8:48 π.μ.
karditsa-city
"Σε τούτο το σταυροδρόμι υπάρχουν μόνο δύο επιλογές. Ελλάδα και Ελευθερία. Η΄ Υποταγή και Δουλεία".
Μεγάλη συμμετοχή στην εκδήλωση της "Αριστερής Πρωτοβουλίας"
Μεγάλη συμμετοχή στην εκδήλωση της "Αριστερής Πρωτοβουλίας"
ΟΜΙΛΙΑ Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Μόνο αυτό το προνόμιο μας έμεινε. Απ' αυτό ξεκινήσαμε και σ' αυτό γυρίσαμε. Μαζί, ο ένας πλάι στον άλλο, στο πεζοδρόμιο ή στην αίθουσα -δεν έχει σημασία- και να μπορούμε να λεγόμαστε σύντροφοι.
Όχι συνεργοί στις μπίζνες και στα συμφέροντα, σύντροφοι.
Όχι συνένοχοι στην υπεξαίρεση των λαϊκών κόπων και στην καταρράκωση των δίκαιων κεκτημένων, σύντροφοι.
Όχι συνέταιροι στην εξουσία, σύντροφοι.
Το λέω μέσα απ' την καρδιά μου,
Συντρόφισσες και σύντροφοι, σας καλωσορίζω ξανά στο ΠΑΣΟΚ της καρδιάς μας, στο ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, στο ΠΑΣΟΚ του χθες, του σήμερα και του αύριο, στην Αριστερή Πρωτοβουλία.
Εδώ που δεν πρόκειται να υποστείλουμε τη σημαία του σοσιαλισμού, εδώ που δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστούμε, εδώ που δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για μια δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εμείς, το ΠΑΣΟΚ, η Ελλάδα, ο Ελληνικός Λαός, όλοι βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα μεγάλο, στο μεγαλύτερο σταυροδρόμι της ιστορίας. Σ' αυτό, που έχει μία και μόνο επιλογή και επιστροφή δεν υπάρχει.
Όμως ας είμαστε ρεαλιστές. Οι ιδέες μας μπορεί μια μέρα ν' αλλάξουν τον κόσμο. Εμείς δεν φτάνουμε. Δεν έχουμε τη δύναμη ν' αλλάξουμε τον κόσμο.
Μπορούμε όμως αν πάρουμε το σωστό δρόμο, αν πάρουμε τούτη την κρίσιμη ώρα τη σωστή απόφαση, τότε μπορούμε να σώσουμε το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα και να γίνουμε παράδειγμα.
Έτσι έκαναν πάντα οι Έλληνες κι έτσι με τις αξίες και το παράδειγμά τους κατάφερναν ν' αλλάξουν τον κόσμο. Έτσι έκανε και το ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου.
Έδωσε στο Λαό σημασία και αξία.
Έδωσε μήνυμα ανεξάρτητης βούλησης σε παγκόσμια κλίμακα με την κίνηση των 6 για Ειρήνη, ορθώνοντας ανάστημα ανάμεσα στα πανίσχυρα μπλοκ και ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στη διεθνή πολιτική.
Απάντησε άμεσα στις τουρκικές προκλήσεις και κράτησε το Αιγαίο μπλε και όχι γκρίζο.
Άλλαξε την Ευρώπη με την απαίτηση για Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα και άνοιξε το δρόμο για τα κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης ανακατανέμοντας το ευρωπαϊκό Εισόδημα υπέρ του νότου, υπέρ του Λαού.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σε τούτο το σταυροδρόμι υπάρχουν μόνο δύο επιλογές. Ελλάδα και Ελευθερία. Η΄ Υποταγή και Δουλεία.
Πέφτουν οι μάσκες, πέφτουν τα προσχήματα. Κάποιοι με άλλοθι τη ψήφο μας που την απέσπασαν με ψέματα, επιδιώκουν να δημιουργήσουν εδώ την Ευρωπαϊκή Ταϊβάν. Καταχρέωσαν τη χώρα και το Λαό και τώρα πάνε να τα πάρουν πίσω δεκαπλάσια.
Κάποιοι κάνουν πράξη την Παγκόσμια Τραπεζική Διακυβέρνηση στη πλάτη του αθώου πολίτη που δεν φταίει για τίποτα και πληρώνει για τα πάντα.
Θα πει κάποιος,
Βρε σύντροφε και υπό ποια ηγεσία, κάτω από ποιον ηγέτη να σταθούμε, πίσω από ποιον ηγέτη να στρατευτούμε;
Συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν χρειαζόμαστε τον ίσκιο κανενός γιατί από πάνω μας λάμπει ο ήλιος της Ελλάδας και του ΠΑΣΟΚ.
Δεν χρειαζόμαστε άλλου ηγέτη το παράδειγμα, έχουμε αυτό του Ανδρέα Παπανδρέου.
Δεν χρειαζόμαστε αυτή την ηγεσία γιατί μας φτάνει η ηγεσία των αξιών και της ιστορίας μας.
Μέσα από τους αγώνες θα βρούμε το πρόσωπο. Θα βρούμε ηγέτη. Τώρα χρειαζόμαστε αγωνιστές. Γι' αυτό είμαστε εδώ. Για να δηλώσουμε παρών και έτοιμοι. Διαλέγουμε Ελλάδα και Ελευθερία!
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο Οκτώβριος για το ΠΑΣΟΚ είναι συνδεδεμένος με σημαντικά και ιστορικά γεγονότα.
Ήταν Οκτώβριος του 1981 όταν ο λαός έφερνε στη εξουσία ένα σοσιαλιστικό κίνημα που οραματιζότανε μια διαφορετική Ανεξάρτητη και περήφανη Ελλάδα και μια κοινωνία δίκαιη. Ήταν η μεγάλη δικαίωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Η δικαίωση μιας συγκεκριμένης πολιτικής πρότασης που έβαζε τον άνθρωπο στο επίκεντρο του πολιτικού οράματος.
Ήταν Οκτώβριος όταν το ΠΑΣΟΚ το 1993 επέστρεφε νικητής, μετά από την οργανωμένη προσπάθεια σπίλωσης του προέδρου μας και του κινήματός μας και αφού η χώρα έζησε πρωτόγνωρες καταστάσεις με τα γεγονότα του 1989, τη συγκυβέρνηση και την καταστροφική θητεία Μητσοτάκη. Ήταν η μεγάλη ηθική και πολιτική δικαίωση του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ και το ξεκίνημα μιας δεύτερης θητείας που πολλά είχαν να γίνουν και πολλά έγιναν.
Ήταν Οκτώβριος του 2009 όταν το ΠΑΣΟΚ επέστρεφε και πάλι στην εξουσία μετά το μακρύ διάλειμμα της χειρότερης Κυβέρνησης που έζησε ποτέ ο τόπος, της Κυβέρνησης Καραμανλή.
Ήταν το αποτέλεσμα της έκφρασης της ελπίδας ενός λαού για αλλαγή της καταστροφικής πορείας που ακολουθούσε η χώρα αλλά και της απαίτησης για μια διαφορετική πορεία με κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική υπερηφάνεια. Ήταν το μεγάλο στοίχημα του ΠΑΣΟΚ καθώς όλοι μας γνωρίζαμε ότι δεν είχαμε δικαίωμα να αποτύχουμε.
Είναι Οκτώβριος του 2011, δύο μόλις χρόνια μετά την τελευταία εκλογική νίκη και κανένας σε αυτή τη χώρα δεν μπορεί να δει με αισιοδοξία το μέλλον της.
Η χώρα και η κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους αστάθειας.
Αδυνατεί να παρέμβει ουσιαστικά στους εταίρους πιστωτές μας για να μπορέσει να επηρεάσει τις αποφάσεις που αφορούν τη διευθέτηση-κούρεμα του δημόσιου χρέους με τρόπο τέτοιο που να είναι επωφελή για τον ελληνικό λαό.
Στο εσωτερικό της χώρας οι εξελίξεις τείνουν να τεθούν εκτός ελέγχου. Οι συνεχείς καταλήψεις δημόσιων κτηρίων και οι κλιμακούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις έδειξαν ότι όχι μόνο η εφαρμοζόμενη πολιτική θα αποτύχει ακόμα μια φορά αλλά επί πλέον η κρατική μηχανή έχει παραλύσει και τα φαινόμενα βίας και απειλών που εκτοξεύονται από τους υπουργούς της κυβέρνησης οδηγούν στην αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας και στο χάος.
Καταλήψεις, σκουπίδια, “απελπισμένοι” υπουργοί που προπηλακίζονται, αγανακτισμένοι, ύβρεις και ομηρίες υπαλλήλων συνθέτουν την καθημερινότητα που βιώνει ο Έλληνας πολίτης.
Ζούμε ιστορικές στιγμές, ζούμε δραματικές καταστάσεις, ζούμε το τέλος των ονείρων μας. Υπάρχει προοπτική, υπάρχει έξοδος από το σημερινό πολιτικό εφιάλτη;
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η σημερινή μας σύσκεψη γίνεται σε μια περίοδο αρνητικών εξελίξεων με ιστορική διάσταση για τη χώρα μας.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι η παρούσα κυβέρνηση εδώ και δύο χρόνια πορεύτηκε χωρίς σχέδιο, χωρίς σκοπό λες και δεν είχε συναίσθηση της ευθύνης που έπαιρνε.
Παλινωδίες, ασάφειες, αστοχίες, καθυστερήσεις οδήγησαν την κυβέρνηση στην υποταγή της και τη χώρα σ' ένα αδιέξοδο γιατί όλα θα αποφασιστούν χωρίς εμάς αλλά θα αφορούν μόνον εμάς προς όφελος των πιστωτών μας.
Μικροί άνθρωποι που νόμισαν πως είχαν μεγάλο μπόι βρέθηκαν σε βαριές θέσεις για να θέσουν απερίσκεπτα και χωρίς ντροπή τη χώρα σε επιτροπεία.
Κατόρθωσαν να κάνουν εθνική στρατηγική την απαξίωση της πατρίδας και την υποτίμηση του Έλληνα και κατέληξαν στο τέλος να μην τους λαμβάνει κανείς υπόψη.
Ήδη αύριο θα αποφασίσουν οι εταίροι και απλά θα τους ανακοινώσουν αποφάσεις που απλά θα κληθούν να υλοποιήσουν.
Το μόνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι η λύση που θα προτείνουν οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι: Η χώρα-Ελλάδα να συνεχίσει την δημοσιονομική της προσαρμογή σκληρά, αγόγγυστα και χωρίς παρέκκλιση.
Πράγμα που σημαίνει ότι το πολυνομοσχέδιο ίσως και να μην αρκεί και να χρειαστούν και άλλοι φόροι και περαιτέρω μείωση των μισθών και συντάξεων και απολύσεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία είναι το πεπρωμένο των Ελλήνων. Διάλυση των εργασιακών σχέσεων, κατάργηση της συλλογικής σύμβασης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Ο διαρθρωτικός εξορθολογισμός της αγοράς εργασίας απαιτεί τον νόμο της ζούγκλας. Ο εργαζόμενος και ο μισθωτός είναι πλέον άτομο με την υποχρέωση να ακουμπήσει τον κόπο και το αίμα του στο θεό της αγοράς μήπως και τον εξευμενίσει ώστε να ελπίζει μελλοντικά στο έλεος του και στην φιλευσπλαχνία του.
Θέλουν να μας καταντήσουν πολίτες χωρίς κοινωνικά δικαιώματα, χωρίς δίχτυ προστασίας απέναντι στους αφέντες.
Και αναρωτιέται κανείς μήπως το όραμα για Δανία του Νότου του κ. Πρωθυπουργού είναι τελικά η ρουμανοποίηση της Μεσογείου;
Και αναρωτιέται κανείς αυτό το έρμο το Ελληνικό Σύνταγμα είναι κουρελού στα χέρια του κ. Βενιζέλου, για να προτείνει νομοθετικές ρυθμίσεις που δεν γίνονται ούτε σε χώρες τις μπανανίας;
Και αναρωτιέται κανείς, αν όντως η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς μειωμένης κυριαρχίας κατά πόσο είναι νόμιμο εφόσον δεν είμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, ιδιαίτερα οι βουλευτές να ψηφίζουν νόμους που θα πρέπει να τους εφαρμόσει η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη;
Λαός που δεν μπορεί να νομοθετεί αβίαστα και ελεύθερα, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι Λαός υποταγμένος και βρίσκεται σε κατοχή.
Τελευταίο θλιβερό παράδειγμα η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Δεν νομίζω να υπάρχει παγκόσμια ανάλογο νομοσχέδιο με τόσο αρνητικές προβλέψεις για το σύνολο της κοινωνίας.
Ένα νομοσχέδιο που κάνει πράξη τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού και μετατρέπει την Ελλάδα, τους εργαζόμενους και το λαό της σε πειραματόζωο των δανειστών, εξαφανίζοντας μισθούς, καταργώντας εργασιακά δικαιώματα, σκοτώνοντας την ελπίδα για μια αξιοπρεπή ζωή στον καθένα.
Είναι απορίας άξιο πως κάτω από την πίεση και τον εκβιασμό της μη καταβολής της 6ης δόσης, πως με το πιστόλι στον κρόταφο, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν διατάξεις που αποτελούν εφιάλτη για την κοινωνία.
Μπορεί όμως η Βουλή να νομοθετεί υπό το κράτος του πολιτικού εκβιασμού; Μπορεί οι απειλές να υπερβαίνουν τη λαϊκή εντολή; Μπορεί το συνειδησιακό πρόβλημα του κάθε βουλευτή να πνίγεται από εκβιαστικά διλλήματα;
Ο καθένας ανέλαβε τις ευθύνες του απλά ας σκεφτούν τι θα τους ζητηθεί να ψηφίσουν την επόμενη φορά.
Επιτρέψτε μου να κάνω μια μικρή αναφορά στη συντρόφισσα Λούκα Κατσέλη.
Δεν είναι τιμητικό για το ΠΑΣΟΚ να τη διαγράφει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του.
Δεν είναι τιμητικό για τον Πρωθυπουργό να λειτουργεί με συνοπτικές διαδικασίες όταν μάλιστα πρόκειται για στελέχη που έχουν προσφέρει τόσα στο κίνημα.
Δεν είναι τιμητικό για κανέναν μας να βιώνουμε την εκκαθάριση όσων έχουν ακόμη συνείδηση της παράταξης και την ανέλιξη σε καίριες θέσεις χαμαιλεόντων της πολιτικής.
Η σ. Κατσέλη είναι ΠΑΣΟΚ και θα είναι ΠΑΣΟΚ και αύριο. Οι διάφοροι φιρφιρίκοι της πολιτικής μας που θα βρεθούν δεν ξέρω.
Είναι τιμητικό όμως για την ίδια ότι υπερασπίστηκε την άποψη της μέχρι τέλους και δεν λύγισε στον εκβιασμό, όπως δυστυχώς άλλοι πολυμιλούντες συνάδελφοι της. Έβαλε τις κόκκινες γραμμές της και τις υπερασπίστηκε, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα.
Όπως αντιλαμβάνεστε και κατανοούμε όλοι στη χώρα μας τίθεται θέμα δημοκρατίας και λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών. Η κυβέρνηση έχει τραβήξει τα πράγματα στα άκρα και οι υπουργοί της με υστερικές κραυγές απειλούν ότι θα εφαρμόσουν με κάθε τρόπο τους νόμους και ξεχνούν ότι οι νόμοι δεν είναι προϊόν ελεύθερης διαβούλευσης αλλά επιτακτικής εντολής.
Ξεχνούν ότι όταν η νομιμότητα δεν είναι προϊόν νομιμοποίησης από λαϊκή εντολή τότε ξυπνούν μνήμες από άλλες εποχές που δεν έχουν σχέση με το δημοκρατικό φρόνιμα των Ελλήνων και των αξιών που οφείλουν να διέπουν τις αρχές και τις αξίες μιας ευνομούμενης πολιτείας. Ξεχνούν ότι η δημοκρατική λειτουργία ενέχει υπόρρητα ένα κοινωνικό συμβόλαιο που απαιτεί να σέβεσαι το πρόγραμμα που προτείνεις και να το εφαρμόζεις.
Ξεχνούν ότι ο Ελληνικός Λαός άλλη εντολή έδωσε και άλλη εισπράττει. Ξεχνούν ότι δεν τους έδωσε την εντολή να αποφασίζουν πέρα από το Σύνταγμα. Ξεχνούν ότι όταν η θέληση των κυβερνόντων είναι πέρα από το Σύνταγμα τότε το καθεστώς αυτό δεν είναι μόνο αυταρχικό αλλά προσλαμβάνει χαρακτηριστικά αυθαιρεσίας.
