Γενίτσαροι, Πάγκαλος και παριζιάνικες νύχτες

του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Σε λίγο οι υποψήφιοι δραπέτες του κυβερνητικού απαράτ* δε θα μπορούν να πιουν τον καφέ τους ή το Σατό Πετρούς τους** ούτε στην Αλάσκα.

Μετά τα τραγελαφικά, που ο ελληνικός λαός δεν είδε ολόκληρα, στο Βερολίνο, με τον πρωθυπουργό Παπανδρέου, να νομίζει ότι είναι σε κλαδική του ΠαΣοΚ και να επιχειρεί να ξεπεράσει το ξεφωνητό, από τους Ελληνες φοιτητές, με εξυπνάδες του τύπου «στείλτε ένα εκπρόσωπό σας να μιλήσει», σειρά πήρε ο αντιπρόεδρος. Ο ευφυής, ετοιμόλογος, εν αγνοία του κληρονόμος κ.ά., Θόδωρος Πάγκαλος βρέθηκε στο Παρίσι του (θα το εξηγήσω το κτητικό) αντιμέτωπος με Ελληνες φοιτητές και όχι μόνον.

(Αναγκαία παρένθεση: ο πατέρας μου, ένας από τους λίγους άνδρες της Αγκυρας που σώθηκε από τη σφαγή χάρη σε Τούρκους φίλους, όταν πήγαινε η κουβέντα στην Καταστροφή, έπιανε το κεφάλι του και μου έλεγε με φωνή που μόλις έβγαινε: «Να φοβάσαι παιδί μου όχι τόσο τους Τούρκους, όσο τους Κούρδους και τους Τσέτες. Μακριά απ’ τους γενίτσαρους».

Οσο μεγάλωνα, μου εξηγούσε ποιους εννοούσε: αυτούς που ο Αρειος Πάγος αθώωσε 89 χρόνια μετά το μακελειό και εκείνους, τους δικούς μας, που είχαν προσκυνήσει τη νεοτουρκική καταιγίδα).

Πίσω στον Πάγκαλο: τον άνθρωπο, που με απύθμενο θράσος, διαψεύδει σήμερα αυτό που με ζέση υποστήριζε χτες και μεθαύριο επαίρεται για αυτό που διέψευδε.

Τότε που «έδενε τ’ ατσάλι»

Πήγε στο Παρίσι του, στην πόλη που πέρασε τα ωραία νεανικά του χρόνια, τότε που ως στέλεχος του ΚΚΕ αγωνιζόταν ενάντια στη χούντα, προετοιμάζοντας μαζί με άλλα αστέρια που κοσμούν το σημερινό Πάνθεον των εθνολάγνων, την επανάσταση. Ηταν καλεσμένος του Κώστα Γαβρά για την έναρξη μιας εβδομάδας προβολής των έργων και διαλέξεων για το έργο αυτού και του άλλου εξόριστου από τη μετακατοχική δωσιλογική Ελλάδα, του Κώστα Αξελού.

Παραθέτω, πρώτα, αυτά που ισχυρίστηκε ο Πάγκαλος, πιστός στην τακτική που θαύμασαν οι Ελληνες και οι Ευρωπαίοι στους χειρισμούς του στο θέμα του Οτσαλάν.

Είπε ο πολύς αντιπρόεδρος, απευθυνόμενος προς Γαλλίδα κυρία που τον εγκάλεσε για το «μαζί τα φάγαμε» και τους «κοπρίτες»:

-          «Δεν το είπα αυτό. Γράφτηκε σε εφημερίδα (κραυγές από το ακροατήριο). Γράφτηκε σε εφημερίδες. Αμα έρθετε αύριο εδώ θα το αναλύσουμε (!)».

Ωρύονται, οι Ελληνες πλέον, φωνάζουν «το είπες, το είπες» και μετά, «έξω, έξω» και «αίσχος».

Ο Πάγκαλος, πάει να αρχίσει τις μαγκιές, δεν του βγαίνουν όμως, διότι δεν υπάρχουν «πολίτες» της κλαδικής Παρισίων, αναλαμβάνει ο Γαβράς να ηρεμήσει τον κόσμο, επικαλείται το είδος της εκδήλωσης (αν κατάλαβα καλά) και τότε άλλος Γάλλος (αναρχικός κι αυτός κατά Πάγκαλο) ζητά συγνώμη από τους παραβρισκόμενους που πήγαν στην εκδήλωση για να δουν ταινία του Γαβρά και προσθέτει: «Ομως ανάμεσά μας βρίσκεται ένας δολοφόνος» και επιχειρηματολογεί για την υπόθεση των μεταναστών απεργών πείνας που πλέον είναι πολύ κοντά στο τέλος.

Με το δάχτυλο τεντωμένο

Ο Πάγκαλος παίρνει το παρντεσού του και σηκώνεται, τεντώνει το δάχτυλο για να πει την τελευταία εξυπνάδα του και τότε αρχίζουν λίγοι Ελληνες φοιτητές να φωνάζουν το σύνθημα: «Στο φράχτη του Εβρου/ στον πάτο του Αιγαίου/ χτίζεται η ασφάλεια/ του κάθε Ευρωπαίου».

