ΝΙΚΟΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ - ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

«Η προστασία και η φροντίδα των ψυχικά ασθενών στις συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης είναι θέμα πολιτισμού, ουμανισμού και στοιχειώδους λειτουργίας του κοινωνικού κράτους» - Τοποθέτηση Νίκου Μιχαλάκη στην Ολομέλεια της Βουλής.

«Αν θέλουμε να υπηρετούμε πολιτισμικές και ουμανιστικές αξίες, σε μια πραγματική Δημοκρατία, υποχρέωση όλων των φορέων της ευνομούμενης πολιτείας είναι η βοήθεια προς τους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Στην περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης που διανύουμε οι ευάλωτες και αδύναμες κοινωνικές ομάδες είναι αυτές που πρέπει να προστατευθούν, πολύ περισσότερο οι άνθρωποι που πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή», τόνισε στην τοποθέτηση του στην Ολομέλεια της Βουλής, ο βουλευτής Καρδίτσας, Νίκος Μιχαλάκης, κατά τη διάρκεια της συζήτησης της σχετικής επίκαιρης επερώτησης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Νίκος Μιχαλάκης αναφέρθηκε διεξοδικά στα οξέα προβλήματα στελέχωσης, χρηματοδότησης και υποδομών, που αντιμετωπίζουν οι δημόσιες δομές ψυχικής υγείας στη Θεσσαλία. «Στην Καρδίτσα και τα Τρίκαλα δεν έχουν λειτουργήσει ποτέ τα προβλεπόμενα Ψυχιατρικά Τμήματα των δύο τοπικών Νοσοκομείων, στη Λάρισα, η Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στερείται ψυχίατρους και προσωπικό, με αποτέλεσμα να καλύπτονται ελάχιστες κλίνες νοσηλείας, στο Βόλο, υπάρχει μόλις ένας ψυχίατρος», σημείωσε, μεταξύ άλλων.

Αναλυτικά η ομιλία του Νίκου Μιχαλάκη στην Επίκαιρη Επερώτηση για την Ψυχική Υγεία. Μάρτιος 2014.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Σε μια πραγματική Δημοκρατία, σε μια Δημοκρατία που κράτος και κοινωνία δεν μένουν μόνο στην τυπική άσκηση εκλογικών και ατομικών δικαιωμάτων, υποχρέωση όλων των φορέων της ευνομούμενης πολιτείας είναι η βοήθεια προς τους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

Στην περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης που διανύουμε οι ευάλωτες και αδύναμες κοινωνικές ομάδες είναι αυτές που πρέπει να προστατευθούν.

Αν θέλουμε να υπηρετούμε πολιτισμικές και ουμανιστικές αξίες, για τις οποίες δόθηκαν και δίνονται πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες από όλους τους λαούς.

Ξεκινώ έτσι, γιατί πιστεύουμε ότι το θέμα της φροντίδας των ψυχικά ασθενών είναι ακριβώς ζήτημα πολιτισμού, ουμανισμού και συντεταγμένης δημοκρατικής πολιτείας, που έχει τη συνταγματική ευθύνη για την υγεία του συνόλου του πληθυσμού, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς φυλετικά, οικονομικά, γεωγραφικά, ταξικά ή άλλα εμπόδια.

Για να μιλήσω ειδικότερα για το γεωγραφικό διαμέρισμα της Θεσσαλίας, και να το θέσω ως ρητορικό ερώτημα, πώς επιτυγχάνεται αυτή η αποστολή της πολιτείας σε μια περιοχή που δεν διαθέτει, ουσιαστικά, καμιά σοβαρή, στιβαρή, πλήρως λειτουργική δημόσια δομή ψυχικής υγείας ;

Διαθέτει δημόσιες δομές, μόνο στα χαρτιά και στα κενά περιεχομένου οργανογράμματα.

Οι περικοπές δαπανών στην υγεία, ήδη πριν από την κρίση, με μεγαλύτερη όμως επιτάχυνση στη διάρκεια αυτής, η χρόνια, επομένως υποχρηματοδότηση, η υποστελέχωση και η διάβρωση των δημόσιων υποδομών έχουν οδηγήσει στο φαινόμενο, η Θεσσαλία του ενός περίπου εκατομμυρίου κατοίκων να εξυπηρετείται σχεδόν αποκλειστικά στον τομέα της ψυχικής υγείας από ιδιωτικές κλινικές.