Η Ελλάδα είναι πλέον μία χρεοκοπημένη χώρα.
Η ελληνική κοινωνία ζει με τις συνέπειες της οικονομικής χρεοκοπίας και κάθε ελληνική οικογένεια δίνει τη μάχη για την επιβίωση ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει τα αναγκαία και να μπορέσει επίσης να ανταποκριθεί σε μια φοροκαταιγίδα άνευ προηγουμένου.
Αποτέλεσμα των συμβιβασμών που έχουν γίνει για να είναι αυτή η χρεοκοπία ελεγχόμενη, όπως την έχουν ονομάσει, και όχι ανεξέλεγκτη. Για το μέσο όμως ελληνικό νοικοκυριό η χρεοκοπία είναι ανεξέλεγκτη.
Οι βάρβαρες μειώσεις των εισοδημάτων, η καταστροφή της αγοράς εργασίας και η τρομακτική αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους έχουν κάνει τον βίο αβίωτο για τον μέσο έλληνα. Και το χειρότερο απ' όλα η κατάσταση εξακολουθεί να είναι εκτός ελέγχου. Όλη αυτή η υποβάθμιση της ζωής μας δείχνει να συνεχίζεται χωρίς τέλος.
Κάθε μέρα ακούμε στη τηλεόραση πολιτικούς, οικονομολόγους, δημοσιογράφους και όλων των ειδών αναλυτές να μας προσφέρουν οικονομικές συνταγές για να βγούμε από την κρίση. Δυστυχώς όμως, σύντροφοι, το πρόβλημα δεν είναι στη σφαίρα της οικονομικής ανάλυσης αλλά στη σφαίρα της πολιτικής και δυστυχώς το κόμμα μας ήταν βασικός μοχλός στην ανάδειξη και ενδυνάμωση ενός πολιτικού συστήματος διαχείρισης της χώρας που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η περίοδος της διαπλοκής κατέστρεψε οικονομικά, ηθικά και παραγωγικά την χώρα και οδήγησε μοιραία και αναπόφευκτα στη χρεοκοπία.
Η διαπλοκή λειτούργησε μέσα από τα δύο μεγάλα κόμματα και η Ν.Δ. αλλά δυστυχώς και το ΠΑΣΟΚ αλλά και άλλα μη κυβερνητικά κόμματα έχασαν την ακεραιότητα τους, έχασαν την βασική και μοναδική αποστολή τους να είναι φορείς εκπροσώπησης του λαού και των κοινωνικών τάξεων και γίνανε φορείς συμφερόντων, μοχλοί για να επικρατήσουν επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα, μοχλοί, αυτό που λέμε λαϊκά για να γίνουν δουλειές.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όλοι σήμερα μιλάνε για τη διόγκωση του κράτους και όλες οι οικονομικές αναλύσεις αλλά και οι οικονομικές παρεμβάσεις έχουν σαν στόχο την μείωση του κράτους και κατ’ επέκταση της συμμετοχής του στο εθνικό προϊόν.
Ξεχνούν όμως ότι τόσο η διόγκωση όσο και η λειτουργία του κράτους είναι απόρροια συσχετισμών διαπλοκής, αντανακλά τη δυναμική και τους συσχετισμούς της διαπλοκής.
Το μεγάλο κράτος εξασφάλιζε αφενός τον μηχανισμό στήριξης στην πολιτική εξουσία και αφετέρου ήταν η μεγάλη αγελάδα για το άρμεγμα από κρατικοδίαιτα συμφέροντα, κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις τεράστιων κερδών μέσω των δημόσιων προμηθειών και των δημόσιων επιχειρήσεων.
Οι πολιτικοί δανειζόντουσαν σε βάρος της χώρας, οι δανειστές κέρδιζαν πλουσιοπάροχα από τους τόκους, οι ντόπιοι και οι ξένοι επιχειρηματίες, εκλεκτοί της διαπλοκής κέρδιζαν τεράστια ποσά και ο ελληνικός λαός απολάμβανε και αυτός τα ψίχουλα αυτού του οργίου διαφθοράς και κακοδιαχείρισης συναινώντας δυστυχώς στο να υπάρχει και να επιβιώνει το συγκεκριμένο σύστημα οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης.
Ο κόσμος είχε πραγματικά πειστεί ότι πάμε καλά και ότι θα πηγαίνουμε για πάντα καλά και ήταν δύσκολο να μην πειστεί.
Προπαγάνδα περί ισχυρής Ελλάδος, περί τοπικής υπερδύναμης, περί θωρακισμένης οικονομίας σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη παροχή δανείων εγκατέστησε την ψευδαίσθηση του καλά είμαστε σε κάθε ελληνικό σπίτι.
Την ίδια ώρα όμως οι νόμοι της οικονομίας δούλευαν αντίστροφα το χρέος ανέβαινε δραματικά όσο δραματικά έπεφτε η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της χώρας.
Και πως να μην πέφτει η παραγωγικότητα της χώρας όταν οι επενδυτικοί πόροι πήγαιναν μέσω των διαπλεκόμενων επίσης τραπεζών, σε επιχειρήσεις που το συγκριτικό τους πλεονέκτημα δεν ήταν η επιχειρηματική τους τεχνογνωσία αλλά η σχέση και δυστυχώς πολλές φορές ο συνεταιρισμός τους με κυβερνήσεις, υπουργούς και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες.
Όταν τα αναπτυξιακά ευρωπαϊκά πακέτα γίνονταν φύλλο και φτερό από δεκάδες ενδιάμεσους μεσολαβητές και ανίκανους διαχειριστές, προς όφελος των ιδίων ενώ την ίδια στιγμή τα απαραίτητα για την ανάπτυξη έργα στη χώρα, έμεναν ημιτελή ή παραδίδονταν με υπερβολικό κόστος, στερώντας πόρους από τη χώρα και το λαό.
Όλη αυτή τη περίοδο κανένας δεν προστάτευσε τον ελληνικό λαό. Κανένας δεν φρόντισε να διαχειριστεί τα δημόσια οικονομικά με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, εφαρμόζοντας βασικούς κανόνες δημοσιονομικής και οικονομικής διαχείρισης.
Κανένας δεν σκέφτηκε τις συνέπειες του υπερδανεισμού πάνω στη μέση ελληνική οικογένεια, δε σκέφτηκε τι θα σήμαινε η κατάρρευση της φούσκας για τον έλληνα εργαζόμενο, τον έλληνα συνταξιούχο, τον έλληνα νεολαίο.
Στην Ελλάδα είχαμε βάλει τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα. Ποιός θα προστάτευε αλήθεια το λαό και τα συμφέροντά του; Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και του Παπαντωνίου ή η Ν.Δ του Καραμανλή και του Αλογοσκούφη;
Και γιατί να το κάνουν; Τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά για αυτούς, οι ίδιοι διαχειριζόντουσαν την εξουσία και οι εκλεκτοί τους επιχειρηματίες κέρδιζαν μια χαρά από το κράτος μέσα από δουλειές στημένες για την κονόμα και όχι για την επιχειρηματική προοπτική.
Επιχειρήσεις, χάρτινοι πύργοι που φάνταζαν για επιχειρηματικοί κολοσσοί χάρις στο κράτος που τους έδινε δουλειές στις εποπτικές αρχές που σιωπούσαν και στις τράπεζες που διοχέτευαν τις αποταμιεύσεις του κόσμου στις επιχειρήσεις αυτές μέσα από τραπεζοδάνεια-θαλασσοδάνεια και αυξήσεις κεφαλαίου στο χρηματιστήριο.
Παράλληλα τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ είχαν την δική τους κρίσιμη συμβολή στην αρχιτεκτονική του συστήματος.
Ιστορική φυσιογνωμία ο Σημίτης, σοφοί οικονομολόγοι ο Παπαντωνίου και ο Χριστοδουλάκης, αναντικατάστατος ο Καραμανλής, ελπίδα για την εθνική οικονομία ο Αλογοσκούφης.
Τέλος το βασικότερο στήριγμα του συστήματος ήταν οι ξένοι σπόνσορές τους. Τεράστια κεφάλαια ερχόντουσαν στην Ελλάδα με το αζημίωτο βέβαια και με την σφραγίδα τις Eurostat και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα κεφάλαια αυτά πήγαιναν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στη κυβέρνηση και στις κρατικές δουλειές για να γίνουν στη συνέχεια χρηματοδοτήσεις όχι μόνο για τις ελληνικές αλλά και για τις συνδεόμενες ξένες επιχειρήσεις της διαπλοκής.
Λαμπρό παράδειγμα για το πως δούλευαν τα πράγματα είναι η Ζήμενς, μια ακόμα μαύρη σελίδα στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής με πιο πικρή διάσταση την απόλυτη αδυναμία του πολιτικού συστήματος να κυνηγήσει τη Ζήμενς και να διεκδικήσει αποζημιώσεις από αυτήν για λογαριασμό της χώρας αποδεικνύοντας τη συνενοχή του και την υποταγή του.
Το ψέμα όπως λέει ο λαός έχει κοντά πόδια.
Η διεθνής οικονομική κρίση ήρθε να μας δείξει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Σε χρόνο ελάχιστο οι πύργοι που χτίστηκαν για να γίνουν οι δουλειές και για να εντυπωσιάζεται ο κόσμος αποδείχτηκαν χάρτινοι.
Οι πυραμίδες του Σημίτη και του Καραμανλή κατέρρευσαν αφήνοντας παντού καταστροφή και χρέη. Χρέη που σήμερα καλείται να πληρώσει ο έλληνας πολίτης, τα παιδιά του και οι επόμενες γενιές. Χρέη δυσβάσταχτα. Χρέη που υποδουλώνουν την χώρα και την κοινωνία, στερούν την χαρά και την ελπίδα από την ελληνική οικογένεια.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια οικονομική τυραννία που απειλεί τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας.
Πώς αλλιώς θα μπορέσει να χαρακτηριστεί το “κούρεμα” του δημόσιου χρέους που θέλει και τελικά θα επιβάλλει η κ. Μέρκελ. Γιατί μη φαντάζεστε ότι πρόκειται για διαγραφή χρέους. Απλά απαιτούν οι πιστωτές να αλλάξουν το νομικό καθεστώς που διέπει ένα μέρος του χρέους.
Δηλαδή τα ομόλογα που πρέπει να πληρωθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα και διέπονται από το ελληνικό δίκαιο θα αντικατασταθούν με νέα τριαντάχρονα ομόλογα πιθανώς με μικρότερο επιτόκιο που όμως θα τα διέπει το αγγλικό δίκαιο.
Βέβαια η επίτευξη του ποσοστού του κουρέματος εξαρτάται από την εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών ώστε να περιοριστεί η υποβάθμιση της Ελλάδας σε επιλεκτική χρεοκοπία και όχι χρεοκοπία.
Ωστόσο με αυτή τη λύση ενός μεγάλου κουρέματος διαφωνούν οι ελληνικές τράπεζες γιατί έχουν μεγάλη έκθεση σε ελληνικά ομόλογα με αποτέλεσμα να προσφύγουν στο μηχανισμό στήριξης για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Συνεπώς αυτή η λογική θα έχει δυσάρεστες εκπλήξεις όχι μόνο για την χώρα μας αλλά και για την ευρωζώνη.
Το σίγουρο είναι ότι αύριο θα έχουμε μια νέα μνημονιακή σύμβαση πολύ χειρότερη από τη σημερινή. Η κυβέρνηση απαιτεί να κάνουμε βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή για να έχουμε δήθεν πλεονασματικούς προϋπολογισμούς.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα γίνουμε Ινδία όπως το προέβλεψε ο πρωθυπουργός. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση Παπανδρέου – Βενιζέλου, αρνείται να περιορίσει τις δαπάνες, πλην εκείνων των δαπανών που αφορούν μισθούς και συντάξεις, λύση δεν υπάρχει.
Εδώ πλέον να σημειώσουμε βροντερά ότι όσα εξοικονομεί ο προϋπολογισμός με κάποιους περιορισμούς εσόδων τα μεταχειρίζεται η κυβέρνηση εκ νέου για να καλύψει προσλήψεις ημετέρων. Άρα αυτό που μας περιμένει είναι μικρότεροι μισθοί και συντάξεις και νέα καταιγίδα φόρων.
«Πορευόμαστε προς μια ευρωπαϊκή Γερμανία, ή προς μια Γερμανική Ευρώπη;» είχε αναρωτηθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου στην ομιλία του στη Βουλή τον Ιούλιο του 1992, προσδιορίζοντας με προφητικό τρόπο αυτά που ζούμε σήμερα:
«Ήδη προβλέπονται, έστω και αν δεν ομολογούνται, δύο ταχύτητες στην Ενωμένη Ευρώπη, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας το τεράστιο κοινωνικό κόστος και τις εκρηκτικές κοινωνικές καταστάσεις, τις οποίες θα αντιμετωπίζουμε σε αυτήν την πορεία, τουλάχιστον για τις χώρες του Νότου», συμπλήρωνε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το νέο τοπίο που μας περιμένει είναι ραγδαία πτώση και του βιοτικού επιπέδου. Πάνω από 50% θα πέσει το επίπεδο ζωής.
Η δε αναγγελία του κ. Βενιζέλου ότι λόγω της ύφεσης και των περιοριστικών μέτρων το επίπεδο ζωής θα επιστρέψει στο 2004, μόνο γέλια προκαλεί.
Η αλήθεια είναι ότι ο πολυπράγμων υπουργός δε γνωρίζει αφαίρεση και προφανώς ήθελε να πει ότι θα επιστρέψουμε στο 1954. Αν αναλύσει κανείς το ποσοστό του ΑΕΠ σε απόλυτους αριθμούς όπως προκύπτουν από την ΕΛΣΤΑΤ τότε θα διαπιστώσει ότι η πτώση του ΑΕΠ μπορεί να φτάσει μέχρι και 20%. Ο βασικός μισθός θα μειωθεί κατά 25,4% και θα φτάσει στα 560€. Οι μισθοί του δημοσίου θα μειωθούν κατά 30% και οι συντάξεις κατά 37%.
Κατά 10% θα αυξηθούν τα νοικοκυριά που δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις έκτακτες ανάγκες ενώ η αγορά αγαθών και υπηρεσιών θα περιοριστούν κατά 500€ το μήνα. Με άλλα λόγια ήδη πλησιάζουμε τα όρια της εθνικής καταστροφής και η κρίση δεν δοκιμάζει πλέον τα όρια αντοχής των τραπεζών αλλά τα όρια αντοχής της ζωής των Ελλήνων.
Όλο και περισσότερο γίνεται κατανοητό ότι αυτή η κατεύθυνση οδηγεί σε πλήρη απαξίωση της ζωής των Ελλήνων. Η κυβέρνηση κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να “πνίξει” την οικονομική ζωή των Ελλήνων. Διαφορετικά όλες οι προσπάθειες των κυβερνόντων θα έπρεπε να συμβάλλουν στην αύξηση της παραγωγικότητας της οικονομίας και στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων ώστε να βρεθούν νέες αγορές στη διεθνή αγορά μια και η εγχώρια πνέει τα λοίσθια λόγω της δραστικής περικοπής των εισοδημάτων.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σαν Α.Π. δώσαμε μεγάλες μάχες για να κρατηθεί η φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ.
Το 2004 και το 2007 στηρίξαμε το Γιώργο Παπανδρέου πιστεύοντας ότι θα ξανάδινε στο ΠΑΣΟΚ την αριστερή, προοδευτική φυσιογνωμία που είχε χάσει όλα τα χρόνια της σημιτικής εκσυγχρονιστικής διαχείρισης.
Το 2007 δώσαμε μεγάλο αγώνα για την επανεκλογή του Γιώργου Παπανδρέου πιστεύοντας ότι αυτή τη φορά αν κερδίζαμε τη μάχη, το ΠΑΣΟΚ που θα προέκυπτε θα ήταν όχι πια ένα κόμμα συμμαχιών και συμβιβασμών αλλά ένα κόμμα απόγονος του μεγάλου κινήματος της αλλαγής του 1981, ένα κόμμα φορέας αλλαγής και ελπίδας για τις δύσκολες σημερινές συνθήκες. Ένα κόμμα που θα έδινε σύγχρονη διάσταση και προοπτική στις μεγάλες διαχρονικές μας αξίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Η νίκη στις εθνικές εκλογές του 2009 μας γέμισε με την ελπίδα ότι ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της προοδευτικής παράταξης της Ελλάδας ξεκινούσε.
