Κ.ΤΣΙΑΡΑΣ ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΩΝ.

Την ληστρική τακτική με την οποία προσπαθεί το Υπουργείο Υγείας να παρουσιάσει θετικά οικονομικά αποτελέσματα στην διαχείριση των δημοσίων δαπανών υγείας, καταγγέλλει με επίκαιρη ερώτηση του, ο Βουλευτής Καρδίτσας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κώστας Τσιάρας. Πρόσφατο κρούσμα η πρωτοφανή απόφαση, που υπέγραψε στις 27 Ιουλίου ο υπουργός Υγείας, κ.  Ανδρέας Λοβέρδος, σύμφωνα με την οποία, οι χρονίως ψυχικά πάσχοντες, που νοσηλεύονται σε δημόσια ψυχιατρεία και άλλες μονάδες κοινωνικής φροντίδας, θα συμβάλλουν με τα πενιχρά εισοδήματά τους στην «αναβάθμιση» των υπηρεσιών, την ώρα που η επίσημη πολιτεία  ανακοινώνει την μείωση της κρατικής επιχορήγησης. Πιο συγκεκριμένα, σε παρακράτηση 40 έως 80%, υπέρ του φορέα νοσηλείας θα υφίστανται οι συντάξεις και τα προνοιακά επιδόματα, τα οποία λαμβάνουν από τον ασφαλιστικό τους φορέα οι ψυχικά πάσχοντες, που φιλοξενούνται στις δημόσιες μονάδες ψυχικής υγείας.

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης του κ. Τσιάρα,  έτσι όπως κατατέθηκε στην Βουλή έχει ως εξής:

«ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ: ΥΓΕΙΑΣ, ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΣΗΣ, κον ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΛΟΒΕΡΔΟ.

ΘΕΜΑ: «Απαράδεκτη η απόφαση του Υπουργείου για τη  συμμετοχή των συνταξιούχων τροφίμων Ιδρυμάτων ΝΠΔΔ στις δαπάνες περίθαλψης».

Με μια πρωτοφανή απόφαση, που υπoγράφηκε από τον Υπουργό Υγείας και κοινοποιήθηκε προς όλες τις αρμόδιες διευθύνσεις ψυχικής υγείας, η κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει τις αστοχίες του οικονομικού προγράμματός της, βάζοντας απρόκλητα χέρι στα πενιχρά εισοδήματα των πιο αδύναμων κρίκων της κοινωνίας, όπως οι χρονίως ψυχικά πάσχοντες. Με την εν λόγω απόφαση, ορίζεται προς το εξής θα παρακρατείται το 40-80% των συντάξεων όσων νοσηλεύονται σε δημόσια ιδρύματα χρόνιας παραμονής και σε εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές. Ως δικαιολογητική αιτία το υπουργείο επικαλείται την ανάγκη κάλυψης λειτουργικών αναγκών και της βιωσιμότητας των δημοσίων φορέων, με την ταυτόχρονη μείωση της κρατικής επιχορήγησης. Ενώ προκαλεί την κοινή λογική, όταν αναφέρεται στην επιδίωξη της αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών και την ανάπτυξη περαιτέρω κλινών για την εξυπηρέτηση περισσότερων ατόμων. Αυτού του είδους οι πρακτικές βάζουν ταφόπλακα στην θεραπευτική λογική, που πρέπει να προέχει σε ένα δημόσιο σύστημα υγείας, και προτάσσουν ένα διοικητικό μοντέλο οικονομετρικού σχεδιασμού, σύμφωνα με το οποίο πρώτα ο ασθενής αντιμετωπίζεται ως πηγή εσόδων για το κράτος και κατόπιν ως πάσχων.

Κατόπιν τούτων επερωτάται ο  αρμόδιος Υπουργός Υγείας:

1.      Με βάση ποια ειδικά στοιχειά, που αφορούν τις δαπάνες για την ψυχική υγεία, δικαιολογείται η ως άνω απαράδεκτη και ληστρική απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και τι ποσό υπολογίζεται, πως θα εξοικονομηθεί;

2.      Θεωρούνται ή όχι οι ψυχικά ασθενείς πάσχοντες, όπου χρήζουν πρωτίστως περίθαλψης, όταν μάλιστα τα ασφαλίστηκα τους ταμεία καλύπτουν τα νοσήλια για την παραμονή και φροντίδα του ατόμου στην όποια δομή, ιδρυματική χρόνιας παραμονής είτε εξωνοσοκομειακής στεγαστικής (ξενώνας ή οικοτροφείο);»