«Δεν είναι δυνατόν παιδιά στην Αθήνα να υποσιτίζονται και άνεργοι να αυτοκτονούν, σε μια χώρα που το κράτος ξοδεύει πάνω από 90 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο (δαπάνες Γενικής Κυβέρνησης χωρίς τους τόκους και τα χρεολύσια). Ενενήντα δισεκατομμύρια, εκ των οποίων πάνω από 1 δισεκατομμύριο ευρώ για ψεύτικες συντάξεις (ψευτοαναπήρων, νεκροζώντανων κ.λ.π.), 500 εκατομμύρια ευρώ για πολιτικές δαπάνες (ΕΡΤ, κόμματα κ.λπ.) και πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για συντάξεις πενηντάχρονων στο δημόσιο, τις ΔΕΚΟ και τις συντεχνίες.
Δεν είναι δυνατόν το ΕΚΑΣ να μειώνεται και να διατηρούνται στο ίδιο ύψος οι επιδοτήσεις των ταμείων της ΔΕΗ και του ΟΤΕ. Πρόκειται για φαινόμενα απίστευτης πολιτικής ανικανότητας και κοινωνικής αναλγησίας. Και η εξήγηση είναι απλή: στις φυσιολογικές χώρες προηγείται η κοινωνική πολιτική για τους αδυνάτους και έπονται οι πολιτικές δαπάνες.
Η Δημοκρατική Συμμαχία ήδη όταν κατέθεσε το δικό της μεσοπρόθεσμο, είχε προτείνει πολύ μεγαλύτερες περικοπές δημοσίων δαπανών από ό,τι η κυβέρνηση και είχε εξοικονομήσει έτσι 400 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για την αύξηση του ΕΚΑΣ και την επιδότηση των μακροχρονίως ανέργων.
Αυτά είναι αναγκαία αλλά δεν αρκούν. Πρέπει να υπάρξει άμεσα εθνική συνεννόηση για την ριζική αναδιάρθρωση του συνόλου της κοινωνικής πολιτικής, που θα πρέπει να κατευθύνεται μόνο σε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη, με αντίστοιχη αξιοποίηση και μέρους των δαπανών του ΕΣΠΑ. Αλλιώς η κοινωνική συνοχή θα διαλυθεί και η κοινωνία θα καταρρεύσει».