Όλοι ξέρετε σύντροφοι πολύ καλά για το πώς νοιώθω σήμερα, όπως νοιώθει εξάλλου και η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών μας, των μελών μας και των φίλων μας αλλά και των απλών ψηφοφόρων μας. Δεν είναι σύντροφοι ότι δεν κατανοούμε την τραγική οικονομική κατάσταση που κληρονόμησε αυτή η κυβέρνηση.
Η απογοήτευση μας βγαίνει από τον τρόπο που χειρίστηκε η Κυβέρνηση τα προβλήματα αλλά και από την τελική παταγώδη αποτυχία της να δώσει λύσεις και ελπίδα. Να διώξει αντί να φέρει τον εφιάλτη στη μέση ελληνική οικογένεια. Μείναμε έκπληκτοι, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα ΠΑΣΟΚ και μία κυβέρνηση που δεν την αναγνωρίζουμε.
Και δεν θα μιλήσω για την τραγική κατάληξη αυτής της περιόδου που δεν χρειάζεται καν σχολιασμό όταν το τσουνάμι της χρεοκοπίας καταστρέφει στο πέρασμά του την κάθε έννοια ισορροπίας και προοπτικής για την ελληνική κοινωνία.
Παίρνει μαζί του με τρόπο βίαιο κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες και με αίμα, ρίχνει πάνω στη πλάτη του μέσου Έλληνα το βάρος της κάλυψης της δημοσιονομικής τρύπας που δημιούργησαν τα κλοπιμαία της διαπλοκής και οι αυτουργοί των πράξεων κλοπής και διαφθοράς σε βάρος του ελληνικού λαού.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η Κυβέρνηση με αυτές τις πολιτικές της επιλογές υπό το πρόσχημα της προάσπισης της Πατρίδας και με πολλαπλές επικλήσεις για τη σωτηρία της, κατόρθωσε να έχει απέναντί της σχεδόν στο σύνολό του όλο τον Ελληνικό Λαό.
Ο Ελληνικός Λαός αδυνατεί να πιστέψει ότι μια σοσιαλιστική κυβέρνηση απαξίωσε, υποβάθμισε και ακύρωσε σειρά δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, που είχαν κατακτηθεί με αγώνες και ότι καταδίκασε εκατομμύρια πολίτες στην ανεργία, στη φτώχεια, στην περιθωριοποίηση και στην απόγνωση και ότι με τις επιταγές των ΔΝΤ-ΕΕ κατεδαφίζεται και το τελευταίο οχυρό των απλών λαϊκών ανθρώπων, το κοινωνικό κράτος.
Η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αλλά ένα νεοφιλελεύθερο τερατούργημα που απειλεί με οριστική διάλυση τη δημοκρατική παράταξη.
Από την ώρα που ο κ. Πάγκαλος διαπίστωσε ότι όλοι μαζί τα φάγαμε ως σήμερα η κυβέρνηση και η ανύπαρκτη κομματική ηγεσία προσπαθεί να διώξει με τις απόψεις της τα χιλιάδες μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ γιατί όπως φαίνεται καλοί ήταν για να τους οδηγήσουν στην διακυβέρνηση της χώρας αλλά περισσεύουν στους σχεδιασμούς του αύριο.
Αυτοί που εκλαμβάνουν την κοινωνία που πεινάει ως συντεχνία και θέλουν να τη νουθετήσουν ως απερίσκεπτη στην πραγματικότητα, επιθυμούν να προσδιορίσουν πως η δημοκρατική παράταξη δεν χρειάζεται τον ανώνυμο πολίτη, τον άνθρωπο του μόχθου αλλά μια συσπείρωση προυχόντων που οι εκπρόσωποι και θα ικανοποιούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ο συνδικαλισμός και ανοίγω μια παρένθεση σύντροφοι, γιατί πιστεύουμε ότι αυτό το κόμμα ανέδειξε τον συνδικαλισμό σε τρίτο πυλώνα της δημοκρατίας, δεν είναι ούτε μέσο προβολής ούτε μέσο πλουτισμού.
Σήμερα μια ομάδα στελεχών σε επίπεδο Κυβέρνησης, πολιτικά παιδιά αυτού του προβληματικού πολιτικού συστήματος, που ανέβηκαν γρήγορα τη σκάλα των Κυβερνητικών αξιωμάτων, προσπαθούν να στοχοποιήσουν το συνδικαλισμό, χαρακτηρίζοντας τους πάντες σαν συντεχνία!
Δεν είναι συντεχνία οι χιλιάδες των Ελλήνων που διαμαρτύρονται κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν είναι συντεχνία ο εργαζόμενος στο Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που αντιδρά στη χωρίς μέτρο μείωση του εισοδήματος του.
Δεν είναι συντεχνία όποιος δικαιολογημένα αντιδρά σε απίθανες πολιτικές και αναδεικνύει τις τεράστιες πολιτικές αδυναμίες αυτής της ομάδας Κυβερνόντων.
Η συντεχνία δυστυχώς σήμερα βρίσκεται σε αυτούς που απαρτίζουν την ηγετική ομάδα αυτής της Κυβέρνησης, που αποκομμένοι από το λαό, δίνουν συνεχώς διαπιστευτήρια στους δανειστές μας και φθάνουν και στο σημείο να αμφισβητούν ακόμη και το δικαίωμα των Ελλήνων να έχουν το δικό τους σπίτι.
Αυτή είναι η συντεχνία.
Αυτοί που επιλέγουν να εφαρμόσουν την πολιτική του κοινωνικού αυτοματισμού και επιδιώκουν να στραφούν κοινωνικές ομάδες ενάντια σε άλλες κοινωνικές ομάδες, δε διχάζουν μόνο τον Ελληνικό Λαό, αλλά επιπλέον προκαλούν ρίξεις και αποδράσεις από την δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ.
Οι πολιτικές της κλάψας, της απειλής, της τρομοκρατίας, του χλευασμού ή της ανησυχίας της κομματικής και κυβερνητικής ηγεσίας τη μόνη υπηρεσία που προσφέρουν να διαλύουν το κόμμα μας και την παράταξή μας.
Έτσι συντρόφισσες και σύντροφοι, το ερώτημα που τίθεται σε μας σήμερα είναι αν θα επιτρέψουμε να κυριαρχήσει αυτή η πολιτική της διάλυσης.
Αν θα επιτρέψουμε να εκποιήσουν τους αγώνες μας, τις διεκδικήσεις μας και την ιστορία μας όπως εκποίησαν τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα μας μέσα σε λίγη ώρα όπως ετοιμάζονται να εκποιήσουν τον εναπομείναντα εθνικό πλούτο, με τη νέα συμφωνία που θα φέρουν αύριο.
Το ζήτημα είναι αν θα τους επιτρέψουμε να μας διώξουν επειδή κάποιοι πήραν διαφορετικό δρόμο, που τους αρέσει να τον αποκαλούν σοσιαλιστικό, ενώ κατ' ουσίαν εκφράζουν την νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική αντίληψη.
Το ζήτημα είναι αν θα αναλάβουμε την ευθύνη να κρατήσουμε ενωμένη τη δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ ανασυγκροτημένο και στη σωστή ιδεολογική κατεύθυνση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στην ανάγκη η σημερινή ηγεσία του Κινήματος να κατανοήσει ότι ο Ελληνικός Λαός και το ΠΑΣΟΚ έφτασαν στα όριά τους, ότι η σημερινή ηγετική ομάδα παραβίασε την κόκκινη γραμμή της αξιοπρέπειας των Ελλήνων Πολιτών. Το ΠΑΣΟΚ συνειδητά απαξιώθηκε. Τα στελέχη και τα μέλη του περιθωριοποιήθηκαν. Απομακρύνθηκαν από την ενεργό πολιτική, την δημιουργική συμμετοχή και δράση με την κύρια ευθύνη της σημερινής ηγετικής ομάδας του κόμματος.
Η άλλη πολιτική, όμως, χρειάζεται ξανά το ΠΑΣΟΚ.
Η άλλη πορεία της χώρας χρειάζεται ξανά το ΠΑΣΟΚ.
Ο λαός μας χρειάζεται ξανά το ΠΑΣΟΚ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν πιστεύω ότι ο τόπος θα βγει από τη κρίση αν το ΠΑΣΟΚ διαλυθεί.
Δεν πιστεύω ότι η δημοκρατική παράταξη μπορεί να ανασυγκροτηθεί από ένα μέτωπο της κεντροαριστεράς που θα ξεκινάει από τη δημοκρατική αριστερά και θα φτάνει μέχρι τις παρυφές της λαϊκής δεξιάς.
Η ιστορία έχει δείξει ότι κάθε φορά που ο δημοκρατικός χώρος ήταν διασπασμένος τότε η δεξιά κυβερνούσε επί δεκαετίες. Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν το ΠΑΣΟΚ πορεύτηκε ενωμένο και δυνατό τότε η χώρα άρχισε να αλλάζει όψη και οι δυνάμεις του μόχθου και της εργασίας χειραφετήθηκαν και απέκτησαν αξιοπρέπεια.
Όταν το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχθηκε σε εκσυγχρονισμένο σοσιαλισμό δηλαδή νεοφιλελευθερισμό τότε δημιουργήθηκαν οι συντεχνίες και θέλησαν να συνδιοικήσουν τη χώρα, τότε τα συμφέροντα βρήκαν τρόπο να επιβάλουν τις απαιτήσεις τους, τότε η διαπλοκή άρχισε να θεριεύει και να απειλεί με διάλυση το ΠΑΣΟΚ και την ελληνική κοινωνία.
Ξέρει ο καθένας και ξέρει καλά ότι η λύση δεν μπορεί να δοθεί από τη λαϊκίστικη δεξιά του κ. Σαμαρά.
Ξέρει καλά ο καθένας ότι η δική του παράταξη οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, η δική τους διακυβέρνηση αποθέωσε τον παράνομο πλουτισμό και την καταλήστευση των δημόσιων ταμείων.
Τους ξέρει καλά.
Τους γνώρισε στην πράξη και όταν τους βλέπει να προθερμαίνονται στη γραμμή εκκίνησης για την κατάληψη εκ νέου της εξουσίας, το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι ακόμη σκληρότερη λιτότητα, ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση, ακόμη σκληρότερες πολιτικές.
Για αυτό άλλωστε η προσπάθεια συναίνεσης και συμφωνίας για τα κρίσιμα ζητήματα της χώρας εκλαμβάνεται από το λαό σαν ένδειξη αδυναμίας του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης.
Με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε: Ο λαός έδωσε την εντολή διακυβέρνησης της χώρας στην συγκεκριμένη Κυβέρνηση, η οποία θα κριθεί για τις επιλογές της. Αν νοιώθει αδύναμη και μόνη τότε θα πρέπει να απευθυνθεί στο λαό και όχι στους εκφραστές των καταδικασμένων πολιτικών της ΝΔ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ξέρει ο καθένας ότι η δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς παραμένουν εγκλωβισμένες σε ένα πολιτικό αδιέξοδο αποτέλεσμα της αδυναμίας τους να ερμηνεύσουν τις εξελίξεις με τα ξεπερασμένα ιδεολογικά τους εργαλεία.
Η λούμπεν επαναστατικότητα τους αναπαράγει ένα νέου είδους συντηρητισμού που προκρίνει απέναντι στη συλλογική ευθύνη τη στενή κομματική καταγραφή δημοσκοπικών κερδών, προκειμένου να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους.
Οι γραφειοκρατικές και ανιστόρητες ηγεσίες τους εγκλωβίζουν τις πραγματικά προοδευτικές δυνάμεις που μπορούν να αποτελέσουν συμμάχους μας σε μια διαφορετική πορεία για τη χώρα.
Και όσες δυνάμεις προσπαθούν να εκφράσουν ένα πιο σύγχρονο λόγο, εγκλωβίζονται γρήγορα στο αδιέξοδο της ανάγκης να καταγραφούν εκλογικά, οδηγούμενες έτσι σε λογικές του «τα έχω καλά με όλους». Είναι ακριβώς τα «καλά παιδιά» που έχει ανάγκη το σύστημα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ξέρει ο καθένας ότι γνωστοί επιχειρηματικοί, πολιτικοί και εκδοτικοί κύκλοι, προωθούν εδώ και πολύ καιρό την πρόταση μιας ευρύτερης Κυβέρνησης συνεργασίας, όπως την ονομάζουν.
Αναζητούν συμμάχους προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι οι δουλειές τους θα γίνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αναζητούν αχυράνθρωπους για να οργανώσουν χωρίς πρόβλημα την καλύτερη νομή του πλούτου της χώρας.
Καλλιεργούν την ανικανότητα των πάντων και προκρίνουν τα δικά τους πρόσωπα, θιασώτες του συμβιβασμού, που θα μπορούν να παίξουν το ρόλο των αυθεντικών εκπροσώπων της Τρόικα στην Ελλάδα. Θέλουν τον Έλληνα Μπερλουσκόνι, θέλουν τη χώρα έρμαιο στις ορέξεις τους.
Αυτές είναι οι λύσεις του συστήματος.
Είναι οι λύσεις που θέλει το σύστημα που καταλήστεψε τη χώρα.
Είναι λύσεις που αφήνουν το λαό έξω από τις εξελίξεις.
Είναι λύσεις που μονιμοποιούν την οικονομική κατοχή στην Ελλάδα και διαγράφουν κάθε προοπτική για καλύτερες μέρες για το λαό μας.
Γι’ αυτό επιμένουμε ότι η μοναδική λύση μπορεί και πρέπει να προέλθει από το ΠΑΣΟΚ, το πραγματικό ΠΑΣΟΚ και όχι τη σημερινή πολιτική καρικατούρα που χρησιμοποιεί το όνομα του και αμαυρώνει την πολιτική του ιστορία.
Γι’ αυτό και δηλώνουμε σε όλους τους τόνους και σε κάθε κατεύθυνση ότι διεκδικούμε ξανά το ΠΑΣΟΚ της εθνικής αξιοπρέπειας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Είμαστε αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ του Νεοφιλελευθερισμού, της υποτέλειας, της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, της καταστροφής όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του Λαού μας.
Έχουμε λοιπόν, χρέος συντρόφισσες και σύντροφοι, να αντισταθούμε σε όσους επιδιώκουν την διάλυση μας, σε όσους επιθυμούν να μας καταστήσουν άβουλα, απολίτικα όντα, για να υλοποιήσουν πιο εύκολα τους σχεδιασμούς τους.
Έχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας και τα παιδιά μας να παλέψουμε για μια ακόμη φορά και να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα εξουσίας για να βρίσκουν δουλειά οι επαγγελματίες της πολιτικής, αλλά είναι κόμμα που πασχίζει να μείνει η πατρίδα όρθια, υπερήφανη και όσοι δεν συμφωνούν μπορούν να πάνε σπίτι τους ή να αλλάξουν πολιτικό χώρο.
Εξάλλου οι περισσότεροι απ' αυτούς ήρθαν από άλλους χώρους για να αποκτήσουν οφέλη.
Είναι κάτι σαν τους σώγαμπρους που επιθυμούν να πετάξουν έξω από το σπίτι αυτούς που τους υποδέχτηκαν.
Αν κάποιοι πρέπει να φύγουν από το ΠΑΣΟΚ δεν είμαστε εμείς, ούτε οι ανώνυμος Λαός που το στήριξε μέχρι τώρα αλλά όλοι εκείνοι που προτάσσουν το προσωπικό τους όφελος για να κάνουν καριέρα μέσα από το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ είναι δικό μας και κανείς δεν μπορεί να μας πετάξει έξω από το σπίτι μας.
Είναι ολόκληρη η ζωή μας και δεν την χαρίζουμε σε κανέναν, ούτε σε κείνους που νομίζουν ότι ως κληρονόμοι μπορούν να συμπεριφέρονται ως αυθαίρετοι ηγεμόνες και κακομαθημένοι πρίγκιπες. Ο πόνος και οι αγωνίες του Λαού μας δεν είναι παιχνίδι στα χέρια κανενός πορφυρογέννητου ή στο υπηρετικό προσωπικό του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είμαστε εδώ για να εγγυηθούμε και να ξαναφτιάξουμε ένα άλλο ΠΑΣΟΚ και όχι για να παρακολουθούμε την αποσύνθεσή του.
