Ετοιμόρροποι και επικίνδυνοι

Μήνυμα SOS εκπέμπουν οι κοινωνικές κατηγορίες, η μία μετά την άλλη, καθώς το τέρας της ύφεσης κλείνει μαγαζιά και εκτινάσσει την ανεργία. Η κυβέρνηση, δογματικά προσηλωμένη στο Μνημόνιο, αδυνατεί να δημιουργήσει καλά νέα. Ακόμη και το πολυδιαφημισμένο νέο δάνειο βρίσκεται στον αέρα.
Με ομολογημένη την οικονομική χρεωκοπία, ο πρωθυπουργός επιχειρεί να μεταθέσει τον δημόσιο διάλογο στα νεφελώδη περί αλλαγής του πολιτικού συστήματος (δημοψήφισμα και τα τοιαύτα), ενώ διαβεβαιώνει την τρόικα ότι θα εφαρμόσει κατά γράμμα τις δεσμεύσεις - ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, διάλυση εργασιακών σχέσεων, νομιμοποίηση των αυθαιρέτων με θύμα το περιβάλλον, εκπτώχευση και υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, μετατροπή των ΑΕΙ σε Ανώνυμες Εταιρείες, ακόμη και νέα συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση παρουσιάζει ολοένα και οξύτερα προβλήματα συνοχής. Ο πρωθυπουργός καταφεύγει στη συναίνεση με την υστερόβουλη σκέψη ότι αν βρει ανταπόκριση θα μοιραστεί το κόστος από τις κοινωνικές αντιδράσεις, αν δεν βρει θα επιρρίψει τις ευθύνες της κρίσης στην αντιπολίτευση και θα καταφύγει στις πρόωρες εκλογές, σχεδιάζοντας έτσι την απόδρασή του.
Όλα, λοιπόν, είναι ανοιχτά, καθώς τα φρένα της ύφεσης έχουν σπάσει. Γι' αυτό η κυβέρνηση ουσιαστικά διαλύει θεσμούς που η ίδια συγκρότησε, όπως το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, δίνοντας άλλο ένα δείγμα της αυταρχικής υποτροπής. Την ίδια ώρα πυροδοτεί όλα τα μέτωπα, από τα ταξί μέχρι την Παιδεία. Προσδοκά ότι μέσα από τη γενική επίθεση στα δικαιώματα των πολιτών θα επιβεβαιωθεί η τακτική “σοκ και δέος” και θα αποκομίσει, έστω μεσοπρόθεσμα, κάποια οφέλη.
Καθοριστικό αντίβαρο σ' αυτήν την αντιδραστική κατρακύλα και την καταστροφή της οικονομίας και της κοινωνίας είναι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των νέων και γενικότερα των πολιτών. Το πρώτο ραντεβού, το ερχόμενο Σάββατο στη ΔΕΘ, όπου ο πρωθυπουργός, αναγκάζεται, τελικώς, να μιλήσει έχοντας εξασφαλίσει από την τρόικα την αναβολή ανακοίνωσης των νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Οι κοινωνικοί αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών μπορεί να αποδειχθούν ο καταλύτης για τις αναγκαίες πολιτικές εξελίξεις, για την ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών και την αντιστοίχησή τους με τις λαϊκές ανάγκες. Οι εκλογές μπορούν να προλάβουν την επικίνδυνη ατζέντα της κυβέρνησης. Η ενότητα των δυνάμεων που αντιτίθενται στο Μνημόνιο και τον νεοφιλελευθερισμό προβάλλει ως αναγκαία συνθήκη για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων και τη διέξοδο με ανάπτυξη και απασχόληση.