6:21 π.μ.
karditsa-city
Συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής, το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών για το Ενιαίο Μισθολόγιο – Βαθμολόγιο του Δημοσίου Τομέα και την Εργασιακή Εφεδρεία. Στην συνεδρίαση συμμετείχε και μίλησε ο Βουλευτής Καρδίτσας της Ν.Δ., κ. Κωνσταντίνος Τσιάρας. Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του κ. Τσιάρα έχουν ως εξής:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Παρακολουθώ από χθες την προσπάθεια των συναδέλφων της Συμπολίτευσης, όσο διαρκεί η συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, να πείσουν τον εαυτό τους γιατί πρέπει να ψηφίσουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Και τούτο, γιατί γνωρίζουν πάρα πολύ καλά, πως το παρόν σχέδιο νόμου επιβαρύνει για άλλη μία φορά τις συνήθεις κοινωνικές ομάδες, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους έντιμους φορολογούμενους πολίτες. Δεν μπορεί όμως να πορευτεί έτσι η ελληνική πολιτεία απέναντι σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες, αφού είναι βέβαιο, πως σε ένα πολύ συγκεκριμένο βάθος χρόνου δεν θα μπορεί να εισπράττει φόρους και εισφορές μόνο από αυτούς. Επομένως το λάθος ξεκινά κυρίως από το γεγονός, πως η Κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα δεν κατάφερε να οργανώσει τους ελεγκτικούς και φοροεισπρακτικούς της μηχανισμούς, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των δημοσίων εσόδων και μέσα από μια διαφορετική διάσταση, αλλά κυρίως μέσα από μία διαφορετική αίσθηση δικαιοσύνης για την ελληνική κοινωνία.
Δεν αποτελεί δικαιολογία το γεγονός, πως η χώρα βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή και ότι βεβαίως έχουμε ένα τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα. Γιατί θα μπορούσε να αντιλέξει κανείς εύκολα, ότι όλα αυτά τα οποία γίνονται θα μπορούσαν να έχουν μία διαφορετική αποδοχή από το σύνολο της κοινωνίας, πιθανώς και από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο, αν καταδείκνυαν ότι σε αυτή την προσπάθεια της Κυβέρνησης υπήρχε μία σοβαρότητα, υπήρχε μία συνέπεια, υπήρχε μία στρατηγική και ενδεχομένως ένα προσδοκώμενο μετρήσιμο αποτέλεσμα. Αντί αυτού, παρατηρείται μια παλινδρόμηση της Κυβέρνησης και μια υπαναχώρηση σε προηγούμενες δικές της θέσεις. Αυξάνεται έτσι η αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος απέναντι στα μάτια της κοινωνίας. Ταυτόχρονα σοβαρές αμφιβολίες γεννιούνται σε όλους τους πολίτες, για το εάν και κατά πόσον όλα αυτά τα μέτρα μπορούν πραγματικά να έχουν αποτέλεσμα ανάλογο αυτού που προσδοκά η Κυβέρνηση.
Ο Πρωθυπουργός όλο αυτό το διάστημα επεδίωξε τουλάχιστον στα λόγια να πετύχει τη λεγόμενη συναίνεση. Η συναίνεση, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δεν επιτυγχάνεται στα λόγια. Η συναίνεση δεν επιτυγχάνεται όταν νωρίτερα στήνεται μία βιομηχανία ατεκμηρίωτων εξεταστικών επιτροπών. Η συναίνεση δεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος, όταν ο Πρωθυπουργός, για να καλύψει δικά του λάθη, για να εκβιάσει την συσπείρωση της κοινοβουλευτικής του ομάδας, αναλώνεται στο να κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση, πως με την προηγούμενη κυβερνητική της θητεία και την σημερινή στάση της, είναι η μεγαλύτερη υπεύθυνη, για όλα όσα ταλανίζουν την χώρα. Λες και δεν ξέρει ακόμα και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης, ότι η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα μιας στρεβλής πραγματικότητας δεκαετιών από τη μεταπολίτευση και μετά, που σύσσωμο το πολιτικό σύστημα της χώρας ανέχτηκε. Άρα, λοιπόν, οι κυβερνώντες, οι πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού, θα έπρεπε να έχουν μια εντελώς διαφορετική στάση απέναντι στο ζήτημα της συναίνεσης, εάν όντως με ειλικρίνεια την επιζητούσαν.
Το κρισιμότερο, όμως, επαναλαμβάνω το οποίο καταδεικνύουν τα νέα μέτρα, που λαμβάνονται μέσα από το παρόν πολυνομοσχέδιο, είναι η παντελής έλλειψη σχεδίου. Η Κυβέρνηση πελαγοδρομεί. Θέλετε να σας θυμίσω στιγμές σταθμούς, όπως: «λεφτά υπάρχουν», «το γεμάτο πιστόλι στο τραπέζι απέναντι στους κερδοσκόπους», « δεν θα προσφύγουμε με τίποτα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», «δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα», που κατάντησε το μεγαλύτερο ανέκδοτο που μπορεί να ακούει ο Έλληνας πολίτης από τα χείλη ιθυνόντων της πολιτικής. Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς, πως αυτού του είδους η συμπεριφορά, αυτού του είδους η νοοτροπία μεγαλώνει πολύ περισσότερο το χάσμα που υπάρχει μεταξύ πολιτικής και κοινωνίας.
Η κυβέρνηση δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Δεν μπορεί να πείσει την κοινωνία ότι λειτουργεί με αξιοπιστία, με σοβαρότητα, πως κάνει αυτό που πρέπει. Οι ελάχιστες προσπάθειες που έκανε για να δείξει ένα δρόμο, στην πραγματικότητα κατάφεραν να αποδείξουν, πως αδυνατεί πραγματικά να οδηγήσει την πατρίδα μας σε ασφαλή πραγματικότητα. Από την άλλη, η Αξιωματική Αντιπολίτευση υπήρξε πολύ σοβαρή όλη αυτήν την περίοδο. Όσο κι αν δεν θέλουν να το δεχθούν οι ανθρώποι του κυβερνώντος κόμματος, η Νέα Δημοκρατία, αποδεδειγμένα, δεν μπήκε σε λογικές λαϊκισμού. Απέδειξε έμπρακτα, πως θέλει να στηρίξει αυτήν την εθνική προσπάθεια, πως θέλει να είναι παρούσα στις πολιτικές εξελίξεις και θέλει πολύ περισσότερο να βγει η χώρα μας το συντομότερο δυνατόν από αυτήν τη δύσκολη περίσταση.
Κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε. Παρακολούθησα χθες την ομιλία του Πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Πραγματικά, μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η αδυναμία του να πείσει τον απλό Έλληνα πολίτη. Δεν ξέρω, βέβαια, , αν όντως έπεισε πραγματικά τους Βουλευτές του; Τον απλό Έλληνα πολίτη, όμως, δεν τον έπεισε σε καμία περίπτωση. Δυστυχώς, σε αυτήν τη συνεδρίαση τόσο για την Κυβέρνηση, όσο κυρίως για τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της Συμπολίτευσης και για όλους πιθανόν τους Βουλευτές που βρίσκονται σ’ αυτήν την Αίθουσα και υπηρετούν το Ελληνικό Κοινοβούλιο, δεν βρέθηκε ένα μικρό παιδί για να αναφωνήσει ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός», όπως στο παλιό γνωστό παραμύθι.
Σας ευχαριστώ πολύ.»