Η ανασύνταξη του δεν είναι εύκολη και ο δρόμος πιθανός να έχει πολλά εμπόδια και κακοτοπιές. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και το '74 κανείς δεν φανταζόταν ότι το '81 θα γινόμαστε κυβέρνηση. Το δίκιο είναι με το μέρος μας. Απόφαση, θέληση και καθημερινό αγώνα χρειάζεται για να υλοποιήσουμε το σκοπό μας.
Γι' αυτό πρέπει να σκεφτούμε το αύριο. Η τωρινή κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να αντέξει για πολύ την λαϊκή αγανάκτηση. Εξάλλου κυβέρνηση που έχει χάσει την νομιμοποίηση του Λαού είναι άδειο πουκάμισο γι' αυτό καλό θα είναι να λάβει υπόψη της ότι σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο ο λαός δίνει τη λύση σε κυβερνητικό επίπεδο και το κόμμα με ένα συνέδριο προσδιορίζει την πολιτική ταυτότητα που πρέπει να έχουμε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε εδώ όλοι όσοι θεωρούμε πως η έξοδος από την κρίση δεν θα προέλθει από την ταχύτερη και βιαιότερη υλοποίηση του νεοφιλελεύθερου σχεδίου της σημερινής Κυβέρνησης αλλά από την ανατροπή του και την οικοδόμηση ενός άλλου σχεδίου που θα κινείται σε αριστερή κατεύθυνση με βάση τις ανάγκες της Χώρας και των πολιτών της και όχι των δανειστών της.
Βρισκόμαστε εδώ όλοι όσοι έχουμε βαθιά συναίσθηση της κρισιμότητας της πιο κρίσιμης φάσης του Ελληνισμού.
Γι’ αυτό και είμαστε έτοιμοι με όσες θυσίες χρειάζονται να υπηρετήσουμε το αξιακό σύστημα της ευθύνης προς το Λαό μας, αυτό το αξιακό σύστημα που μας άφησε παρακαταθήκη ο Ιδρυτής μας Ανδρέας Παπανδρέου.
Για να ξανακερδίσουμε το ΠΑΣΟΚ των ελπίδων του Ελληνικού Λαού, της αξιοπρέπειας και της εθνικής περηφάνιας πρέπει να μιλήσουμε, να συζητήσουμε, να πάρουμε αποφάσεις σκληρές, αλλά τίμιες.
Ο διάλογός μας αντιστρατεύεται τον δογματισμό και την αλαζονεία της μοναδικότητας της σημερινής κυβερνητικής ηγεσίας, τη σιωπή και την απραξία της κομματικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Και οι δύο δεν είναι απλά κατώτερες των περιστάσεων αλλά συνένοχες στην πορεία απαξίωσης του κινήματος και το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν τη χώρα και το λαό.
Ζητάμε ανατροπή της ηγετικής ομάδας είτε σε επίπεδο κυβέρνησης είτε σε επίπεδο κινήματος. Δεν μπορεί σ’ αυτή τη κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και το κίνημα, να είναι Πολιτικό Συμβούλιο μέλη αυτού του διαμετρήματος.
Μόνο το Κίνημά μας μπορεί να σχεδιάσει μιαν άλλη πολιτική. Να επεξεργαστεί και να καταθέσει ένα συνολικό, ριζικά διαφορετικό από το σημερινό, άμεσο και μεσοπρόθεσμο σχέδιο εξόδου από την κρίση. Να επαναφέρει την Πολιτική στο δημόσιο χώρο και να αντιπαρατεθεί ανοιχτά με τους αποτυχημένους μονόδρομους της μαζικής φτωχοποίησης και περιθωριοποίησης του Λαού μας.
Σε πείσμα των καιρών και της Νεοφιλελεύθερης Ομάδας που διοικεί τη Χώρα και το Κίνημά μας, θα αντιπαρατεθούμε δημόσια και σκληρά στο σχέδιο εξαφάνισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, τις μεθόδους διάλυσης του δημόσιου χώρου και της περιφρόνησης της βούλησης του Λαού μας.
Μπορούμε με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και θέσεις
-Να πούμε ΟΧΙ στην οικονομική και πολιτική εξάρτηση της Χώρας,
-Να αρνηθούμε την εκποίηση του δημόσιου πλούτου,
-Να σταθούμε εμπόδιο στη βίαιη καπιταλιστική αναδιάρθρωση που επιδιώκει η εγχώρια και η ξένη ολιγαρχία.
Το σχέδιό μας δεν έχει μαγικό ραβδί. Καμιά λύση σήμερα δεν είναι ανώδυνη, αλλά είναι λύση περήφανη που σέβεται την αξιοπρέπεια των πολιτών, έχει κόκκινες γραμμές υπέρ των αδύναμων και κόκκινες γραμμές απέναντι στον πλούτο, τη φοροδιαφυγή, τον παρασιτισμό.
Οι βασικοί άξονες του σχεδίου που θα επιβάλλει με συλλογικό και δημοκρατικό τρόπο το κίνημά μας είναι οι εξής:
-Βιώσιμη παραγωγική ανασυγκρότηση της Εθνικής Οικονομίας με δημοκρατικό σχεδιασμό, με κλαδικές πολιτικές και με έμφαση στο πρωτογενή και δευτερογενή τομέα.
-Πραγματική και όχι φραστική πάταξη της φοροδιαφυγής, ενίσχυση των εισπρακτικών μηχανισμών για την είσπραξη των οφειλομένων από τη διαπλοκή και γενναία φορολογική μεταρρύθμιση με έμφαση στην άμεση φορολογία των εχόντων και κατεχόντων και δραστική μείωση του ΦΠΑ στα βασικά προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης.
-Δημιουργία ισχυρού δημόσιου τραπεζικού πυλώνα με καθαρό αναπτυξιακό χαρακτήρα.
-Υπεράσπιση του δημόσιου παραγωγικού χώρου που δεν ιδιωτικοποιείται σε κλάδους, όπως η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, το Νερό και οι βασικές συγκοινωνιακές και μεταφορικές υποδομές.
-Επανασχεδιασμός της Δημόσιας Διοίκησης με αξιοπιστία, λειτουργικότητα, διαφάνεια, αξιοκρατία και ικανότητα ανταπόκρισης στον κοινωφελή αναπτυξιακό και ρυθμιστικό ρόλο της.
-Προστασία του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης και του ΕΣΥ.
-Άμεση επιθετική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μέσα στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο, μαζί με τις άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες που βρίσκονται σε συνθήκες υπερχρέωσης για την επίτευξη γενναίας διαγραφής τμήματος του χρέους, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μείωση των επιτοκίων.
-Δεν θα επιτρέψουμε αναδιάρθρωση του χρέους που θα ισοδυναμεί με πιστωτικό γεγονός, με καταστροφή των ασφαλιστικών ταμείων και πρόσθετες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
-Ο φαύλος κύκλος χρέους – ύφεσης – χρέους πρέπει να σπάσει.
-Στήριξη του βιοτικού επιπέδου των ανέργων και των χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων και συνταξιούχων που έχουν πληγεί ήδη με βαναυσότητα και φυτοζωούν στο κοινωνικό περιθώριο.
-Ενίσχυση των σταθερών μορφών εργασίας με επαναφορά όλων των κεκτημένων κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων μέσα από την ελεύθερη συλλογική διαπραγμάτευση εργοδοτών και εργαζομένων και με καταλυτικό τον ρυθμιστικό ρόλο του Κράτους.
-Αναδιοργάνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με σχέδιο άμεσης ενίσχυσής τους μέσω του ΕΣΠΑ και της σταθερής ροής χρηματοδότησης μέσω του κρατικού τραπεζικού πυλώνα.
Η γνώση μας είναι η γνώση των πολλών, των αγνών και τίμιων Ελλήνων πολιτών που στρατεύτηκαν διαχρονικά στο ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με την ισχυρή θέλησή τους για έναν αγώνα θέσεων απέναντι στο Νεοφιλελεύθερο Σύστημα που κυβερνά τη Χώρα.
Αυτό είναι το βασικό μας εργαλείο, το συγκριτικό μας πλεονέκτημα που μπορεί να διαλύσει τη βεβαιότητα της ήττας που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η ασκούμενη πολιτική από τη σημερινή κυβερνητική και κομματική ηγεσία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θα με ρωτήσετε με ποιους θα το κάνουμε πράξη.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ενεργοποιήσουμε τα στελέχη μας. Πρέπει να συγκροτήσουμε ξανά το πολιτικό υποκείμενο ΠΑΣΟΚ.
Να το φέρουμε στο προσκήνιο.
Να το εμπνεύσουμε.
Να σηκώσουμε ξανά τις σημαίες της ελπίδας και του αγώνα.
Να ανακαλύψουμε το νέο ιστορικό φάσμα των δυνάμεων της κοινωνίας μας που θα φέρει την Ελλάδα μπροστά.
Να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ πολιτικές αντίθετες με την ιδεολογία του κινήματος, να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ όσους τις προωθούν και όσους τις αποδέχονται.
Οφείλουμε λοιπόν να λειτουργήσουμε και να δώσουμε νόημα στις ίδιες τις οργανώσεις μας και δικαίωμα λόγου και απόφασης στα στελέχη μας.
Βιώνουμε μια κατάσταση όπου ο παροπλισμός κάθε μέλους, η εξαφάνιση κάθε διαδικασίας, η περιθωριοποίηση του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ είναι πρωτοφανής. Το ξέρετε, το γνωρίζετε.
Σήμερα μια μικρή ομάδα ανθρώπων στην Κυβέρνηση αποφασίζουν, ψηφίζουν και υλοποιούν χωρίς καμία πολιτική και κομματική νομιμοποίηση. Θέλουν και επιδιώκουν το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ να βρεθεί στο περιθώριο. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να το πείσουν. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να το έχουν σύμμαχο.
Όμως ξεχνούν ότι Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να υπηρετεί το Λαό και την Πατρίδα. Με την έννοια αυτή δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Δεν χαρίζεται, δεν τεμαχίζεται δεν κληρονομείται.
Αυτή η ομάδα πρέπει να ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ.
Καλούμε τα μέλη και τα στελέχη μας να πάρουν πρωτοβουλία επαναλειτουργίας των κλειστών οργανώσεων μας σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Να υπερβούν τις αδυναμίες ή τα ανύπαρκτα όργανα του κινήματος, των οποίων η θητεία έχει άλλωστε λήξει από το Μάιο, να συζητήσουν και να αποφασίσουν στις οργανώσεις μας για όλα αυτά που συμβαίνουν.
Για εμάς η λύση είναι απλή, δημοκρατική και αυτονόητη.
Συνέδριο αναγέννησης του ΠΑΣΟΚ, συνέδριο ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ και προοπτικής. ΤΩΡΑ όμως.
Σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της έντονης κριτικής για την κατάσταση που επικρατεί στο κόμμα στην τελευταία Συνδιάσκεψη, όπως ονομάστηκε το πανηγυράκι του Σεπτεμβρίου, ο Γ. Παπανδρέου κάλεσε την ηγεσία του κόμματος να ανοίξει άμεσα τις διαδικασίες για το Συνέδριο που θα γίνει, όπως είπε την Άνοιξη.
Θα είναι πολύ αργά.
Οι έκτακτες καταστάσεις που βιώνουμε δεν μπορούν να περιμένουν τους σχεδιασμούς της κομματικής γραφειοκρατίας. Πρέπει άμεσα να κινηθούν οι διαδικασίες και να οδηγηθούμε σε σύντομο χρονικό διάστημα σε ένα συνέδριο που θα προσδιορίσει το χαρακτήρα του κινήματος, θα συναποφασίσει τις πολιτικές μας και θα εκλέξει τα νέα καθοδηγητικά όργανα.
Αν η ηγετική ομάδα θέλει ένα ΠΑΣΟΚ διαλυμένο εμείς μπορούμε να τους δείξουμε ότι το ΠΑΣΟΚ υπάρχει συζητά, αποφασίζει, αντιδρά, προτείνει και υλοποιεί. Όλοι στις οργανώσεις.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ μόνο του τις ευθύνες του απέναντι στην Ιστορία και τις αρχές του. Με τη μέθοδο που ξέρουμε καλά. Την οργάνωση παντού, στη γειτονιά, στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση, στους χώρους της επιστήμης, της γνώσης, του πολιτισμού.
Απευθυνόμαστε στα στελέχη του κινήματος είτε βρίσκονται στην Κυβέρνηση είτε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Απευθυνόμαστε σε αυτούς που έχουν συνείδηση της παράταξης, που ξέρουν το ΠΑΣΟΚ που μάτωσαν για αυτό.
Είναι η ώρα να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.
Είναι η ώρα να προτάξουν το συλλογικό καλό πάνω από τη δική τους, την προσωπική προοπτική. Καταλαβαίνουν καλά ότι υπάρχουν γιατί υπάρχει το ΠΑΣΟΚ.
Καταλαβαίνουν καλά ότι ΠΑΣΟΚ με αντίπαλο το σύνολο της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει.
Καταλαβαίνουν καλά ότι η νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του κινήματος και η αναρρίχηση σε θέση ευθύνης πολιτικών αλεξιπτωτιστών και επιλογών ενός συγκεκριμένου πολιτικού περιβάλλοντος οδηγεί μαθηματικά στο πολιτικό τέλος του ΠΑΣΟΚ.
Για αυτό και πρέπει αυτές οι πολιτικές και αυτά τα πρόσωπα να ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ.
Απευθυνόμαστε στις κοινωνικές συλλογικότητες – αυτές που αν και δεν έχουν καθαρή ταξική προέλευση και συνείδηση – καταπιέζονται από το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας και την νεοφιλελεύθερη ασκούμενη πολιτική.
Μαζί μας ως οργανικοί σύμμαχοι είναι, πρέπει να είναι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, η υγιής επιχειρηματικότητα. Μαζί μας ακόμη σε οργανική σύνδεση είναι ο αγροτικός κόσμος, οι αυτοαπασχολούμενοι, το επιχειρείν της καινοτομίας και της εφευρετικότητας.
Αυτή η ιστορική συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων οδηγεί με στέρεο βηματισμό στην ανάγκη ενός σοσιαλιστικού και αριστερού συλλογικού υποκειμένου. Η σοσιαλιστική αριστερά, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναλάβει πλήρως τη θεωρητική και ιδεολογική του αποστολή, να ξαναδώσει κατανοητή μορφή σε αυτό τον σκοτεινό κόσμο που σήμερα αναδύεται.
Πρέπει να επανακαθορίσει ένα επιθυμητό μέλλον, διαφορετικό από αυτό προς το οποίο μοιραία οδεύουμε, αν αφεθούμε να γλιστρήσουμε στην πιο μεγάλη κατηφόρα του μόνιμου μνημονίου και της λιτότητας επί δεκαετίες.
Πρέπει να κινητοποιήσει, όπως έκανε πάντα, εκείνον που δεν θέλει πια να τον υποτάσσουν, εκείνους που θέλουν να δράσουν για να επηρεάσουν το μέλλον.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτή η μάχη δεν είναι η προσωπική μάχη κανενός. Αυτόν τον αγώνα δεν θα τον κάνουμε για να ικανοποιήσουμε καμία πολιτική φιλοδοξία.
Τον κάνουμε γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι ο μόνος δρόμος για να υπάρξει και πάλι προοπτική για το λαό και τη χώρα.
Τον κάνουμε γιατί δεν φοβόμαστε για τη δύναμη των απόψεων μας, γιατί δεν φοβόμαστε να συγκρουστούμε με ότι πρέπει να ανατραπεί.
Εμείς δεν υπογράψαμε και δεν θα υπογράψουμε λευκές επιταγές συμβιβασμού με κανέναν. Εμείς δεν είμαστε υποτακτικοί κανενός «περιβάλλοντος», ούτε επενδύουμε τα όνειρα μας σε δηλητηριώδεις πολιτικές μετοχές. Δεν μας ενδιαφέρει το πολιτικό χρηματιστήριο.
Για εμάς το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ μέσον πλουτισμού, δημοσιότητας ή ανέλιξης. Αυτό αφορά αυτούς που τρέμουν στην ιδέα να βρεθούν έξω από το παιχνίδι της διανομής της εξουσίας.
Οφείλουμε να αντιδράσουμε για το καλό του λαού.
Οφείλουμε να δράσουμε για το καλό της παράταξης.
Οφείλουμε να αγωνιστούμε για το καλό της χώρας.
Οφείλουμε να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ τις αδύναμες και ανίκανες πολιτικές παρέες που είναι υπεύθυνες για την πορεία της Κυβέρνησης και του κόμματος.