Πάγκαλος και Γαβράς αποχωρούν, μαζί με τον …πρέσβη και την πρόξενο. Καταλαβαίνω το μεγάλο σκηνοθέτη, αλλά μήπως κι αυτός δεν πρέπει να κατανοήσει ότι η κατάσταση στην πατρίδα του, χάρη στα καμώματα κάποιων γραικύλων, οδηγεί στην πλήρη εξαθλίωση του λαού (πλην των ημετέρων); Οι παλιές φιλίες είναι σεβαστές, αλλά στην πολιτική υποχωρούν μπροστά στην εξέλιξη ή την κατάντια κάποιων.

Ας δούμε τι ανακοίνωσε ο ίδιος Πάγκαλος για τα γεγονότα:

«Η χθεσινή τρομοκρατικού χαρακτήρα παρέμβαση Γάλλων αναρχικών και Ελλήνων οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ στο Ελληνικό Σπίτι της Πανεπιστημιούπολης του Παρισιού, παρεμπόδισε και τελικά ματαίωσε την προβολή του αντιδικτατορικού αριστουργήματος του Κώστα Γαβρά «Ζ». Ο ίδιος ο σκηνοθέτης και άλλοι παράγοντες του φιλμ που παρίσταντο και επρόκειτο να τιμηθούν, εξαναγκάστηκαν να αποχωρήσουν διαμαρτυρόμενοι για τα επεισόδια. Μαζί τους απεχώρησε μεγάλος αριθμός θεατών που ήταν επίσης παρόντες για να τιμήσουν τον Κώστα Γαβρά, ανάμεσά τους και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος, προσωπικός φίλος του σκηνοθέτη, εμπνευστής του πολιτικού συνθήματος «Ζ» και παλαιός κάτοικος του Ελληνικού Σπιτιού».

Πάγκαλος για Πάγκαλο

Ο Πάγκαλος που βγάζει ανακοίνωση και μιλάει για τον …Πάγκαλο, πήρε προφανώς (ή οι χαφιέδες του;) τα στοιχεία των διαμαρτυρομένων και κατέληξε ότι είναι Γάλλοι αναρχικοί και Ελληνες του ΣΥΡΙΖΑ. Φακελώνει το ΠαΣοΚ; Και στο εξωτερικό; Εύγε!

Μας λέει ακόμη ο γενναίος αντιπρόεδρος ότι είναι και εμπνευστής του «Ζ», τώρα που οι περισσότεροι από τους εμπλεκόμενους πέθαναν (π.χ. ο Βούλτεψης) και επαίρεται ότι ήταν κάτοικος του Ελληνικού Σπιτιού. Επί χούντας. Οσοι βρέθηκαν ως πραγματικοί εξόριστοι στο Παρίσι, γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό.
Στη συνέχεια ο Πάγκαλος κάνει μια κινηματογραφική πραγματεία για το «Ζ» και –αντιγράφοντας έως και στη φρασεολογία τη χούντα- καταλήγει:

«Δεν υπάρχει πια καμία αμφιβολία ότι η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια οργανωμένη προσπάθεια που, δυστυχώς, έχει πολιτική κάλυψη από κοινοβουλευτικά -δηλαδή συστημικά- κόμματα, να κατρακυλήσει στη βία και την αστάθεια. Όσα έγιναν στο Παρίσι, όπως και όσα έγιναν στο Βερολίνο ή θα γίνουν αύριο στο Λονδίνο και τη Ρώμη, υπονομεύουν την διεθνή εικόνα της χώρας και την προσπάθειά της να εξέλθει από την κρίση. Ποιος θέλει η Ελλάδα να βυθισθεί στο χάος;».

Κράτησα την ορθογραφία και παραπέμπω στις αντίστοιχες ανακοινώσεις των «αρχών» την Ανοιξη και το Νοέμβρη του ’73. Ευτυχώς, τα «σώματα» των εφημερίδων της εποχής υπάρχουν (δε μας προέκυψε η σταλινική πλαστογράφηση κειμένων και φωτογραφιών), η μνήμη ακόμη κρατάει, οι άνθρωποι που τα ζήσαμε δεν πεθάναμε.

Αυτή η συνάφεια με τον Καρατζαφέρη, η γλύκα (και όχι μόνον) της εξουσίας ξέρουμε ότι οδηγεί στην αυταρχική έως δικτατορική συμπεριφορά και ο Πάγκαλος πλέον βρίσκεται στον αστερισμό ειδικής κατηγορίας όντων, όπως ο γιος του Καντάφι που λόγω των γεγονότων στερήθηκε -του λείπει, είπε- το σαφάρι.

Θα μου πείτε μια οικογένεια δεν είναι όλοι; Έως και πέντε μέρες πριν ο Ελληνας πρωθυπουργός ήταν μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Καντάφι. Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό. Αν όχι, μια αναζήτηση μέσω των διαδικτυακών μηχανών εύρεσης θα σας ανοίξει νέους ορίζοντες.

 

 

 

 

* Το ευρύτερο κομματικό και κρατικό (στις χώρες του «υπαρκτού

   σοσιαλισμού») στελεχικό δυναμικό. Μετά την κατάρρευση του ’89. πολλοί

     μεταμορφώθηκαν σε «ολιγάρχες».

** Κρασί που προτιμούν οι ολιγάρχες (τύπου Αμπράμοβιτς) και οι εν γένει

    νεόπλουτοι. Η τιμή φιάλης κινείται μεταξύ 350 και 1.300 ευρώ, αναλόγως

    της παλαιότητας (δηλαδή του χρόνου εμφιάλωσης), της «καλής» ή  

    «κακής» χρονιάς κ.λπ.

 

πηγη pressinaction