Οι όμορφες συναινέσεις, όμορφα καίγονται…

Και για όσους δεν κατάλαβαν, από την πολλή συναίνεση δεν ανοίγουν τα πανεπιστήμια!

Η θριαμβολογία για την συναινετική υπερψήφιση του νόμου για την παιδεία – ο οποίος είχε ξαναψηφιστεί επί Νέας Δημοκρατίας και ουδέποτε εφαρμόστηκε – ανήκει κιόλας στο παρελθόν, κείτεται ποδοπατημένη από τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις στα ανά την Ελλάδα πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Αποτελεί την απτή απόδειξη της απόστασης που χωρίζει την πολιτική θεωρία από την πραγματική ζωή.

Και κυρίως, αποτελεί την απόδειξη του πολιτικού επαρχιωτισμού που ταλανίζει την Ελλάδα και κάνει μεγαλοπρεπή προβολή του εαυτού του μέσα από κούφια λόγια και επικοινωνιακές στρατηγικές.

Η προπαγάνδα εξυπηρετεί και εξυπηρετείται, τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τα αιώνια κλισέ:

Ψηφίζουν κάτι από κοινού κάποια κόμματα στη Βουλή; Ε, τότε έχουν συμφωνήσει σε όλα. Και στο μέλλον μπορεί να συμφωνήσουν σε πολύ περισσότερα.

Δεν ψηφίζουν κάποιοι βουλευτές μια νομοθετική πρόταση του κόμματός του; Αν είναι λίγοι, διαγράφονται και η υπόθεση τελειώνει εδώ. Αν είναι πολλοί, πέφτει η κυβέρνηση.

Συμφωνούν δεν συμφωνούν, οι βουλευτές του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος πρέπει να υποκύψουν στα κελεύσματα των αποφάσεων του υπουργικού συμβουλίου και διαφόρων μελών κάποιας παρέας που ξαφνικά έγιναν υπουργοί.

Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Έ, αφού πετάει ο γάιδαρος, γιατί να μην πετάξει και ο ΦΠΑ;

Δεν συνέβη το ίδιο στην Κύπρο. Πέρασε απαρατήρητο, αλλά την προηγούμενη εβδομάδα, η κυπριακή Βουλή ψήφισε το πρώτο πακέτο μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, αλλά όχι και την πρόταση του υπουργείου των Οικονομικών για την αύξηση του ΦΠΑ!

Το πρώτο πακέτο μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης ψηφίστηκε από την κυπριακή Βουλή, όχι όμως και η αύξηση του ΦΠΑ.

Προβληματίστηκε το κυπριακό υπουργείο των Οικονομικών, αλλά ως εκεί. Δήλωσε πως θα ξαναφέρει προς ψήφιση την αύξηση του ΦΠΑ και τέλος. Κανένας από τους γνωστούς ελλαδίτικους θεατρινισμούς. Κανένας από τους γνωστούς ελλαδίτικους πολιτικούς εκβιασμούς.

Υπάρχει και καλύτερο: Η τροπολογία για την καταβολή μόνιμης συνταξιοδοτικής εισφοράς των υπαλλήλων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα ύψους 3% αντί 2,5%, ποσοστό που είχαν συμφωνήσει οι συντεχνίες με τον υπουργό Οικονομικών, πέρασε χωρίς τις ψήφους του κυβερνώντος κόμματος, του ΑΚΕΛ.

Την ψήφισαν μόνο οι βουλευτές του ΔΗΣΥ, του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ και την καταψήφισαν οι 25 βουλευτές του ΑΚΕΛ, της ΕΔΕΚ και των Οικολόγων.

Έπεσε καμιά κυβέρνηση στην Κύπρο, επειδή οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος απέρριψαν την πρόταση του υπουργού τους και μετά πήγαν και ψήφισαν την πρόταση της αντιπολίτευσης;

Γιατί συνέβη και αυτό: Το ΔΗΚΟ κατέθεσε τροπολογία για μείωση της έκτακτης κλιμακωτής μισθολογικής εισφοράς, από τρία σε δύο χρόνια και υπέρ της τροπολογίας του (παρά την αποχώρησή του από την κυβέρνηση) ψήφισαν οι 19 βουλευτές του ΑΚΕΛ!

Από όσο γνωρίζω, στην Κύπρο δεν ξέσπασε καμιά συζήτηση περί συναίνεσης, συγκυβέρνησης (που μόλις κατέρρευσε), επανασυγκόλλησης των πρώην εταίρων, υπόγειων διαδρομών και ύποπτων συνεργασιών.

Φωνές και φανφάρες περί συναινέσεων και συγκρούσεων μόνο στο επαρχιώτικο ελλαδίτικο πολιτικό σύστημα υπάρχουν.

Και στο μεταξύ, οι όμορφες συναινέσεις, όμορφα καίγονται…

πηγη elzoni