Και θα το κάνουμε.
Τα ψέματα τελείωσαν. Ο καθένας αναλαμβάνει τις ιστορικές του ευθύνες.
Μόνο αυτό το προνόμιο μας έμεινε. Απ' αυτό ξεκινήσαμε και σ' αυτό γυρίσαμε. Μαζί, ο ένας πλάι στον άλλο, στο πεζοδρόμιο ή στην αίθουσα -δεν έχει σημασία- και να μπορούμε να λεγόμαστε σύντροφοι.
Όχι συνεργοί στις μπίζνες και στα συμφέροντα, σύντροφοι.
Όχι συνένοχοι στην υπεξαίρεση των λαϊκών κόπων και στην καταρράκωση των δίκαιων κεκτημένων, σύντροφοι.
Όχι συνέταιροι στην εξουσία, σύντροφοι.
Το λέω μέσα απ' την καρδιά μου,
Συντρόφισσες και σύντροφοι, σας καλωσορίζω ξανά στο ΠΑΣΟΚ της καρδιάς μας, στο ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, στο ΠΑΣΟΚ του χθες, του σήμερα και του αύριο, στην Αριστερή Πρωτοβουλία.
Εδώ που δεν πρόκειται να υποστείλουμε τη σημαία του σοσιαλισμού, εδώ που δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστούμε, εδώ που δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για μια δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εμείς, το ΠΑΣΟΚ, η Ελλάδα, ο Ελληνικός Λαός, όλοι βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα μεγάλο, στο μεγαλύτερο σταυροδρόμι της ιστορίας. Σ' αυτό, που έχει μία και μόνο επιλογή και επιστροφή δεν υπάρχει.
Όμως ας είμαστε ρεαλιστές. Οι ιδέες μας μπορεί μια μέρα ν' αλλάξουν τον κόσμο. Εμείς δεν φτάνουμε. Δεν έχουμε τη δύναμη ν' αλλάξουμε τον κόσμο.
Μπορούμε όμως αν πάρουμε το σωστό δρόμο, αν πάρουμε τούτη την κρίσιμη ώρα τη σωστή απόφαση, τότε μπορούμε να σώσουμε το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα και να γίνουμε παράδειγμα.
Έτσι έκαναν πάντα οι Έλληνες κι έτσι με τις αξίες και το παράδειγμά τους κατάφερναν ν' αλλάξουν τον κόσμο. Έτσι έκανε και το ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου.
Έδωσε στο Λαό σημασία και αξία.
Έδωσε μήνυμα ανεξάρτητης βούλησης σε παγκόσμια κλίμακα με την κίνηση των 6 για Ειρήνη, ορθώνοντας ανάστημα ανάμεσα στα πανίσχυρα μπλοκ και ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στη διεθνή πολιτική.
Απάντησε άμεσα στις τουρκικές προκλήσεις και κράτησε το Αιγαίο μπλε και όχι γκρίζο.
Άλλαξε την Ευρώπη με την απαίτηση για Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα και άνοιξε το δρόμο για τα κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης ανακατανέμοντας το ευρωπαϊκό Εισόδημα υπέρ του νότου, υπέρ του Λαού.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σε τούτο το σταυροδρόμι υπάρχουν μόνο δύο επιλογές. Ελλάδα και Ελευθερία. Η΄ Υποταγή και Δουλεία.
Πέφτουν οι μάσκες, πέφτουν τα προσχήματα. Κάποιοι με άλλοθι τη ψήφο μας που την απέσπασαν με ψέματα, επιδιώκουν να δημιουργήσουν εδώ την Ευρωπαϊκή Ταϊβάν. Καταχρέωσαν τη χώρα και το Λαό και τώρα πάνε να τα πάρουν πίσω δεκαπλάσια.
Κάποιοι κάνουν πράξη την Παγκόσμια Τραπεζική Διακυβέρνηση στη πλάτη του αθώου πολίτη που δεν φταίει για τίποτα και πληρώνει για τα πάντα.
Θα πει κάποιος,
Βρε σύντροφε και υπό ποια ηγεσία, κάτω από ποιον ηγέτη να σταθούμε, πίσω από ποιον ηγέτη να στρατευτούμε;
Συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν χρειαζόμαστε τον ίσκιο κανενός γιατί από πάνω μας λάμπει ο ήλιος της Ελλάδας και του ΠΑΣΟΚ.
Δεν χρειαζόμαστε άλλου ηγέτη το παράδειγμα, έχουμε αυτό του Ανδρέα Παπανδρέου.
Δεν χρειαζόμαστε αυτή την ηγεσία γιατί μας φτάνει η ηγεσία των αξιών και της ιστορίας μας.
Μέσα από τους αγώνες θα βρούμε το πρόσωπο. Θα βρούμε ηγέτη. Τώρα χρειαζόμαστε αγωνιστές. Γι' αυτό είμαστε εδώ. Για να δηλώσουμε παρών και έτοιμοι. Διαλέγουμε Ελλάδα και Ελευθερία!
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο Οκτώβριος για το ΠΑΣΟΚ είναι συνδεδεμένος με σημαντικά και ιστορικά γεγονότα.
Ήταν Οκτώβριος του 1981 όταν ο λαός έφερνε στη εξουσία ένα σοσιαλιστικό κίνημα που οραματιζότανε μια διαφορετική Ανεξάρτητη και περήφανη Ελλάδα και μια κοινωνία δίκαιη. Ήταν η μεγάλη δικαίωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Η δικαίωση μιας συγκεκριμένης πολιτικής πρότασης που έβαζε τον άνθρωπο στο επίκεντρο του πολιτικού οράματος.
Ήταν Οκτώβριος όταν το ΠΑΣΟΚ το 1993 επέστρεφε νικητής, μετά από την οργανωμένη προσπάθεια σπίλωσης του προέδρου μας και του κινήματός μας και αφού η χώρα έζησε πρωτόγνωρες καταστάσεις με τα γεγονότα του 1989, τη συγκυβέρνηση και την καταστροφική θητεία Μητσοτάκη. Ήταν η μεγάλη ηθική και πολιτική δικαίωση του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ και το ξεκίνημα μιας δεύτερης θητείας που πολλά είχαν να γίνουν και πολλά έγιναν.
Ήταν Οκτώβριος του 2009 όταν το ΠΑΣΟΚ επέστρεφε και πάλι στην εξουσία μετά το μακρύ διάλειμμα της χειρότερης Κυβέρνησης που έζησε ποτέ ο τόπος, της Κυβέρνησης Καραμανλή.
Ήταν το αποτέλεσμα της έκφρασης της ελπίδας ενός λαού για αλλαγή της καταστροφικής πορείας που ακολουθούσε η χώρα αλλά και της απαίτησης για μια διαφορετική πορεία με κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική υπερηφάνεια. Ήταν το μεγάλο στοίχημα του ΠΑΣΟΚ καθώς όλοι μας γνωρίζαμε ότι δεν είχαμε δικαίωμα να αποτύχουμε.
Είναι Οκτώβριος του 2011, δύο μόλις χρόνια μετά την τελευταία εκλογική νίκη και κανένας σε αυτή τη χώρα δεν μπορεί να δει με αισιοδοξία το μέλλον της.
Η χώρα και η κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους αστάθειας.
Αδυνατεί να παρέμβει ουσιαστικά στους εταίρους πιστωτές μας για να μπορέσει να επηρεάσει τις αποφάσεις που αφορούν τη διευθέτηση-κούρεμα του δημόσιου χρέους με τρόπο τέτοιο που να είναι επωφελή για τον ελληνικό λαό.
Στο εσωτερικό της χώρας οι εξελίξεις τείνουν να τεθούν εκτός ελέγχου. Οι συνεχείς καταλήψεις δημόσιων κτηρίων και οι κλιμακούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις έδειξαν ότι όχι μόνο η εφαρμοζόμενη πολιτική θα αποτύχει ακόμα μια φορά αλλά επί πλέον η κρατική μηχανή έχει παραλύσει και τα φαινόμενα βίας και απειλών που εκτοξεύονται από τους υπουργούς της κυβέρνησης οδηγούν στην αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας και στο χάος.
Καταλήψεις, σκουπίδια, “απελπισμένοι” υπουργοί που προπηλακίζονται, αγανακτισμένοι, ύβρεις και ομηρίες υπαλλήλων συνθέτουν την καθημερινότητα που βιώνει ο Έλληνας πολίτης.
Ζούμε ιστορικές στιγμές, ζούμε δραματικές καταστάσεις, ζούμε το τέλος των ονείρων μας. Υπάρχει προοπτική, υπάρχει έξοδος από το σημερινό πολιτικό εφιάλτη;
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η σημερινή μας σύσκεψη γίνεται σε μια περίοδο αρνητικών εξελίξεων με ιστορική διάσταση για τη χώρα μας.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι η παρούσα κυβέρνηση εδώ και δύο χρόνια πορεύτηκε χωρίς σχέδιο, χωρίς σκοπό λες και δεν είχε συναίσθηση της ευθύνης που έπαιρνε.
Παλινωδίες, ασάφειες, αστοχίες, καθυστερήσεις οδήγησαν την κυβέρνηση στην υποταγή της και τη χώρα σ' ένα αδιέξοδο γιατί όλα θα αποφασιστούν χωρίς εμάς αλλά θα αφορούν μόνον εμάς προς όφελος των πιστωτών μας.
Μικροί άνθρωποι που νόμισαν πως είχαν μεγάλο μπόι βρέθηκαν σε βαριές θέσεις για να θέσουν απερίσκεπτα και χωρίς ντροπή τη χώρα σε επιτροπεία.
Κατόρθωσαν να κάνουν εθνική στρατηγική την απαξίωση της πατρίδας και την υποτίμηση του Έλληνα και κατέληξαν στο τέλος να μην τους λαμβάνει κανείς υπόψη.
Ήδη αύριο θα αποφασίσουν οι εταίροι και απλά θα τους ανακοινώσουν αποφάσεις που απλά θα κληθούν να υλοποιήσουν.
Το μόνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι η λύση που θα προτείνουν οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι: Η χώρα-Ελλάδα να συνεχίσει την δημοσιονομική της προσαρμογή σκληρά, αγόγγυστα και χωρίς παρέκκλιση.
Πράγμα που σημαίνει ότι το πολυνομοσχέδιο ίσως και να μην αρκεί και να χρειαστούν και άλλοι φόροι και περαιτέρω μείωση των μισθών και συντάξεων και απολύσεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία είναι το πεπρωμένο των Ελλήνων. Διάλυση των εργασιακών σχέσεων, κατάργηση της συλλογικής σύμβασης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Ο διαρθρωτικός εξορθολογισμός της αγοράς εργασίας απαιτεί τον νόμο της ζούγκλας. Ο εργαζόμενος και ο μισθωτός είναι πλέον άτομο με την υποχρέωση να ακουμπήσει τον κόπο και το αίμα του στο θεό της αγοράς μήπως και τον εξευμενίσει ώστε να ελπίζει μελλοντικά στο έλεος του και στην φιλευσπλαχνία του.
Θέλουν να μας καταντήσουν πολίτες χωρίς κοινωνικά δικαιώματα, χωρίς δίχτυ προστασίας απέναντι στους αφέντες.
Και αναρωτιέται κανείς μήπως το όραμα για Δανία του Νότου του κ. Πρωθυπουργού είναι τελικά η ρουμανοποίηση της Μεσογείου;
Και αναρωτιέται κανείς αυτό το έρμο το Ελληνικό Σύνταγμα είναι κουρελού στα χέρια του κ. Βενιζέλου, για να προτείνει νομοθετικές ρυθμίσεις που δεν γίνονται ούτε σε χώρες τις μπανανίας;
Και αναρωτιέται κανείς, αν όντως η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς μειωμένης κυριαρχίας κατά πόσο είναι νόμιμο εφόσον δεν είμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, ιδιαίτερα οι βουλευτές να ψηφίζουν νόμους που θα πρέπει να τους εφαρμόσει η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη;
Λαός που δεν μπορεί να νομοθετεί αβίαστα και ελεύθερα, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι Λαός υποταγμένος και βρίσκεται σε κατοχή.
Τελευταίο θλιβερό παράδειγμα η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Δεν νομίζω να υπάρχει παγκόσμια ανάλογο νομοσχέδιο με τόσο αρνητικές προβλέψεις για το σύνολο της κοινωνίας.
Ένα νομοσχέδιο που κάνει πράξη τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού και μετατρέπει την Ελλάδα, τους εργαζόμενους και το λαό της σε πειραματόζωο των δανειστών, εξαφανίζοντας μισθούς, καταργώντας εργασιακά δικαιώματα, σκοτώνοντας την ελπίδα για μια αξιοπρεπή ζωή στον καθένα.
Είναι απορίας άξιο πως κάτω από την πίεση και τον εκβιασμό της μη καταβολής της 6ης δόσης, πως με το πιστόλι στον κρόταφο, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν διατάξεις που αποτελούν εφιάλτη για την κοινωνία.
Μπορεί όμως η Βουλή να νομοθετεί υπό το κράτος του πολιτικού εκβιασμού; Μπορεί οι απειλές να υπερβαίνουν τη λαϊκή εντολή; Μπορεί το συνειδησιακό πρόβλημα του κάθε βουλευτή να πνίγεται από εκβιαστικά διλλήματα;
Ο καθένας ανέλαβε τις ευθύνες του απλά ας σκεφτούν τι θα τους ζητηθεί να ψηφίσουν την επόμενη φορά.
Επιτρέψτε μου να κάνω μια μικρή αναφορά στη συντρόφισσα Λούκα Κατσέλη.
Δεν είναι τιμητικό για το ΠΑΣΟΚ να τη διαγράφει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του.
Δεν είναι τιμητικό για τον Πρωθυπουργό να λειτουργεί με συνοπτικές διαδικασίες όταν μάλιστα πρόκειται για στελέχη που έχουν προσφέρει τόσα στο κίνημα.
Δεν είναι τιμητικό για κανέναν μας να βιώνουμε την εκκαθάριση όσων έχουν ακόμη συνείδηση της παράταξης και την ανέλιξη σε καίριες θέσεις χαμαιλεόντων της πολιτικής.
Η σ. Κατσέλη είναι ΠΑΣΟΚ και θα είναι ΠΑΣΟΚ και αύριο. Οι διάφοροι φιρφιρίκοι της πολιτικής μας που θα βρεθούν δεν ξέρω.
Είναι τιμητικό όμως για την ίδια ότι υπερασπίστηκε την άποψη της μέχρι τέλους και δεν λύγισε στον εκβιασμό, όπως δυστυχώς άλλοι πολυμιλούντες συνάδελφοι της. Έβαλε τις κόκκινες γραμμές της και τις υπερασπίστηκε, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα.
Όπως αντιλαμβάνεστε και κατανοούμε όλοι στη χώρα μας τίθεται θέμα δημοκρατίας και λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών. Η κυβέρνηση έχει τραβήξει τα πράγματα στα άκρα και οι υπουργοί της με υστερικές κραυγές απειλούν ότι θα εφαρμόσουν με κάθε τρόπο τους νόμους και ξεχνούν ότι οι νόμοι δεν είναι προϊόν ελεύθερης διαβούλευσης αλλά επιτακτικής εντολής.
Ξεχνούν ότι όταν η νομιμότητα δεν είναι προϊόν νομιμοποίησης από λαϊκή εντολή τότε ξυπνούν μνήμες από άλλες εποχές που δεν έχουν σχέση με το δημοκρατικό φρόνιμα των Ελλήνων και των αξιών που οφείλουν να διέπουν τις αρχές και τις αξίες μιας ευνομούμενης πολιτείας. Ξεχνούν ότι η δημοκρατική λειτουργία ενέχει υπόρρητα ένα κοινωνικό συμβόλαιο που απαιτεί να σέβεσαι το πρόγραμμα που προτείνεις και να το εφαρμόζεις.
Ξεχνούν ότι ο Ελληνικός Λαός άλλη εντολή έδωσε και άλλη εισπράττει. Ξεχνούν ότι δεν τους έδωσε την εντολή να αποφασίζουν πέρα από το Σύνταγμα. Ξεχνούν ότι όταν η θέληση των κυβερνόντων είναι πέρα από το Σύνταγμα τότε το καθεστώς αυτό δεν είναι μόνο αυταρχικό αλλά προσλαμβάνει χαρακτηριστικά αυθαιρεσίας.
Η Ελλάδα είναι πλέον μία χρεοκοπημένη χώρα.
