6:34 π.μ.
karditsa-city
του Βασίλη Καραμπάση
Παρακολουθώντας καθημερινά την τρέχουσα επικαιρότητα στη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή και την εξέγερση των αραβικών πληθυσμών, παρατήρησα, για ακόμη μια φορά, την αδυναμία κοινών αντιδράσεων της ΕΕ ακόμη και σε επίπεδο ανθρωπιστικών κρίσεων.
Δεν μιλάμε, βέβαια, για το φανταστικό σενάριο να διατυπωθεί μια κοινή θέση και να υπάρξει συντονισμένη δράση από τους υπουργούς εξωτερικών απέναντι στις εξεγέρσεις αλλά και τα νέα καθεστώτα που προκύπτουν στην περιοχή. Άλλωστε, πολλοί από τους πρώην αποικιοκράτες εταίρους μας, όπως οι Βρετανοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί αλλά και οι Ιταλοί έχουν να διαφυλάξουν τα δικά τους συμφέροντα καθώς, οι εταιρίες τους, απομυζούν συστηματικά εδώ και χρόνια τον πλούτο των αραβικών κρατών, χωρίς να ενδιαφέρονται και πολύ για τη δημοκρατική διακυβέρνησή τους, όπως όμως συμβαίνει στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, που δεν πουλάνε σε δυτικά συμφέροντα.
Όμως, ακόμα και όταν χρειάστηκε να αποφασίσουν για την απομάκρυνση των ευρωπαίων υπηκόων από τις χώρες όπου μαίνονται συγκρούσεις αποδείχθηκε η ενότητα και η αλληλεγγύη των εταίρων μας.
Χαρακτηριστικό τελευταίο παράδειγμα η Λιβύη. Οι Άγγλοι έστειλαν αεροσκάφη να πάρουν τους εργαζόμενους της BP. Οι Βούλγαροι αποχωρούν με τουρκικά πλοία. Η Αυστρία, η Γερμανία, η Γαλλία και οι υπόλοιποι εταίροι ενδιαφέρθηκαν να σώσουν τους υπηκόους τους και μόνον. Η Ελλάδα, βέβαια, αφού με ιδιαίτερη δυσκολία κατάφερε να έρθει σε συνεννόηση με τις αρχές της Λιβύης, τελικά συμφώνησε να μεταφέρει όχι πολίτες άλλων ευρωπαϊκών κρατών αλλά, τους χιλιάδες κινέζους που εργάζονται στη χώρα. Ίσως και επειδή δεν της το ζήτησε κανείς άλλος.
Όταν λοιπόν βρισκόμαστε σε τέτοιο επίπεδο ασυνεννοησίας και έλλειψης συνεργασίας σε ευρωπαϊκή κλίμακα, -σπεύδοντας ο καθένας να καλύψει τα δικά του συμφέροντα και τους δικούς του υπηκόους και χωρίς να υπάρχει κανένα σχέδιο για την αντιμετώπιση των κρίσεων ακόμα και από την ανθρωπιστική σκοπιά-, τότε ας μην περιμένουμε συντονισμένη δράση στην εξωτερική πολιτική ή ακόμα, όπως διαφαίνεται, ας μην έχουμε και πολλές ελπίδες, για συνεργασία που θα έφερνε μια κοινά συμφέρουσα θέση στα οικονομικά θέματα.
Η ΕΕ βρίσκεται δυστυχώς πολύ μακριά ακόμα όχι από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης αλλά ακόμη και από το επίπεδο της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, όπως αποδεικνύεται.
πηγη pressinaction
