Δεν συναινούμε στη διάλυση της Ελληνικής Κοινωνίας. Έλεος! Φτάνει πια!

Η Κυβέρνηση, έρμαιο στις διαθέσεις της Τρόικα και των δανειστών, αδύναμη να διαπραγματευτεί και ανίκανη να σχεδιάσει οδηγεί τη χώρα στη φτώχεια, τη μόνιμη εξάρτηση και το βέβαιο οικονομικό μαρασμό!

Χωρίς διαπραγματευτική ισχύ, χωρίς κανένα σοβαρό σχεδιασμό, χωρίς καμία κοινωνική συναίνεση, συνεχίζει την αδιέξοδη πορεία που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση μισθών και συντάξεων, σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, σε έναν πρωτοφανή κοινωνικό εκτροχιασμό!

Οι εργαζόμενοι συνθλίβονται, οι συνταξιούχοι καρατομούνται και η Ελλάδα μπαίνει σε μια πρωτοφανή περιπέτεια για πολλά χρόνια. Και όλα αυτά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Χωρίς καμία προοπτική εξόδου.

Η ύφεση που τροφοδοτείται από τις πολιτικές επιλογές της ίδιας της Κυβέρνησης θα εξελίσσεται σαν τη μόνιμη δικαιολογία για ακόμη σκληρότερα μέτρα, για ακόμη περισσότερες απολύσεις, για ακόμη μεγαλύτερες περικοπές.

Οι εργαζόμενοι θυσιάζονται προκειμένου να εξευμενίσουν τους κερδοσκόπους, που απαιτούν την πλήρη διάλυση της χώρας.

Με ποιο δικαίωμα, με ποια νομιμοποίηση, με ποια προοπτική;

Το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, οι ίδιοι άνθρωποι που σηματοδότησαν την αντίστροφη μέτρηση της Κυβέρνησης Σημίτη (οι κ.κ. Παπακωνσταντίνου, Ζαννιάς, Πλασκοβίτης, Γλυνός, Θέος και όλο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης) απέτυχαν παταγωδώς σε κάθε σχεδιασμό. Οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική αιχμαλωσία με αδιαφανές αύριο. Η αδυναμία του κ. Βενιζέλου να αλλάξει την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση διαπραγμάτευσης, οδήγησαν Κυβέρνηση και λαό αλυσοδεμένους, ταπεινωμένους και ανίσχυρους στο διεθνή διασυρμό και την πλήρη υποταγή. Η δήλωση υποταγής στην Τρόικα, μέσα στη Βουλή, του Υπουργού Οικονομικών τα λέει όλα.

Οι χθεσινές ανακοινώσεις της Κυβέρνησης αποτελούν το επίσημο διαζύγιο της με το λαό και την κοινωνία. Η Κυβέρνηση στέκεται απέναντι από το λαό, επιλέγοντας για τον εαυτό της το ρόλο του Προκρούστη κάθε κατάκτησης, κάθε δικαιώματος, ακόμη και αυτού: Του να μπορεί ο καθένας να επιβιώνει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.

Πόσοι άραγε θα είναι οι εργαζόμενοι που θα θυσιαστούν την επόμενη χρονιά, πέρα από τις 30.000 που εξαγγέλθηκαν για φέτος; Ο λαλίστατος κατά τ’ άλλα κ. Μόσιαλος γιατί το αποκρύπτει;

Πόσο κοινωνικά δίκαιο είναι να καλείται να πληρώνει φόρο ο συνταξιούχος των 400 ευρώ;

Πόσο θα είναι το μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις με το νέο μισθολόγιο;

Και κυρίως τι επιπλέον θα ζητήσει η Τρόικα και οι δανειστές μας για την επόμενη χρονιά;

Πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι μια Κυβέρνηση που εξαγγέλλει χαράτσια, τα μεγαλώνει σε δύο ημέρες και καταλήγει να τα επεκτείνει επ’ αόριστον;

Κατάφεραν να κάνουν τον Έλληνα πολίτη να πληρώνει ενοίκιο για το δικό του σπίτι!

Τονίσαμε πολλές φορές το αδιέξοδο αυτών των πολιτικών.

Η προχειρότητα του σχεδιασμού είναι παροιμιώδεις. (Τι σημαίνει 23% ΦΠΑ; τι σημαίνει εφεδρεία; τι σημαίνει δεκάδες χιλιάδες απολύσεις; τι σημαίνει 5.000 αφορολόγητο;). Δεν υπάρχει συγκροτημένο σχέδιο εξόδου από την κρίση παρά μόνο σχεδίασμα εκκολαπτόμενων μάγων. Κάποιοι προτίμησαν να μένουν κλεισμένοι στα γραφεία τους και να μην ακούνε τη βουή του κόσμου και τη φωνή της οργανωμένης βάσης του ΠΑΣΟΚ και περίμεναν με απατηλά στοιχεία να εξευμενίσουν την τρόικα και να εξαπατήσουν τον πολίτη.

Η Αριστερή Πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ εκφράζει την αντίθεση της με τις αποφάσεις τις κυβέρνησης. Κυβέρνηση που κάνει φτωχότερους του Έλληνες, που εξαπολύει πογκρόμ απολύσεων, που υποθηκεύει το μέλλον της χώρας δεν μπορεί να λέγεται Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μιλήσει. Μέσα από τα όργανά του, μέσα από τις καταστατικές του διαδικασίες.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποτελεί το εξιλαστήριο θύμα μικρών και αδύναμων πολιτικών που βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στη λάθος θέση.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι συμμέτοχο σε αντιδραστικές, αντιλαϊκές και καταστροφικές πολιτικές για τη χώρα.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συναινέσει σε απολύσεις, σε εξάπλωση της φτώχειας, σε άδικους κεφαλικούς φόρους, στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής.

Η σωτηρία της χώρας στη παρούσα στιγμή εξαρτάται κυρίως από την απομάκρυνση των ανικάνων και όλων όσων συνέβαλαν στο να φτάσει η χώρα σ’ αυτή την κατάσταση της μονόδρομης πολιτικής της λιτότητας.

Η αντίδραση μας θα είναι προς όλους και σε όλους τους τόνους.

Η ανοχή τελείωσε. Τώρα ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.