Η ελληνική κοινωνία ζει με τις συνέπειες της οικονομικής χρεοκοπίας και κάθε ελληνική οικογένεια δίνει τη μάχη για την επιβίωση ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει τα αναγκαία και να μπορέσει επίσης να ανταποκριθεί σε μια φοροκαταιγίδα άνευ προηγουμένου.
Αποτέλεσμα των συμβιβασμών που έχουν γίνει για να είναι αυτή η χρεοκοπία ελεγχόμενη, όπως την έχουν ονομάσει, και όχι ανεξέλεγκτη. Για το μέσο όμως ελληνικό νοικοκυριό η χρεοκοπία είναι ανεξέλεγκτη.
Οι βάρβαρες μειώσεις των εισοδημάτων, η καταστροφή της αγοράς εργασίας και η τρομακτική αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους έχουν κάνει τον βίο αβίωτο για τον μέσο έλληνα. Και το χειρότερο απ' όλα η κατάσταση εξακολουθεί να είναι εκτός ελέγχου. Όλη αυτή η υποβάθμιση της ζωής μας δείχνει να συνεχίζεται χωρίς τέλος.
Κάθε μέρα ακούμε στη τηλεόραση πολιτικούς, οικονομολόγους, δημοσιογράφους και όλων των ειδών αναλυτές να μας προσφέρουν οικονομικές συνταγές για να βγούμε από την κρίση. Δυστυχώς όμως, σύντροφοι, το πρόβλημα δεν είναι στη σφαίρα της οικονομικής ανάλυσης αλλά στη σφαίρα της πολιτικής και δυστυχώς το κόμμα μας ήταν βασικός μοχλός στην ανάδειξη και ενδυνάμωση ενός πολιτικού συστήματος διαχείρισης της χώρας που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η περίοδος της διαπλοκής κατέστρεψε οικονομικά, ηθικά και παραγωγικά την χώρα και οδήγησε μοιραία και αναπόφευκτα στη χρεοκοπία.
Η διαπλοκή λειτούργησε μέσα από τα δύο μεγάλα κόμματα και η Ν.Δ. αλλά δυστυχώς και το ΠΑΣΟΚ αλλά και άλλα μη κυβερνητικά κόμματα έχασαν την ακεραιότητα τους, έχασαν την βασική και μοναδική αποστολή τους να είναι φορείς εκπροσώπησης του λαού και των κοινωνικών τάξεων και γίνανε φορείς συμφερόντων, μοχλοί για να επικρατήσουν επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα, μοχλοί, αυτό που λέμε λαϊκά για να γίνουν δουλειές.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όλοι σήμερα μιλάνε για τη διόγκωση του κράτους και όλες οι οικονομικές αναλύσεις αλλά και οι οικονομικές παρεμβάσεις έχουν σαν στόχο την μείωση του κράτους και κατ’ επέκταση της συμμετοχής του στο εθνικό προϊόν.
Ξεχνούν όμως ότι τόσο η διόγκωση όσο και η λειτουργία του κράτους είναι απόρροια συσχετισμών διαπλοκής, αντανακλά τη δυναμική και τους συσχετισμούς της διαπλοκής.
Το μεγάλο κράτος εξασφάλιζε αφενός τον μηχανισμό στήριξης στην πολιτική εξουσία και αφετέρου ήταν η μεγάλη αγελάδα για το άρμεγμα από κρατικοδίαιτα συμφέροντα, κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις τεράστιων κερδών μέσω των δημόσιων προμηθειών και των δημόσιων επιχειρήσεων.
Οι πολιτικοί δανειζόντουσαν σε βάρος της χώρας, οι δανειστές κέρδιζαν πλουσιοπάροχα από τους τόκους, οι ντόπιοι και οι ξένοι επιχειρηματίες, εκλεκτοί της διαπλοκής κέρδιζαν τεράστια ποσά και ο ελληνικός λαός απολάμβανε και αυτός τα ψίχουλα αυτού του οργίου διαφθοράς και κακοδιαχείρισης συναινώντας δυστυχώς στο να υπάρχει και να επιβιώνει το συγκεκριμένο σύστημα οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης.
Ο κόσμος είχε πραγματικά πειστεί ότι πάμε καλά και ότι θα πηγαίνουμε για πάντα καλά και ήταν δύσκολο να μην πειστεί.
Προπαγάνδα περί ισχυρής Ελλάδος, περί τοπικής υπερδύναμης, περί θωρακισμένης οικονομίας σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη παροχή δανείων εγκατέστησε την ψευδαίσθηση του καλά είμαστε σε κάθε ελληνικό σπίτι.
Την ίδια ώρα όμως οι νόμοι της οικονομίας δούλευαν αντίστροφα το χρέος ανέβαινε δραματικά όσο δραματικά έπεφτε η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της χώρας.
Και πως να μην πέφτει η παραγωγικότητα της χώρας όταν οι επενδυτικοί πόροι πήγαιναν μέσω των διαπλεκόμενων επίσης τραπεζών, σε επιχειρήσεις που το συγκριτικό τους πλεονέκτημα δεν ήταν η επιχειρηματική τους τεχνογνωσία αλλά η σχέση και δυστυχώς πολλές φορές ο συνεταιρισμός τους με κυβερνήσεις, υπουργούς και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες.
Όταν τα αναπτυξιακά ευρωπαϊκά πακέτα γίνονταν φύλλο και φτερό από δεκάδες ενδιάμεσους μεσολαβητές και ανίκανους διαχειριστές, προς όφελος των ιδίων ενώ την ίδια στιγμή τα απαραίτητα για την ανάπτυξη έργα στη χώρα, έμεναν ημιτελή ή παραδίδονταν με υπερβολικό κόστος, στερώντας πόρους από τη χώρα και το λαό.
Όλη αυτή τη περίοδο κανένας δεν προστάτευσε τον ελληνικό λαό. Κανένας δεν φρόντισε να διαχειριστεί τα δημόσια οικονομικά με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, εφαρμόζοντας βασικούς κανόνες δημοσιονομικής και οικονομικής διαχείρισης.
Κανένας δεν σκέφτηκε τις συνέπειες του υπερδανεισμού πάνω στη μέση ελληνική οικογένεια, δε σκέφτηκε τι θα σήμαινε η κατάρρευση της φούσκας για τον έλληνα εργαζόμενο, τον έλληνα συνταξιούχο, τον έλληνα νεολαίο.
Στην Ελλάδα είχαμε βάλει τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα. Ποιός θα προστάτευε αλήθεια το λαό και τα συμφέροντά του; Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και του Παπαντωνίου ή η Ν.Δ του Καραμανλή και του Αλογοσκούφη;
Και γιατί να το κάνουν; Τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά για αυτούς, οι ίδιοι διαχειριζόντουσαν την εξουσία και οι εκλεκτοί τους επιχειρηματίες κέρδιζαν μια χαρά από το κράτος μέσα από δουλειές στημένες για την κονόμα και όχι για την επιχειρηματική προοπτική.
Επιχειρήσεις, χάρτινοι πύργοι που φάνταζαν για επιχειρηματικοί κολοσσοί χάρις στο κράτος που τους έδινε δουλειές στις εποπτικές αρχές που σιωπούσαν και στις τράπεζες που διοχέτευαν τις αποταμιεύσεις του κόσμου στις επιχειρήσεις αυτές μέσα από τραπεζοδάνεια-θαλασσοδάνεια και αυξήσεις κεφαλαίου στο χρηματιστήριο.
Παράλληλα τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ είχαν την δική τους κρίσιμη συμβολή στην αρχιτεκτονική του συστήματος.
Ιστορική φυσιογνωμία ο Σημίτης, σοφοί οικονομολόγοι ο Παπαντωνίου και ο Χριστοδουλάκης, αναντικατάστατος ο Καραμανλής, ελπίδα για την εθνική οικονομία ο Αλογοσκούφης.
Τέλος το βασικότερο στήριγμα του συστήματος ήταν οι ξένοι σπόνσορές τους. Τεράστια κεφάλαια ερχόντουσαν στην Ελλάδα με το αζημίωτο βέβαια και με την σφραγίδα τις Eurostat και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα κεφάλαια αυτά πήγαιναν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στη κυβέρνηση και στις κρατικές δουλειές για να γίνουν στη συνέχεια χρηματοδοτήσεις όχι μόνο για τις ελληνικές αλλά και για τις συνδεόμενες ξένες επιχειρήσεις της διαπλοκής.
Λαμπρό παράδειγμα για το πως δούλευαν τα πράγματα είναι η Ζήμενς, μια ακόμα μαύρη σελίδα στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής με πιο πικρή διάσταση την απόλυτη αδυναμία του πολιτικού συστήματος να κυνηγήσει τη Ζήμενς και να διεκδικήσει αποζημιώσεις από αυτήν για λογαριασμό της χώρας αποδεικνύοντας τη συνενοχή του και την υποταγή του.
Το ψέμα όπως λέει ο λαός έχει κοντά πόδια.
Η διεθνής οικονομική κρίση ήρθε να μας δείξει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Σε χρόνο ελάχιστο οι πύργοι που χτίστηκαν για να γίνουν οι δουλειές και για να εντυπωσιάζεται ο κόσμος αποδείχτηκαν χάρτινοι.
Οι πυραμίδες του Σημίτη και του Καραμανλή κατέρρευσαν αφήνοντας παντού καταστροφή και χρέη. Χρέη που σήμερα καλείται να πληρώσει ο έλληνας πολίτης, τα παιδιά του και οι επόμενες γενιές. Χρέη δυσβάσταχτα. Χρέη που υποδουλώνουν την χώρα και την κοινωνία, στερούν την χαρά και την ελπίδα από την ελληνική οικογένεια.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια οικονομική τυραννία που απειλεί τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας.
Πώς αλλιώς θα μπορέσει να χαρακτηριστεί το “κούρεμα” του δημόσιου χρέους που θέλει και τελικά θα επιβάλλει η κ. Μέρκελ. Γιατί μη φαντάζεστε ότι πρόκειται για διαγραφή χρέους. Απλά απαιτούν οι πιστωτές να αλλάξουν το νομικό καθεστώς που διέπει ένα μέρος του χρέους.
Δηλαδή τα ομόλογα που πρέπει να πληρωθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα και διέπονται από το ελληνικό δίκαιο θα αντικατασταθούν με νέα τριαντάχρονα ομόλογα πιθανώς με μικρότερο επιτόκιο που όμως θα τα διέπει το αγγλικό δίκαιο.
Βέβαια η επίτευξη του ποσοστού του κουρέματος εξαρτάται από την εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών ώστε να περιοριστεί η υποβάθμιση της Ελλάδας σε επιλεκτική χρεοκοπία και όχι χρεοκοπία.
Ωστόσο με αυτή τη λύση ενός μεγάλου κουρέματος διαφωνούν οι ελληνικές τράπεζες γιατί έχουν μεγάλη έκθεση σε ελληνικά ομόλογα με αποτέλεσμα να προσφύγουν στο μηχανισμό στήριξης για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Συνεπώς αυτή η λογική θα έχει δυσάρεστες εκπλήξεις όχι μόνο για την χώρα μας αλλά και για την ευρωζώνη.
Το σίγουρο είναι ότι αύριο θα έχουμε μια νέα μνημονιακή σύμβαση πολύ χειρότερη από τη σημερινή. Η κυβέρνηση απαιτεί να κάνουμε βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή για να έχουμε δήθεν πλεονασματικούς προϋπολογισμούς.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα γίνουμε Ινδία όπως το προέβλεψε ο πρωθυπουργός. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση Παπανδρέου – Βενιζέλου, αρνείται να περιορίσει τις δαπάνες, πλην εκείνων των δαπανών που αφορούν μισθούς και συντάξεις, λύση δεν υπάρχει.
Εδώ πλέον να σημειώσουμε βροντερά ότι όσα εξοικονομεί ο προϋπολογισμός με κάποιους περιορισμούς εσόδων τα μεταχειρίζεται η κυβέρνηση εκ νέου για να καλύψει προσλήψεις ημετέρων. Άρα αυτό που μας περιμένει είναι μικρότεροι μισθοί και συντάξεις και νέα καταιγίδα φόρων.
«Πορευόμαστε προς μια ευρωπαϊκή Γερμανία, ή προς μια Γερμανική Ευρώπη;» είχε αναρωτηθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου στην ομιλία του στη Βουλή τον Ιούλιο του 1992, προσδιορίζοντας με προφητικό τρόπο αυτά που ζούμε σήμερα:
«Ήδη προβλέπονται, έστω και αν δεν ομολογούνται, δύο ταχύτητες στην Ενωμένη Ευρώπη, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας το τεράστιο κοινωνικό κόστος και τις εκρηκτικές κοινωνικές καταστάσεις, τις οποίες θα αντιμετωπίζουμε σε αυτήν την πορεία, τουλάχιστον για τις χώρες του Νότου», συμπλήρωνε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το νέο τοπίο που μας περιμένει είναι ραγδαία πτώση και του βιοτικού επιπέδου. Πάνω από 50% θα πέσει το επίπεδο ζωής.
Η δε αναγγελία του κ. Βενιζέλου ότι λόγω της ύφεσης και των περιοριστικών μέτρων το επίπεδο ζωής θα επιστρέψει στο 2004, μόνο γέλια προκαλεί.
Η αλήθεια είναι ότι ο πολυπράγμων υπουργός δε γνωρίζει αφαίρεση και προφανώς ήθελε να πει ότι θα επιστρέψουμε στο 1954. Αν αναλύσει κανείς το ποσοστό του ΑΕΠ σε απόλυτους αριθμούς όπως προκύπτουν από την ΕΛΣΤΑΤ τότε θα διαπιστώσει ότι η πτώση του ΑΕΠ μπορεί να φτάσει μέχρι και 20%. Ο βασικός μισθός θα μειωθεί κατά 25,4% και θα φτάσει στα 560€. Οι μισθοί του δημοσίου θα μειωθούν κατά 30% και οι συντάξεις κατά 37%.
Κατά 10% θα αυξηθούν τα νοικοκυριά που δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις έκτακτες ανάγκες ενώ η αγορά αγαθών και υπηρεσιών θα περιοριστούν κατά 500€ το μήνα. Με άλλα λόγια ήδη πλησιάζουμε τα όρια της εθνικής καταστροφής και η κρίση δεν δοκιμάζει πλέον τα όρια αντοχής των τραπεζών αλλά τα όρια αντοχής της ζωής των Ελλήνων.
Όλο και περισσότερο γίνεται κατανοητό ότι αυτή η κατεύθυνση οδηγεί σε πλήρη απαξίωση της ζωής των Ελλήνων. Η κυβέρνηση κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να “πνίξει” την οικονομική ζωή των Ελλήνων. Διαφορετικά όλες οι προσπάθειες των κυβερνόντων θα έπρεπε να συμβάλλουν στην αύξηση της παραγωγικότητας της οικονομίας και στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων ώστε να βρεθούν νέες αγορές στη διεθνή αγορά μια και η εγχώρια πνέει τα λοίσθια λόγω της δραστικής περικοπής των εισοδημάτων.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σαν Α.Π. δώσαμε μεγάλες μάχες για να κρατηθεί η φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ.
Το 2004 και το 2007 στηρίξαμε το Γιώργο Παπανδρέου πιστεύοντας ότι θα ξανάδινε στο ΠΑΣΟΚ την αριστερή, προοδευτική φυσιογνωμία που είχε χάσει όλα τα χρόνια της σημιτικής εκσυγχρονιστικής διαχείρισης.
Το 2007 δώσαμε μεγάλο αγώνα για την επανεκλογή του Γιώργου Παπανδρέου πιστεύοντας ότι αυτή τη φορά αν κερδίζαμε τη μάχη, το ΠΑΣΟΚ που θα προέκυπτε θα ήταν όχι πια ένα κόμμα συμμαχιών και συμβιβασμών αλλά ένα κόμμα απόγονος του μεγάλου κινήματος της αλλαγής του 1981, ένα κόμμα φορέας αλλαγής και ελπίδας για τις δύσκολες σημερινές συνθήκες. Ένα κόμμα που θα έδινε σύγχρονη διάσταση και προοπτική στις μεγάλες διαχρονικές μας αξίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Η νίκη στις εθνικές εκλογές του 2009 μας γέμισε με την ελπίδα ότι ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της προοδευτικής παράταξης της Ελλάδας ξεκινούσε.