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική επιβάρυνση του ψυχικά πάσχοντα και της οικογένειάς του.

Ειδικότερα, στη Λάρισα, το Ψυχιατρικό Τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου δε λειτουργεί από το καλοκαίρι του 2012, λόγω αργίας του μέχρι τότε υπηρετούντος ψυχιάτρου, που μάλλον αποτέλεσε πρόσχημα για το οριστικό λουκέτο στο Τμήμα.

Σε σχετική ερώτηση της συντρόφισσας βουλευτίνας, Ηρώς Διώτη, Αύγουστος του 2012, το υπουργείο Υγείας, υφυπουργός η κυρία Σκοπούλη τότε, διαβεβαίωνε ότι «έχει προβεί σε αποφάσεις έγκρισης σκοπιμότητας για την επέκταση του Ψυχιατρικού Τμήματος Ενηλίκων,

την ίδρυση Ψυχιατρικού Τμήματος Παιδιών και Εφήβων,

την ίδρυση Ξενώνα Βραχείας Παραμονής και Κινητής Μονάδας από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας».

Δεκαοχτώ μήνες μετά, τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει υλοποιηθεί. Απολύτως τίποτα.

Αντίστοιχα, το Κέντρο Ψυχικής Υγείας της πόλης αναλαμβάνει μόνο περιστατικά παιδιών, καθώς δεν διαθέτει προσωπικό για ενήλικους.

Στο δε Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, λόγω υποστελέχωσης και έλλειψης όλων των ειδικοτήτων ιατρών και προσωπικού, λειτουργούν μόλις 12 κλίνες της Ψυχιατρικής Κλινικής από τις 38. Κατά τα άλλα, η Κλινική δέχεται καθημερινά τουλάχιστον 30 περιστατικά που στοιβάζονται σε ράντζα ή κρεβάτια άλλων κλινικών.

Στο Νοσοκομείο του Βόλου, η Ψυχιατρική Κλινική διαθέτει μόλις έναν ψυχίατρο, από τους πέντε συν έναν ψυχολόγο, που προβλέπονται στο οργανόγραμμα.

Επίσης, δεν έχει λειτουργήσει ποτέ έως τώρα η Μονάδα Αντιμετώπισης των Οξέων Ψυχιατρικών Περιστατικών.

Το Κέντρο Ψυχικής Υγείας της πόλης, στο οποίο εξετάζονται τουλάχιστον 2.000 άτομα τον χρόνο, αν και διαθέτει, συγκριτικά, ικανοποιητικότερο αριθμό ιατρών (3 ψυχίατρους και 2 παιδοψυχίατρους) έχει οξέα προβλήματα συντήρησης (και του εξοπλισμού του) και δε διαθέτει μη ιατρικό προσωπικό.

Η ίδια, δραματική κατάσταση εξαΰλωσης των Ψυχιατρικών Τμημάτων επικρατεί στα Νοσοκομεία Καρδίτσας και Τρικάλων, όπου παρά τις στα χαρτιά προβλέψεις, των οργανισμών τους, δεν υπηρετούν ούτε οι συνολικά προβλεπόμενοι επτά ψυχίατροι (τέσσερις και τρεις, αντίστοιχα) ούτε λειτουργεί κάποιο από τα συνολικά προβλεπόμενα 35 κρεβάτια.

Κλείνω όπως άρχισα  : Είναι ευθύνη, είναι υπόθεση, είναι υποχρέωση της πολιτείας, πολιτισμική και ουμανιστική, όχι απλώς τυπική, η φροντίδα, η μέριμνα, η προσοχή και η προσπάθεια λύτρωσης και των ψυχικά πασχόντων ατόμων.

Ίσως πιο ταιριαστό και πιο επίκαιρο το σύνθημα της αλληλεγγύης, του ΣΥΡΙΖΑ, της ευρύτερης Αριστεράς «Κανένας μόνος του στην κρίση», καθίσταται ακριβώς εδώ, στους ψυχικά πάσχοντες.

Η ψυχική ασθένεια δεν είναι ούτε στίγμα, ούτε ιδιωτική υπόθεση, ούτε πρόβλημα κάτω από το χαλί.

Είναι υπόθεση όλων μας και κυρίως είναι υπόθεση δίκαιου και αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους.