1:55 π.μ.
karditsa-city
του Χρήστου Κυργιάκη
Στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα γίνει στις 24 και 25 Μάρτη, οι συνθήκες σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο δεν μοιάζουν με τις συνθήκες που επικρατούσαν σε καμία άλλη αντίστοιχη προηγούμενη σύνοδο.
Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία έδειξαν την αδυναμία της εξουσίας σε σχέση με τη δύναμη της λαϊκής θέλησης. Χτύπησε καμπανάκι επαγρύπνησης και συναγερμού για πολλούς ευρωπαίους «ηγέτες» που θεωρούν τους εαυτούς τους ξεχωριστούς επειδή τυγχάνει να τους ανέχονται ακόμη οι λαοί των χωρών των οποίων ηγούνται. Όμως, ως πότε;
Οι εξελίξεις στη Λιβύη και ο πιθανός εμφύλιος που ενδέχεται να ξεσπάσει, απειλεί την, έτσι κι αλλιώς εύθραυστη, ενεργειακή ισορροπία της Ευρώπης, αφού η Λιβύη είναι βασικός τροφοδότης πετρελαίου για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με απρόβλεπτες συνέπειες στον οικονομικό σχεδιασμό των παραπάνω χωρών.
Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιρλανδία δείχνει την τύχη των «μνημονιακών» κυβερνήσεων αλλά και των πολιτικών κομμάτων που υποστηρίζουν τον εναγκαλισμό των χωρών που εμφανίζουν υψηλό χρέος με την τρόικα, όπως είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία κλπ.
Στην τελευταία επίσκεψή του στη Γερμανία, ο κύριος Παπανδρέου υποσχέθηκε, ως πιστός «συνεργάτης» και υπεύθυνος «συνομιλητής», πως η Ελλάδα θα ξεπληρώσει μέχρι το τελευταίο λεπτό το χρέος της. Προφανώς καθησύχαζε τους δανειστές (οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες κατέχουν περίπου 100 δις ευρώ σε ελληνικά ομόλογα) γιατί οι Έλληνες, μετά από μια τέτοια διαβεβαίωση, σίγουρα θα πρέπει να ανησυχούν ακόμη περισσότερο.
Στην κορυφή του χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού παγκόσμιου οικοδομήματος, οι φωνές που ακούγονται διαφέρουν ανάλογα με τα συμφέροντα που καλούνται να υπερασπιστούν.
Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν πως στην Ελλάδα πρέπει να εφαρμοστούν μόνιμες πολιτικές λιτότητας, συρρίκνωσης των μισθών, αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, μείωσης του δημόσιου τομέα και εδραίωση των ελαστικών μορφών εργασίας σε όλο το φάσμα της αγοράς εργασίας. Στόχος η αδυναμία αποπληρωμής τους χρέους το οποίο όλο και θα μεγαλώνει, πνίγοντας τα λαϊκά στρώματα με τελική κατάληξη το ξεπούλημα ολόκληρης της χώρας στους τραπεζίτες δανειστές.
Υπάρχουν και μερικοί που υποστηρίζουν πως θα πρέπει οι δανειστές να κάνουν κάποιο σκόντο στις απαιτήσεις τους , γύρω στο 20% , ώστε να μπορέσουν να πάρουν τα υπόλοιπα χρήματά τους πίσω, χωρίς να χρειαστεί να εφαρμοστεί μια ανελέητη πολιτική λιτότητας εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Προφανώς, έχουν στο νου τους το παράδειγμα του Ισημερινού από τη μία, όπου οι δανειστές είπαν και «ευχαριστώ» που μπόρεσαν και πήραν το 35% των χρημάτων τους πίσω, και τα πρόσφατα γεγονότα σε Αίγυπτο, Τυνησία, Λιβύη κλπ, από την άλλη.
Τα πρώτα αποτελέσματα μετά από 18 μήνες εφαρμογής σκληρής και πρωτοφανούς λιτότητας έδειξαν, όπως πολλοί υποστήριζαν, ότι το δημόσιο χρέος δεν μειώνεται. Αντί να κάνουν στροφή 180 μοιρών στην πολιτική τους, ετοιμάζουν και νέα μέτρα που θα πλήξουν την παιδεία, την υγεία και τις ΔΕΚΟ. Τρεις τομείς που άπτονται άμεσα με την ποιότητα ζωής αλλά και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Νιώθουν τόσο σίγουροι όσοι βρίσκονται στην κυβέρνηση πως οι πολίτες θα δεχτούν το γκρέμισμα της παιδείας και της υγείας χωρίς «να ανοίξει μύτη»; Μάλλον όχι. Γι’ αυτό ρίχνουν στο τραπέζι το «χαρτί» των πρόωρων εκλογών. Προφανώς δεν πήραν το μάθημα από τις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές όταν επιχείρησαν κάτι αντίστοιχο και πήραν «πληρωμένη» απάντηση από το εκλογικό σώμα.
Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας που εκφράζονται σε κάθε ευκαιρία (η συμμετοχή στα συλλαλητήρια στην τελευταία πανεργατική απεργία είναι ενδεικτική) δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει μάλλον να προχωρήσει στη λήψη και νέων μέτρων. Οι πολίτες αρνούνται να πληρώσουν ένα χρέος που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι. Αρνούνται να πληρώσουν τις υπερτιμολογήσεις αξίας δις ευρώ, τις μίζες αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων, τα υποβρύχια που έγερναν υπό το βάρος του λαδώματος και τις απαλλαγές φόρων και οφειλών προς το δημόσιο από μεγαλοεργολάβους και επιχειρηματίες.
Καλά θα κάνουν οι «ευρωπαίοι ηγέτες» να μην υπερεκτιμήσουν ούτε τις αντοχές ούτε τις ανοχές των πολιτών. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η 25η Μαρτίου, τουλάχιστον για μας τους Έλληνες, είναι μια ημερομηνία που εκπέμπει πολλαπλά μηνύματα με διάφορους αποδέκτες.
Ένα από αυτά είναι το ξεπέρασμα του ραγιαδισμού και η εναντίωση, μέχρι την τελική νίκη, απέναντι σε κάθε αντίπαλο που μοιάζει ανίκητος αλλά τελικά δεν είναι.
πηγη pressinaction