Όλοι ξέρετε σύντροφοι πολύ καλά για το πώς νοιώθω σήμερα, όπως νοιώθει εξάλλου και η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών μας, των μελών μας και των φίλων μας αλλά και των απλών ψηφοφόρων μας. Δεν είναι σύντροφοι ότι δεν κατανοούμε την τραγική οικονομική κατάσταση που κληρονόμησε αυτή η κυβέρνηση.
Η απογοήτευση μας βγαίνει από τον τρόπο που χειρίστηκε η Κυβέρνηση τα προβλήματα αλλά και από την τελική παταγώδη αποτυχία της να δώσει λύσεις και ελπίδα. Να διώξει αντί να φέρει τον εφιάλτη στη μέση ελληνική οικογένεια. Μείναμε έκπληκτοι, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα ΠΑΣΟΚ και μία κυβέρνηση που δεν την αναγνωρίζουμε.
Και δεν θα μιλήσω για την τραγική κατάληξη αυτής της περιόδου που δεν χρειάζεται καν σχολιασμό όταν το τσουνάμι της χρεοκοπίας καταστρέφει στο πέρασμά του την κάθε έννοια ισορροπίας και προοπτικής για την ελληνική κοινωνία.
Παίρνει μαζί του με τρόπο βίαιο κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες και με αίμα, ρίχνει πάνω στη πλάτη του μέσου Έλληνα το βάρος της κάλυψης της δημοσιονομικής τρύπας που δημιούργησαν τα κλοπιμαία της διαπλοκής και οι αυτουργοί των πράξεων κλοπής και διαφθοράς σε βάρος του ελληνικού λαού.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η Κυβέρνηση με αυτές τις πολιτικές της επιλογές υπό το πρόσχημα της προάσπισης της Πατρίδας και με πολλαπλές επικλήσεις για τη σωτηρία της, κατόρθωσε να έχει απέναντί της σχεδόν στο σύνολό του όλο τον Ελληνικό Λαό.
Ο Ελληνικός Λαός αδυνατεί να πιστέψει ότι μια σοσιαλιστική κυβέρνηση απαξίωσε, υποβάθμισε και ακύρωσε σειρά δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, που είχαν κατακτηθεί με αγώνες και ότι καταδίκασε εκατομμύρια πολίτες στην ανεργία, στη φτώχεια, στην περιθωριοποίηση και στην απόγνωση και ότι με τις επιταγές των ΔΝΤ-ΕΕ κατεδαφίζεται και το τελευταίο οχυρό των απλών λαϊκών ανθρώπων, το κοινωνικό κράτος.
Η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αλλά ένα νεοφιλελεύθερο τερατούργημα που απειλεί με οριστική διάλυση τη δημοκρατική παράταξη.
Από την ώρα που ο κ. Πάγκαλος διαπίστωσε ότι όλοι μαζί τα φάγαμε ως σήμερα η κυβέρνηση και η ανύπαρκτη κομματική ηγεσία προσπαθεί να διώξει με τις απόψεις της τα χιλιάδες μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ γιατί όπως φαίνεται καλοί ήταν για να τους οδηγήσουν στην διακυβέρνηση της χώρας αλλά περισσεύουν στους σχεδιασμούς του αύριο.
Αυτοί που εκλαμβάνουν την κοινωνία που πεινάει ως συντεχνία και θέλουν να τη νουθετήσουν ως απερίσκεπτη στην πραγματικότητα, επιθυμούν να προσδιορίσουν πως η δημοκρατική παράταξη δεν χρειάζεται τον ανώνυμο πολίτη, τον άνθρωπο του μόχθου αλλά μια συσπείρωση προυχόντων που οι εκπρόσωποι και θα ικανοποιούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ο συνδικαλισμός και ανοίγω μια παρένθεση σύντροφοι, γιατί πιστεύουμε ότι αυτό το κόμμα ανέδειξε τον συνδικαλισμό σε τρίτο πυλώνα της δημοκρατίας, δεν είναι ούτε μέσο προβολής ούτε μέσο πλουτισμού.
Σήμερα μια ομάδα στελεχών σε επίπεδο Κυβέρνησης, πολιτικά παιδιά αυτού του προβληματικού πολιτικού συστήματος, που ανέβηκαν γρήγορα τη σκάλα των Κυβερνητικών αξιωμάτων, προσπαθούν να στοχοποιήσουν το συνδικαλισμό, χαρακτηρίζοντας τους πάντες σαν συντεχνία!
Δεν είναι συντεχνία οι χιλιάδες των Ελλήνων που διαμαρτύρονται κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν είναι συντεχνία ο εργαζόμενος στο Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που αντιδρά στη χωρίς μέτρο μείωση του εισοδήματος του.
Δεν είναι συντεχνία όποιος δικαιολογημένα αντιδρά σε απίθανες πολιτικές και αναδεικνύει τις τεράστιες πολιτικές αδυναμίες αυτής της ομάδας Κυβερνόντων.
Η συντεχνία δυστυχώς σήμερα βρίσκεται σε αυτούς που απαρτίζουν την ηγετική ομάδα αυτής της Κυβέρνησης, που αποκομμένοι από το λαό, δίνουν συνεχώς διαπιστευτήρια στους δανειστές μας και φθάνουν και στο σημείο να αμφισβητούν ακόμη και το δικαίωμα των Ελλήνων να έχουν το δικό τους σπίτι.
Αυτή είναι η συντεχνία.
Αυτοί που επιλέγουν να εφαρμόσουν την πολιτική του κοινωνικού αυτοματισμού και επιδιώκουν να στραφούν κοινωνικές ομάδες ενάντια σε άλλες κοινωνικές ομάδες, δε διχάζουν μόνο τον Ελληνικό Λαό, αλλά επιπλέον προκαλούν ρίξεις και αποδράσεις από την δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ.
Οι πολιτικές της κλάψας, της απειλής, της τρομοκρατίας, του χλευασμού ή της ανησυχίας της κομματικής και κυβερνητικής ηγεσίας τη μόνη υπηρεσία που προσφέρουν να διαλύουν το κόμμα μας και την παράταξή μας.
Έτσι συντρόφισσες και σύντροφοι, το ερώτημα που τίθεται σε μας σήμερα είναι αν θα επιτρέψουμε να κυριαρχήσει αυτή η πολιτική της διάλυσης.
Αν θα επιτρέψουμε να εκποιήσουν τους αγώνες μας, τις διεκδικήσεις μας και την ιστορία μας όπως εκποίησαν τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα μας μέσα σε λίγη ώρα όπως ετοιμάζονται να εκποιήσουν τον εναπομείναντα εθνικό πλούτο, με τη νέα συμφωνία που θα φέρουν αύριο.
Το ζήτημα είναι αν θα τους επιτρέψουμε να μας διώξουν επειδή κάποιοι πήραν διαφορετικό δρόμο, που τους αρέσει να τον αποκαλούν σοσιαλιστικό, ενώ κατ' ουσίαν εκφράζουν την νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική αντίληψη.
Το ζήτημα είναι αν θα αναλάβουμε την ευθύνη να κρατήσουμε ενωμένη τη δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ ανασυγκροτημένο και στη σωστή ιδεολογική κατεύθυνση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στην ανάγκη η σημερινή ηγεσία του Κινήματος να κατανοήσει ότι ο Ελληνικός Λαός και το ΠΑΣΟΚ έφτασαν στα όριά τους, ότι η σημερινή ηγετική ομάδα παραβίασε την κόκκινη γραμμή της αξιοπρέπειας των Ελλήνων Πολιτών. Το ΠΑΣΟΚ συνειδητά απαξιώθηκε. Τα στελέχη και τα μέλη του περιθωριοποιήθηκαν. Απομακρύνθηκαν από την ενεργό πολιτική, την δημιουργική συμμετοχή και δράση με την κύρια ευθύνη της σημερινής ηγετικής ομάδας του κόμματος.
Η άλλη πολιτική, όμως, χρειάζεται ξανά το ΠΑΣΟΚ.
Η άλλη πορεία της χώρας χρειάζεται ξανά το ΠΑΣΟΚ.
Ο λαός μας χρειάζεται ξανά το ΠΑΣΟΚ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν πιστεύω ότι ο τόπος θα βγει από τη κρίση αν το ΠΑΣΟΚ διαλυθεί.
Δεν πιστεύω ότι η δημοκρατική παράταξη μπορεί να ανασυγκροτηθεί από ένα μέτωπο της κεντροαριστεράς που θα ξεκινάει από τη δημοκρατική αριστερά και θα φτάνει μέχρι τις παρυφές της λαϊκής δεξιάς.
Η ιστορία έχει δείξει ότι κάθε φορά που ο δημοκρατικός χώρος ήταν διασπασμένος τότε η δεξιά κυβερνούσε επί δεκαετίες. Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν το ΠΑΣΟΚ πορεύτηκε ενωμένο και δυνατό τότε η χώρα άρχισε να αλλάζει όψη και οι δυνάμεις του μόχθου και της εργασίας χειραφετήθηκαν και απέκτησαν αξιοπρέπεια.
Όταν το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχθηκε σε εκσυγχρονισμένο σοσιαλισμό δηλαδή νεοφιλελευθερισμό τότε δημιουργήθηκαν οι συντεχνίες και θέλησαν να συνδιοικήσουν τη χώρα, τότε τα συμφέροντα βρήκαν τρόπο να επιβάλουν τις απαιτήσεις τους, τότε η διαπλοκή άρχισε να θεριεύει και να απειλεί με διάλυση το ΠΑΣΟΚ και την ελληνική κοινωνία.
Ξέρει ο καθένας και ξέρει καλά ότι η λύση δεν μπορεί να δοθεί από τη λαϊκίστικη δεξιά του κ. Σαμαρά.
Ξέρει καλά ο καθένας ότι η δική του παράταξη οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, η δική τους διακυβέρνηση αποθέωσε τον παράνομο πλουτισμό και την καταλήστευση των δημόσιων ταμείων.
Τους ξέρει καλά.
Τους γνώρισε στην πράξη και όταν τους βλέπει να προθερμαίνονται στη γραμμή εκκίνησης για την κατάληψη εκ νέου της εξουσίας, το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι ακόμη σκληρότερη λιτότητα, ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση, ακόμη σκληρότερες πολιτικές.
Για αυτό άλλωστε η προσπάθεια συναίνεσης και συμφωνίας για τα κρίσιμα ζητήματα της χώρας εκλαμβάνεται από το λαό σαν ένδειξη αδυναμίας του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης.
Με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε: Ο λαός έδωσε την εντολή διακυβέρνησης της χώρας στην συγκεκριμένη Κυβέρνηση, η οποία θα κριθεί για τις επιλογές της. Αν νοιώθει αδύναμη και μόνη τότε θα πρέπει να απευθυνθεί στο λαό και όχι στους εκφραστές των καταδικασμένων πολιτικών της ΝΔ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ξέρει ο καθένας ότι η δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς παραμένουν εγκλωβισμένες σε ένα πολιτικό αδιέξοδο αποτέλεσμα της αδυναμίας τους να ερμηνεύσουν τις εξελίξεις με τα ξεπερασμένα ιδεολογικά τους εργαλεία.
Η λούμπεν επαναστατικότητα τους αναπαράγει ένα νέου είδους συντηρητισμού που προκρίνει απέναντι στη συλλογική ευθύνη τη στενή κομματική καταγραφή δημοσκοπικών κερδών, προκειμένου να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους.
Οι γραφειοκρατικές και ανιστόρητες ηγεσίες τους εγκλωβίζουν τις πραγματικά προοδευτικές δυνάμεις που μπορούν να αποτελέσουν συμμάχους μας σε μια διαφορετική πορεία για τη χώρα.
Και όσες δυνάμεις προσπαθούν να εκφράσουν ένα πιο σύγχρονο λόγο, εγκλωβίζονται γρήγορα στο αδιέξοδο της ανάγκης να καταγραφούν εκλογικά, οδηγούμενες έτσι σε λογικές του «τα έχω καλά με όλους». Είναι ακριβώς τα «καλά παιδιά» που έχει ανάγκη το σύστημα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ξέρει ο καθένας ότι γνωστοί επιχειρηματικοί, πολιτικοί και εκδοτικοί κύκλοι, προωθούν εδώ και πολύ καιρό την πρόταση μιας ευρύτερης Κυβέρνησης συνεργασίας, όπως την ονομάζουν.
Αναζητούν συμμάχους προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι οι δουλειές τους θα γίνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αναζητούν αχυράνθρωπους για να οργανώσουν χωρίς πρόβλημα την καλύτερη νομή του πλούτου της χώρας.
Καλλιεργούν την ανικανότητα των πάντων και προκρίνουν τα δικά τους πρόσωπα, θιασώτες του συμβιβασμού, που θα μπορούν να παίξουν το ρόλο των αυθεντικών εκπροσώπων της Τρόικα στην Ελλάδα. Θέλουν τον Έλληνα Μπερλουσκόνι, θέλουν τη χώρα έρμαιο στις ορέξεις τους.
Αυτές είναι οι λύσεις του συστήματος.
Είναι οι λύσεις που θέλει το σύστημα που καταλήστεψε τη χώρα.
Είναι λύσεις που αφήνουν το λαό έξω από τις εξελίξεις.
Είναι λύσεις που μονιμοποιούν την οικονομική κατοχή στην Ελλάδα και διαγράφουν κάθε προοπτική για καλύτερες μέρες για το λαό μας.
Γι’ αυτό επιμένουμε ότι η μοναδική λύση μπορεί και πρέπει να προέλθει από το ΠΑΣΟΚ, το πραγματικό ΠΑΣΟΚ και όχι τη σημερινή πολιτική καρικατούρα που χρησιμοποιεί το όνομα του και αμαυρώνει την πολιτική του ιστορία.
Γι’ αυτό και δηλώνουμε σε όλους τους τόνους και σε κάθε κατεύθυνση ότι διεκδικούμε ξανά το ΠΑΣΟΚ της εθνικής αξιοπρέπειας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Είμαστε αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ του Νεοφιλελευθερισμού, της υποτέλειας, της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, της καταστροφής όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του Λαού μας.
Έχουμε λοιπόν, χρέος συντρόφισσες και σύντροφοι, να αντισταθούμε σε όσους επιδιώκουν την διάλυση μας, σε όσους επιθυμούν να μας καταστήσουν άβουλα, απολίτικα όντα, για να υλοποιήσουν πιο εύκολα τους σχεδιασμούς τους.
Έχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας και τα παιδιά μας να παλέψουμε για μια ακόμη φορά και να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα εξουσίας για να βρίσκουν δουλειά οι επαγγελματίες της πολιτικής, αλλά είναι κόμμα που πασχίζει να μείνει η πατρίδα όρθια, υπερήφανη και όσοι δεν συμφωνούν μπορούν να πάνε σπίτι τους ή να αλλάξουν πολιτικό χώρο.
Εξάλλου οι περισσότεροι απ' αυτούς ήρθαν από άλλους χώρους για να αποκτήσουν οφέλη.
Είναι κάτι σαν τους σώγαμπρους που επιθυμούν να πετάξουν έξω από το σπίτι αυτούς που τους υποδέχτηκαν.
Αν κάποιοι πρέπει να φύγουν από το ΠΑΣΟΚ δεν είμαστε εμείς, ούτε οι ανώνυμος Λαός που το στήριξε μέχρι τώρα αλλά όλοι εκείνοι που προτάσσουν το προσωπικό τους όφελος για να κάνουν καριέρα μέσα από το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ είναι δικό μας και κανείς δεν μπορεί να μας πετάξει έξω από το σπίτι μας.
Είναι ολόκληρη η ζωή μας και δεν την χαρίζουμε σε κανέναν, ούτε σε κείνους που νομίζουν ότι ως κληρονόμοι μπορούν να συμπεριφέρονται ως αυθαίρετοι ηγεμόνες και κακομαθημένοι πρίγκιπες. Ο πόνος και οι αγωνίες του Λαού μας δεν είναι παιχνίδι στα χέρια κανενός πορφυρογέννητου ή στο υπηρετικό προσωπικό του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είμαστε εδώ για να εγγυηθούμε και να ξαναφτιάξουμε ένα άλλο ΠΑΣΟΚ και όχι για να παρακολουθούμε την αποσύνθεσή του.
Η ανασύνταξη του δεν είναι εύκολη και ο δρόμος πιθανός να έχει πολλά εμπόδια και κακοτοπιές. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και το '74 κανείς δεν φανταζόταν ότι το '81 θα γινόμαστε κυβέρνηση. Το δίκιο είναι με το μέρος μας. Απόφαση, θέληση και καθημερινό αγώνα χρειάζεται για να υλοποιήσουμε το σκοπό μας.
