέρκο το δικό μας. Αυτά τα τζάκια που, αν και σβησμένα εξακολουθούν να πετούν …αναγεννητικές στάχτες και μαύρο καπνό, ο οποίος αδιάκοπα βγαίνει μέσα απ’ τα τηλεοπτικά κανάλια μόνιμης αποβλάκωσης, σβήστε τα. Σβήστε τα τζάκια και πετάξτε τους δέκτες σας που ρυπαίνουν το νου… 

 Όσο αφορά το Σύριζανελ έχουμε αναφερθεί ότι η πολιτική του απέτυχε. Τώρα αν απέτυχε σαν κόμμα που συγκυβερνά την Ελλάδα ή αν τον απέτυχαν, πιστεύουμε πως συμβαίνει το δεύτερο. Αλλά και αν ακόμα δεχτούμε ότι πρόκειται για αριστερό κόμμα, θα επέτρεπαν οι ευρωπαϊκοί «θεσμοί» την ύπαρξή του…; (Τον κακό μας τον καιρό. Κάθε φορά τους προσφωνούμε με διαφορετικούς τίτλους. Τέτοια η κατάντια, η εξάρτηση, η υποταγή. Τι να σου κάνει καημένε και ο Τσίπρας…;) Άλλωστε η ιστορία το επιβεβαιώνει πως ο εχθρός-κατακτητής στα στρατηγικά κατακτητικά του σχέδια, χρησιμοποιεί τον αντίπαλό του όσο τον χρειάζεται. Στο τέλος τον εγκαταλείπει ή τον δολοφονεί. Πώς μπορεί να εμπιστευτεί έναν προδότη που πρόδωσε την πατρίδα του.

Η ευκαιρία δόθηκε στον Αλέξη  Τσίπρα και στο κόμμα του, το Σύριζα…, (όχι στον καιροσκόπο κύριο Καμένο που μαζί του τρώει ψωμί, ΚΑΙ μη μας πει κανείς τι να έκανε διότι θα την πάρει την απάντηση…,) να τα σβήσει εκείνος με ένα φύσημα όσο δύσκολο και να ήταν, αλλά αντί αυτό περισσότερο ενδιαφέρθηκε για την καρέκλα και τροφοδότησε όχι τη ΝΔ…, (που μόνο «Νέα Δημοκρατία» δεν είναι, όπως και ο Σύριζα, οι «πολιτικές του δεν δείχνουν κάτι που να λέει ότι πρόκειται για αριστερό κόμμα· το μόνο που διαφέρει είναι ότι ο κύριος Τσίπρας δεν είναι από τζάκι και ως τέτοιος όφειλε να λειτουργήσει-γι’ αυτό ψηφίστηκε…,) αλλά τα τζάκια της που την πλαισιώνουν. Σβήστε τα, λοιπόν, ανάπνες έχετε. Δηλαδή κυβερνήτες χωρίς όνομα τζακιού δε μας κάνουν; Ντροπή σε εκείνους που επιλέγουν τα τζάκια και επιτρέπουν να κυριαρχεί ο πάγος και το σκότος.

Κατά  τ’ άλλα για κάτι μουσεία που ακούμε και για κάτι πεθαμένους, δεν είναι της στιγμής κι ούτε είναι καλό να μιλά κανείς γι’ αυτούς, μάλιστα όταν τους επώνυμους πεθαμένους τους εκμεταλλεύονται οι ζωντανοί… και οι ανώνυμοι να παραμένουν ανώνυμοι. Λοιπόν αυτά με τα τζάκια. Οι …εκπομπές «θερμότητας» που παράγουν δημιουργούν θάνατο. Έναν θάνατο διαχρονικό· αυτόν που ζούμε 40 χρόνια τώρα. Σβήστε τα τζάκια πολίτες!

Κλείνοντας ο έλληνας πολίτης δεν θέλει εκλογές τώρα. Απ’ την άλλη η ζωή της σημερινής συγκυβέρνησης με όλα τα συμπαρομαρτούντα που έχει δημιουργήσει, δεν έχει πολύ ψωμί. Σήμερα όλα τα κόμματα της Ελλάδας, κοινοβουλευτικά και μη στρέφονται εναντίον του. Ακόμα και ο Λεβέντης χάνει …νερά. Ίσως να υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία να εξιλεωθεί για τις δεξιές από κάθε άποψη πολιτικές που εφάρμοσε.  Αλλά αυτό είναι δικό του θέμα όπως και επιλογή…

Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Σεπτέμβρης 27  2016  pelasgos@fasoulas.de   www.fasoulas.de