Μάχη εξουσίας

Το ελληνικό και το ευρωπαϊκό κατεστημένο δεν συγχωρεί τον λαό για την ψήφο του στις 6 Μαΐου. Οι εγχώριοι οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι έχουν πανικοβληθεί από τη δυναμική εξουσίας που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στήνουν παγίδες, χαλκεύουν “πληροφορίες”, κινδυνολογούν αδίστακτα, ψαρεύουν “πρόθυμους” και ψηφοθηρούν με κάθε τρόπο, κυρίως υπέρ του Σαμαρά.
Μπροστά στην αυξανόμενη επιρροή της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς, που καταγράφεται όχι μόνο στις δημοσκοπήσεις, αλλά και στις ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις, η διαπλοκή κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για “αλαζονεία και πολυγλωσσία”. Στην ουσία ονομάζουν αλαζονεία την επιμονή του λαού να ανατρέψει την εξουσία τους. Εκμεταλλευόμενοι υπαρκτά προβλήματα συντονισμού, κατασκευάζουν ανύπαρκτες θέσεις ή ανατρέχουν στην πολιτική προϊστορία συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ για να εμφανίσουν το σχήμα ως “κακόφωνο” και ακατάλληλο να κυβερνήσει.
Το κατεστημένο δεν έχει αντιληφθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ εκφράζει ένα ανερχόμενο πλειοψηφικό πολιτικό - κοινωνικό ρεύμα, ικανό να διευρύνει τις συμμαχίες του, αρχής γενομένης από την Αριστερά, να απευθυνθεί σε πολίτες που η κρίση τούς απελευθερώνει από άλλους πολιτικούς χώρους, όπως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, και να εκφράζει τις ελπίδες της νέας γενιάς. Ικανό να ανταποκρίνεται στον ρόλο που του αναθέτει η κοινωνία.
Γι’ αυτό η εμφυλιοπολεμική παλινδρόμηση Σαμαρά είναι παρωχημένη και διχαστική και δεν δημιουργεί δυναμική στη Ν.Δ., ακόμη κι αν κατορθώσει να αθροίσει εκλογικά τα κατακερματισμένα τμήματα της συντηρητικής παράταξης με την παλαιοκομματική επαγγελία της νομής της εξουσίας. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατατρύχεται από “πολυγλωσσία”, τι συμβαίνει με την Μπακογιάννη, τον Σαμαρά και τον Καρατζαφέρη “μαζί”;
Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλάται και στο διεθνές ενδιαφέρον που δείχνουν κινήματα, μέσα ενημέρωσης, αλλά και πολιτικές δυνάμεις άλλων χωρών, που προσβλέπουν σε ανατροπή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Είμαστε ένα διεθνές “case study”! Ένας κρίκος στην αλυσίδα των κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών που σηματοδοτούν την επιστροφή της Αριστεράς. Το ξεπέταγμα του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζει τις πολιτικές ελίτ να αντιμετωπίζουν επειγόντως το ελληνικό ως ευρωπαϊκό πρόβλημα με παγκόσμιες διαστάσεις.
Είναι χαρακτηριστική η διεθνής κινητικότητα που έχει αποκτήσει νέες διαστάσεις με την εκλογή του Ολάντ. Η κοινή θέση Ομπάμα - Ολάντ προχθές στους G8, σύμφωνα με την οποία είναι δεδομένη η θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, απαντά στα παιχνίδια της Μέρκελ, που θέτουν σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία. Οι δύο ηγέτες τονίζουν ότι πρέπει να βρεθούν νέες πολιτικές, δηλαδή όχι σκληρή λιτότητα, και να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό πεδίο το δημόσιο χρέος.
Η προεκλογική περίοδος προβλέπεται σκληρή και η μάχη αδυσώπητη. Πρόκειται για μάχη εξουσίας. Το χρεωκοπημένο αστικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να ανασυγκροτηθεί, διότι έρχεται σε αντίθεση με τις κοινωνικές ανάγκες. Υπηρετεί το Μνημόνιο, που οδηγεί την κοινωνία στην καταστροφή και τη χώρα, πιθανότατα, εκτός ευρώ. Οι πολιτικές που υπηρετεί η αυτάρεσκα αυτοπροσδιοριζόμενη ως φιλοευρωπαϊκή νεοεθνικόφρων Δεξιά απομακρύνουν τη χώρα από τις ενδιαφέρουσες ευρωπαϊκές διεργασίες. Το μέτωπο της Δεξιάς εξυπηρετεί την επίθεση του κεφαλαίου εναντίον της κοινωνίας και την υποδούλωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών στην “παντοδυναμία” των επιθετικών αγορών.
Ας μην αυταπατώνται ότι για πολύ θα ορίζουν τις τύχες του λαού. Στις 17 Ιουνίου ο λαός θα ολοκληρώσει την εντολή της 6ης Μαΐου. Όσοι νομίζουν ότι οι πολίτες “ξέδωσαν” και τώρα θα “λογικευτούν” θα αιφνιδιαστούν και πάλι.

πηγη avgi