6:40 π.μ.
karditsa-city
Στο ιδεολογικό νεφέλωμα του ΠΑΣΟΚ πολλοί επιχειρούν το τελευταίο διάστημα να παρέμβουν διεκδικώντας την προσωπική τους κατοχύρωση στις εξελίξεις. Εντύπωση προκαλεί η συνεχιζόμενη προσπάθεια του πρώην Κυβερνητικού Εκπροσώπου Ηλία Μόσιαλου, να παρουσιαστεί ως η «λευκή περιστερά» της πολιτικής αλλά και ως ο εκφραστής μιας δήθεν μεταρρυθμιστικής λογικής.
Αντιλαμβάνομαι τη μοναξιά που νοιώθει. Η πολιτική αρένα είναι σκληρή, για όσους ως διάττοντες κομήτες προσγειώθηκαν ανώμαλα στην πραγματικότητα.
Καταλαβαίνω ότι είναι σκληρό από διαχειριστής μιας εξουσίας να μετατρέπεται σε μοναχικό καβαλάρη χαμένο στην έρημο των ιδεών του. Αλλά οφείλω να του θυμίσω:
- Η σημερινή του ανακάλυψη ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ασπόνδυλο ιδεολογικά έρχεται με καθυστέρηση πολλών ετών! Θα ήταν καλό να συμβουλευτεί τις παρεμβάσεις μας για την κρίση ιδεολογίας, στρατηγικής και πολιτικής του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια.
- Θα συμφωνήσουμε με το «κόμμα των μηχανισμών και των ευνοημένων», μόνο που θα πρέπει να του θυμίσουμε ότι αποτελεί το παράδειγμα του κατ’ εξοχήν ευνοημένου μιας κομματικής ηγεσίας, που τον επέβαλε ως βουλευτή Επικρατείας, ως πρόεδρο του ΙΣΤΑΜΕ και ως Κυβερνητικό Εκπρόσωπο. Δεν είναι περίεργο ο ευνοούμενος να καταγγέλλει τους ευνοημένους;
- Λέει πως το ερώτημα είναι το κυβερνητικό πρόγραμμα που θα πρέπει να ακολουθηθεί και όχι αν η συνεργασία θα γίνει με την αριστερά ή τη δεξιά. Προφανώς αυτή η μεταρρυθμιστική λογική δεν λαμβάνει υπόψη της το απλούστερο όλων.Ότι άλλο μπορεί και πρέπει να είναι το Κυβερνητικό Πρόγραμμα για συνεργασία με την Αριστερά και άλλο αυτό που θα προκύψει για συγκυβέρνηση με τη Δεξιά! Εκτός και αν ο κ. Μόσιαλος θεωρεί εφικτή την υλοποίηση ενός προοδευτικού προγράμματος με συντηρητικούς και ακροδεξιούς υπουργούς. Συγνώμη ξέχασα, ότι αυτό το έχει ήδη υποστηρίξει στην πράξη, με την ψήφο του στην Κυβέρνηση Παπαδήμου.
- Σε ότι αφορά το ποιος εκφράζει τη σοσιαλιστική προοπτική ας είναι περισσότερο σεμνός. Ο καθένας μας έχει την ιστορία του στο ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος την ιστορία του ΕΚΤΟΣ ΠΑΣΟΚ. Είναι λοιπόν ο τελευταίος που μπορεί να μιλά για το ΠΑΣΟΚ στο όνομα του ΠΑΣΟΚ.
- Τέλος οι όψιμοι «μεταρρυθμιστές», που καλύπτουν τη νεοφιλελεύθερη λογική τους πίσω από λέξεις και προσδιορισμούς, να γνωρίζουν ότι τη δική τους μεταρρύθμιση τη ζούμε: Μαζική φτώχεια, εθνική υποτέλεια, κόψιμο συντάξεων, εκχώρηση δημόσιου πλούτου, ανεργία και εργασιακό μεσαίωνα.
Μπορεί να είναι περήφανος για τη δημοκρατική απορρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας αλλά δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως αμέτοχος στην πορεία διάλυσης της χώρας και του λαού.
Την αγωνία του για το μέλλον του στην πολιτική σκηνή της χώρας θα την απαντήσει ο ελληνικός λαός. Και η απάντηση θα είναι ανάλογη των πεπραγμένων του.
- Θα συμφωνήσουμε με το «κόμμα των μηχανισμών και των ευνοημένων», μόνο που θα πρέπει να του θυμίσουμε ότι αποτελεί το παράδειγμα του κατ’ εξοχήν ευνοημένου μιας κομματικής ηγεσίας, που τον επέβαλε ως βουλευτή Επικρατείας, ως πρόεδρο του ΙΣΤΑΜΕ και ως Κυβερνητικό Εκπρόσωπο. Δεν είναι περίεργο ο ευνοούμενος να καταγγέλλει τους ευνοημένους;
- Λέει πως το ερώτημα είναι το κυβερνητικό πρόγραμμα που θα πρέπει να ακολουθηθεί και όχι αν η συνεργασία θα γίνει με την αριστερά ή τη δεξιά. Προφανώς αυτή η μεταρρυθμιστική λογική δεν λαμβάνει υπόψη της το απλούστερο όλων.Ότι άλλο μπορεί και πρέπει να είναι το Κυβερνητικό Πρόγραμμα για συνεργασία με την Αριστερά και άλλο αυτό που θα προκύψει για συγκυβέρνηση με τη Δεξιά! Εκτός και αν ο κ. Μόσιαλος θεωρεί εφικτή την υλοποίηση ενός προοδευτικού προγράμματος με συντηρητικούς και ακροδεξιούς υπουργούς. Συγνώμη ξέχασα, ότι αυτό το έχει ήδη υποστηρίξει στην πράξη, με την ψήφο του στην Κυβέρνηση Παπαδήμου.
- Σε ότι αφορά το ποιος εκφράζει τη σοσιαλιστική προοπτική ας είναι περισσότερο σεμνός. Ο καθένας μας έχει την ιστορία του στο ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος την ιστορία του ΕΚΤΟΣ ΠΑΣΟΚ. Είναι λοιπόν ο τελευταίος που μπορεί να μιλά για το ΠΑΣΟΚ στο όνομα του ΠΑΣΟΚ.
- Τέλος οι όψιμοι «μεταρρυθμιστές», που καλύπτουν τη νεοφιλελεύθερη λογική τους πίσω από λέξεις και προσδιορισμούς, να γνωρίζουν ότι τη δική τους μεταρρύθμιση τη ζούμε: Μαζική φτώχεια, εθνική υποτέλεια, κόψιμο συντάξεων, εκχώρηση δημόσιου πλούτου, ανεργία και εργασιακό μεσαίωνα.
Μπορεί να είναι περήφανος για τη δημοκρατική απορρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας αλλά δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως αμέτοχος στην πορεία διάλυσης της χώρας και του λαού.
Την αγωνία του για το μέλλον του στην πολιτική σκηνή της χώρας θα την απαντήσει ο ελληνικός λαός. Και η απάντηση θα είναι ανάλογη των πεπραγμένων του.
