Δημοσιεύουμε παρακάτω μια φωτογραφία απ' τη χτεσινή πορεία που μας συγκίνησε πολύ !
Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κρατάει το πανό και μαζί τη φωτογραφία του Νίκου Μπελογιάννη.
Τη δημοσιεύουμε αφενός όπως είπα γιατί μας συγκίνησε βαθιά, αφετέρου με την ελπίδα ότι θα αποτελέσει παράδειγμα και θα κινητοποιήσει πολλούς από μας τους νεότερους, μπας και καταλάβουμε ότι το παιχνίδι που παίζει ο Τζέφρυ κι η παρέα του αφορά το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Κι πως αν παραμείνουμε αδρανείς, αύριο δεν θα μπορούμε να κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια.
Κάθε γενιά, όπως η γενιά αυτών των ηλικιωμένων, πάλεψε κι αγωνίστηκε σε συνθήκες και σε καιρούς πολύ πιο δύσκολους απ' τους δικούς μας και προχώρησε το κάρο της προόδου έστω δυο - τρία μέτρα.
Η δική μας γενιά κινδυνεύει να είναι η μοναδική γενιά που παραδόθηκε αμαχητί, που μόλις είδε τα δεινά, άφησε το κάρο στη λάσπη κι έφυγε τρέχοντας κιοτεμένη.
Ελπίζω πως δεν θα είμαστε ασυνεπείς στο ραντεβού μας με την Ιστορία, γιατί, ας μη γελιόμαστε οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές. Και την ιστορία φίλοι αναγνώστες δεν την γράφουν άνθρωποι φοβεροί και τρομεροί, άνθρωποι με υπερφυσικές δυνατότητες αλλά απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς, σαν κι εσάς, όταν θεριεύουν απ' το άδικο κι από αγανάκτηση κι αποφασίσουν πως δεν θέλουν να ετεροκαθορίζονται, πως θέλουν κουμαντάρουν οι ίδιοι τη μοίρα τους, τη μοίρα του τόπου τους, τη ζωή τους.
Κι όσους παίρνουν τέτοιες αποφάσεις η Ιστορία υποκλίνεται μπροστά τους και τους επιβραβεύει.
Ενώ τους ασυνεπείς, τους κιοτήδες και τους προσκυνημένους τους χλευάζει ες αεί και τους ονομάζει Εφιάλτες, Γούσηδες, Νενέκους...
Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κρατάει το πανό και μαζί τη φωτογραφία του Νίκου Μπελογιάννη.
Τη δημοσιεύουμε αφενός όπως είπα γιατί μας συγκίνησε βαθιά, αφετέρου με την ελπίδα ότι θα αποτελέσει παράδειγμα και θα κινητοποιήσει πολλούς από μας τους νεότερους, μπας και καταλάβουμε ότι το παιχνίδι που παίζει ο Τζέφρυ κι η παρέα του αφορά το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Κι πως αν παραμείνουμε αδρανείς, αύριο δεν θα μπορούμε να κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια.
Κάθε γενιά, όπως η γενιά αυτών των ηλικιωμένων, πάλεψε κι αγωνίστηκε σε συνθήκες και σε καιρούς πολύ πιο δύσκολους απ' τους δικούς μας και προχώρησε το κάρο της προόδου έστω δυο - τρία μέτρα.
Η δική μας γενιά κινδυνεύει να είναι η μοναδική γενιά που παραδόθηκε αμαχητί, που μόλις είδε τα δεινά, άφησε το κάρο στη λάσπη κι έφυγε τρέχοντας κιοτεμένη.
Ελπίζω πως δεν θα είμαστε ασυνεπείς στο ραντεβού μας με την Ιστορία, γιατί, ας μη γελιόμαστε οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές. Και την ιστορία φίλοι αναγνώστες δεν την γράφουν άνθρωποι φοβεροί και τρομεροί, άνθρωποι με υπερφυσικές δυνατότητες αλλά απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς, σαν κι εσάς, όταν θεριεύουν απ' το άδικο κι από αγανάκτηση κι αποφασίσουν πως δεν θέλουν να ετεροκαθορίζονται, πως θέλουν κουμαντάρουν οι ίδιοι τη μοίρα τους, τη μοίρα του τόπου τους, τη ζωή τους.
Κι όσους παίρνουν τέτοιες αποφάσεις η Ιστορία υποκλίνεται μπροστά τους και τους επιβραβεύει.
Ενώ τους ασυνεπείς, τους κιοτήδες και τους προσκυνημένους τους χλευάζει ες αεί και τους ονομάζει Εφιάλτες, Γούσηδες, Νενέκους...