Γι' αυτό πρέπει να σκεφτούμε το αύριο. Η τωρινή κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να αντέξει για πολύ την λαϊκή αγανάκτηση. Εξάλλου κυβέρνηση που έχει χάσει την νομιμοποίηση του Λαού είναι άδειο πουκάμισο γι' αυτό καλό θα είναι να λάβει υπόψη της ότι σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο ο λαός δίνει τη λύση σε κυβερνητικό επίπεδο και το κόμμα με ένα συνέδριο προσδιορίζει την πολιτική ταυτότητα που πρέπει να έχουμε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε εδώ όλοι όσοι θεωρούμε πως η έξοδος από την κρίση δεν θα προέλθει από την ταχύτερη και βιαιότερη υλοποίηση του νεοφιλελεύθερου σχεδίου της σημερινής Κυβέρνησης αλλά από την ανατροπή του και την οικοδόμηση ενός άλλου σχεδίου που θα κινείται σε αριστερή κατεύθυνση με βάση τις ανάγκες της Χώρας και των πολιτών της και όχι των δανειστών της.
Βρισκόμαστε εδώ όλοι όσοι έχουμε βαθιά συναίσθηση της κρισιμότητας της πιο κρίσιμης φάσης του Ελληνισμού.
Γι’ αυτό και είμαστε έτοιμοι με όσες θυσίες χρειάζονται να υπηρετήσουμε το αξιακό σύστημα της ευθύνης προς το Λαό μας, αυτό το αξιακό σύστημα που μας άφησε παρακαταθήκη ο Ιδρυτής μας Ανδρέας Παπανδρέου.
Για να ξανακερδίσουμε το ΠΑΣΟΚ των ελπίδων του Ελληνικού Λαού, της αξιοπρέπειας και της εθνικής περηφάνιας πρέπει να μιλήσουμε, να συζητήσουμε, να πάρουμε αποφάσεις σκληρές, αλλά τίμιες.
Ο διάλογός μας αντιστρατεύεται τον δογματισμό και την αλαζονεία της μοναδικότητας της σημερινής κυβερνητικής ηγεσίας, τη σιωπή και την απραξία της κομματικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Και οι δύο δεν είναι απλά κατώτερες των περιστάσεων αλλά συνένοχες στην πορεία απαξίωσης του κινήματος και το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν τη χώρα και το λαό.
Ζητάμε ανατροπή της ηγετικής ομάδας είτε σε επίπεδο κυβέρνησης είτε σε επίπεδο κινήματος. Δεν μπορεί σ’ αυτή τη κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και το κίνημα, να είναι Πολιτικό Συμβούλιο μέλη αυτού του διαμετρήματος.
Μόνο το Κίνημά μας μπορεί να σχεδιάσει μιαν άλλη πολιτική. Να επεξεργαστεί και να καταθέσει ένα συνολικό, ριζικά διαφορετικό από το σημερινό, άμεσο και μεσοπρόθεσμο σχέδιο εξόδου από την κρίση. Να επαναφέρει την Πολιτική στο δημόσιο χώρο και να αντιπαρατεθεί ανοιχτά με τους αποτυχημένους μονόδρομους της μαζικής φτωχοποίησης και περιθωριοποίησης του Λαού μας.
Σε πείσμα των καιρών και της Νεοφιλελεύθερης Ομάδας που διοικεί τη Χώρα και το Κίνημά μας, θα αντιπαρατεθούμε δημόσια και σκληρά στο σχέδιο εξαφάνισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, τις μεθόδους διάλυσης του δημόσιου χώρου και της περιφρόνησης της βούλησης του Λαού μας.
Μπορούμε με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και θέσεις
-Να πούμε ΟΧΙ στην οικονομική και πολιτική εξάρτηση της Χώρας,
-Να αρνηθούμε την εκποίηση του δημόσιου πλούτου,
-Να σταθούμε εμπόδιο στη βίαιη καπιταλιστική αναδιάρθρωση που επιδιώκει η εγχώρια και η ξένη ολιγαρχία.
Το σχέδιό μας δεν έχει μαγικό ραβδί. Καμιά λύση σήμερα δεν είναι ανώδυνη, αλλά είναι λύση περήφανη που σέβεται την αξιοπρέπεια των πολιτών, έχει κόκκινες γραμμές υπέρ των αδύναμων και κόκκινες γραμμές απέναντι στον πλούτο, τη φοροδιαφυγή, τον παρασιτισμό.
Οι βασικοί άξονες του σχεδίου που θα επιβάλλει με συλλογικό και δημοκρατικό τρόπο το κίνημά μας είναι οι εξής:
-Βιώσιμη παραγωγική ανασυγκρότηση της Εθνικής Οικονομίας με δημοκρατικό σχεδιασμό, με κλαδικές πολιτικές και με έμφαση στο πρωτογενή και δευτερογενή τομέα.
-Πραγματική και όχι φραστική πάταξη της φοροδιαφυγής, ενίσχυση των εισπρακτικών μηχανισμών για την είσπραξη των οφειλομένων από τη διαπλοκή και γενναία φορολογική μεταρρύθμιση με έμφαση στην άμεση φορολογία των εχόντων και κατεχόντων και δραστική μείωση του ΦΠΑ στα βασικά προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης.
-Δημιουργία ισχυρού δημόσιου τραπεζικού πυλώνα με καθαρό αναπτυξιακό χαρακτήρα.
-Υπεράσπιση του δημόσιου παραγωγικού χώρου που δεν ιδιωτικοποιείται σε κλάδους, όπως η Ενέργεια, οι Τηλεπικοινωνίες, το Νερό και οι βασικές συγκοινωνιακές και μεταφορικές υποδομές.
-Επανασχεδιασμός της Δημόσιας Διοίκησης με αξιοπιστία, λειτουργικότητα, διαφάνεια, αξιοκρατία και ικανότητα ανταπόκρισης στον κοινωφελή αναπτυξιακό και ρυθμιστικό ρόλο της.
-Προστασία του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης και του ΕΣΥ.
-Άμεση επιθετική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μέσα στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο, μαζί με τις άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες που βρίσκονται σε συνθήκες υπερχρέωσης για την επίτευξη γενναίας διαγραφής τμήματος του χρέους, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μείωση των επιτοκίων.
-Δεν θα επιτρέψουμε αναδιάρθρωση του χρέους που θα ισοδυναμεί με πιστωτικό γεγονός, με καταστροφή των ασφαλιστικών ταμείων και πρόσθετες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
-Ο φαύλος κύκλος χρέους – ύφεσης – χρέους πρέπει να σπάσει.
-Στήριξη του βιοτικού επιπέδου των ανέργων και των χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων και συνταξιούχων που έχουν πληγεί ήδη με βαναυσότητα και φυτοζωούν στο κοινωνικό περιθώριο.
-Ενίσχυση των σταθερών μορφών εργασίας με επαναφορά όλων των κεκτημένων κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων μέσα από την ελεύθερη συλλογική διαπραγμάτευση εργοδοτών και εργαζομένων και με καταλυτικό τον ρυθμιστικό ρόλο του Κράτους.
-Αναδιοργάνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με σχέδιο άμεσης ενίσχυσής τους μέσω του ΕΣΠΑ και της σταθερής ροής χρηματοδότησης μέσω του κρατικού τραπεζικού πυλώνα.
Η γνώση μας είναι η γνώση των πολλών, των αγνών και τίμιων Ελλήνων πολιτών που στρατεύτηκαν διαχρονικά στο ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με την ισχυρή θέλησή τους για έναν αγώνα θέσεων απέναντι στο Νεοφιλελεύθερο Σύστημα που κυβερνά τη Χώρα.
Αυτό είναι το βασικό μας εργαλείο, το συγκριτικό μας πλεονέκτημα που μπορεί να διαλύσει τη βεβαιότητα της ήττας που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η ασκούμενη πολιτική από τη σημερινή κυβερνητική και κομματική ηγεσία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θα με ρωτήσετε με ποιους θα το κάνουμε πράξη.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ενεργοποιήσουμε τα στελέχη μας. Πρέπει να συγκροτήσουμε ξανά το πολιτικό υποκείμενο ΠΑΣΟΚ.
Να το φέρουμε στο προσκήνιο.
Να το εμπνεύσουμε.
Να σηκώσουμε ξανά τις σημαίες της ελπίδας και του αγώνα.
Να ανακαλύψουμε το νέο ιστορικό φάσμα των δυνάμεων της κοινωνίας μας που θα φέρει την Ελλάδα μπροστά.
Να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ πολιτικές αντίθετες με την ιδεολογία του κινήματος, να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ όσους τις προωθούν και όσους τις αποδέχονται.
Οφείλουμε λοιπόν να λειτουργήσουμε και να δώσουμε νόημα στις ίδιες τις οργανώσεις μας και δικαίωμα λόγου και απόφασης στα στελέχη μας.
Βιώνουμε μια κατάσταση όπου ο παροπλισμός κάθε μέλους, η εξαφάνιση κάθε διαδικασίας, η περιθωριοποίηση του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ είναι πρωτοφανής. Το ξέρετε, το γνωρίζετε.
Σήμερα μια μικρή ομάδα ανθρώπων στην Κυβέρνηση αποφασίζουν, ψηφίζουν και υλοποιούν χωρίς καμία πολιτική και κομματική νομιμοποίηση. Θέλουν και επιδιώκουν το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ να βρεθεί στο περιθώριο. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να το πείσουν. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να το έχουν σύμμαχο.
Όμως ξεχνούν ότι Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να υπηρετεί το Λαό και την Πατρίδα. Με την έννοια αυτή δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Δεν χαρίζεται, δεν τεμαχίζεται δεν κληρονομείται.
Αυτή η ομάδα πρέπει να ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ.
Καλούμε τα μέλη και τα στελέχη μας να πάρουν πρωτοβουλία επαναλειτουργίας των κλειστών οργανώσεων μας σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Να υπερβούν τις αδυναμίες ή τα ανύπαρκτα όργανα του κινήματος, των οποίων η θητεία έχει άλλωστε λήξει από το Μάιο, να συζητήσουν και να αποφασίσουν στις οργανώσεις μας για όλα αυτά που συμβαίνουν.
Για εμάς η λύση είναι απλή, δημοκρατική και αυτονόητη.
Συνέδριο αναγέννησης του ΠΑΣΟΚ, συνέδριο ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ και προοπτικής. ΤΩΡΑ όμως.
Σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της έντονης κριτικής για την κατάσταση που επικρατεί στο κόμμα στην τελευταία Συνδιάσκεψη, όπως ονομάστηκε το πανηγυράκι του Σεπτεμβρίου, ο Γ. Παπανδρέου κάλεσε την ηγεσία του κόμματος να ανοίξει άμεσα τις διαδικασίες για το Συνέδριο που θα γίνει, όπως είπε την Άνοιξη.
Θα είναι πολύ αργά.
Οι έκτακτες καταστάσεις που βιώνουμε δεν μπορούν να περιμένουν τους σχεδιασμούς της κομματικής γραφειοκρατίας. Πρέπει άμεσα να κινηθούν οι διαδικασίες και να οδηγηθούμε σε σύντομο χρονικό διάστημα σε ένα συνέδριο που θα προσδιορίσει το χαρακτήρα του κινήματος, θα συναποφασίσει τις πολιτικές μας και θα εκλέξει τα νέα καθοδηγητικά όργανα.
Αν η ηγετική ομάδα θέλει ένα ΠΑΣΟΚ διαλυμένο εμείς μπορούμε να τους δείξουμε ότι το ΠΑΣΟΚ υπάρχει συζητά, αποφασίζει, αντιδρά, προτείνει και υλοποιεί. Όλοι στις οργανώσεις.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ μόνο του τις ευθύνες του απέναντι στην Ιστορία και τις αρχές του. Με τη μέθοδο που ξέρουμε καλά. Την οργάνωση παντού, στη γειτονιά, στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση, στους χώρους της επιστήμης, της γνώσης, του πολιτισμού.
Απευθυνόμαστε στα στελέχη του κινήματος είτε βρίσκονται στην Κυβέρνηση είτε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Απευθυνόμαστε σε αυτούς που έχουν συνείδηση της παράταξης, που ξέρουν το ΠΑΣΟΚ που μάτωσαν για αυτό.
Είναι η ώρα να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.
Είναι η ώρα να προτάξουν το συλλογικό καλό πάνω από τη δική τους, την προσωπική προοπτική. Καταλαβαίνουν καλά ότι υπάρχουν γιατί υπάρχει το ΠΑΣΟΚ.
Καταλαβαίνουν καλά ότι ΠΑΣΟΚ με αντίπαλο το σύνολο της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει.
Καταλαβαίνουν καλά ότι η νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του κινήματος και η αναρρίχηση σε θέση ευθύνης πολιτικών αλεξιπτωτιστών και επιλογών ενός συγκεκριμένου πολιτικού περιβάλλοντος οδηγεί μαθηματικά στο πολιτικό τέλος του ΠΑΣΟΚ.
Για αυτό και πρέπει αυτές οι πολιτικές και αυτά τα πρόσωπα να ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ.
Απευθυνόμαστε στις κοινωνικές συλλογικότητες – αυτές που αν και δεν έχουν καθαρή ταξική προέλευση και συνείδηση – καταπιέζονται από το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας και την νεοφιλελεύθερη ασκούμενη πολιτική.
Μαζί μας ως οργανικοί σύμμαχοι είναι, πρέπει να είναι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, η υγιής επιχειρηματικότητα. Μαζί μας ακόμη σε οργανική σύνδεση είναι ο αγροτικός κόσμος, οι αυτοαπασχολούμενοι, το επιχειρείν της καινοτομίας και της εφευρετικότητας.
Αυτή η ιστορική συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων οδηγεί με στέρεο βηματισμό στην ανάγκη ενός σοσιαλιστικού και αριστερού συλλογικού υποκειμένου. Η σοσιαλιστική αριστερά, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναλάβει πλήρως τη θεωρητική και ιδεολογική του αποστολή, να ξαναδώσει κατανοητή μορφή σε αυτό τον σκοτεινό κόσμο που σήμερα αναδύεται.
Πρέπει να επανακαθορίσει ένα επιθυμητό μέλλον, διαφορετικό από αυτό προς το οποίο μοιραία οδεύουμε, αν αφεθούμε να γλιστρήσουμε στην πιο μεγάλη κατηφόρα του μόνιμου μνημονίου και της λιτότητας επί δεκαετίες.
Πρέπει να κινητοποιήσει, όπως έκανε πάντα, εκείνον που δεν θέλει πια να τον υποτάσσουν, εκείνους που θέλουν να δράσουν για να επηρεάσουν το μέλλον.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτή η μάχη δεν είναι η προσωπική μάχη κανενός. Αυτόν τον αγώνα δεν θα τον κάνουμε για να ικανοποιήσουμε καμία πολιτική φιλοδοξία.
Τον κάνουμε γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι ο μόνος δρόμος για να υπάρξει και πάλι προοπτική για το λαό και τη χώρα.
Τον κάνουμε γιατί δεν φοβόμαστε για τη δύναμη των απόψεων μας, γιατί δεν φοβόμαστε να συγκρουστούμε με ότι πρέπει να ανατραπεί.
Εμείς δεν υπογράψαμε και δεν θα υπογράψουμε λευκές επιταγές συμβιβασμού με κανέναν. Εμείς δεν είμαστε υποτακτικοί κανενός «περιβάλλοντος», ούτε επενδύουμε τα όνειρα μας σε δηλητηριώδεις πολιτικές μετοχές. Δεν μας ενδιαφέρει το πολιτικό χρηματιστήριο.
Για εμάς το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ μέσον πλουτισμού, δημοσιότητας ή ανέλιξης. Αυτό αφορά αυτούς που τρέμουν στην ιδέα να βρεθούν έξω από το παιχνίδι της διανομής της εξουσίας.
Οφείλουμε να αντιδράσουμε για το καλό του λαού.
Οφείλουμε να δράσουμε για το καλό της παράταξης.
Οφείλουμε να αγωνιστούμε για το καλό της χώρας.
Οφείλουμε να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ τις αδύναμες και ανίκανες πολιτικές παρέες που είναι υπεύθυνες για την πορεία της Κυβέρνησης και του κόμματος.
Και θα το κάνουμε.
Τα ψέματα τελείωσαν. Ο καθένας αναλαμβάνει τις ιστορικές του ευθύνες.
πηγη vathiprasino
