Θρησκευτικοί στοχασμοί μέρες Λαμπρής!!

Λαμπρή: Λέξη σοφή, λέξη γιομάτη ομορφιά και κάλλος, γιομίζει το στόμα από το πανάρχαιο άρωμά της που η γλώσσα μας προσφέρει και εμείς την περιφρονάμε, προτιμώντας την καρφωμένη στη γλώσσα μας λέξη «πάσχα».  

Ευκαιρία για μεγάλη κουβέντα δίνει το διαδίκτυο με διάφορα θετικά και αρνητικά σχόλια όσο αφορά τις μέρες της Λαμπρής (του πάσχα) ημέρες που δεν προσφέρονται για τέτοια κουβέντα, αλλά αυτά που γίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο δεν μπορούν να αφήνουν αδιάφορο τον υγιή σκεπτόμενο πολίτη είτε αυτός πιστεύει σε κάποιον θεό είτε είναι άθεος.

Τούτες τις μέρες γίνεται το έλα να δεις στα τηλεοπτικά μέσα αποβλάκωσης. Η προβολή του εβραϊκού γίγνεσθαι μέσα από ταινίες μεγάλων διαρκειών και αναπαραστάσεων, ότι ο κόσμος γίνεται- γεννιέται -πλάθετε εκεί από το θεό, εκεί στα μέρη της εγγύς ανατολής, εκεί γράφηκε η παγκόσμια ιστορία, η οποία λεπτομερώς αναφέρεται στην παλιά διαθήκη και στη συνέχεια στη μεταχριστιανική περίοδο που φτάνει στις μέρες μας. Ταινίες που καθηλώνουν τον τηλεθεατή και δεν αφήνουν ή δεν επιτρέπουν την έρευνα, το διάλογο, τον αντίλογο, ιδιαίτερα τον ελληνόκοσμο που έχει μια γιγαντιαία πολιτιστική κληρονομιά θαμμένη σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό και πόλη.

Στον παραμυθένιο κόσμο που ζούμε…,(αν και ο παραμυθένιος κόσμος, όπως τον διαβάζουμε στα παραμύθια, είναι πάντα περιπετειώδες, ωραίος και ευχάριστος, στην πραγματικότητα είναι ζούγκλα πλαισιωμένη Μόνο από ανθρώπινα ζώα και θεούς…,) η επικράτηση των θρησκευτικών δογμάτων έχει την πρώτη θέση και η κυριαρχία τους ποικιλοτρόπως επιβάλλεται. Ο δικός μας θεός λέει στις εντολές του: 

1.    Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλην εμού.

Βέβαια εάν και εφόσον επικρατούσε Μ ό ν ο  μία εντολή, η ανθρωπότητα θα

ζούσε αγαπημένα και ειρηνικά:

9. Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή.

Και δε χρειαζότανε άλλη. Αλλά και η δέκατη εντολή, προφανώς αναιρεί την ένατη όταν λέει:

10. Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστί.

Άσε τον, χαζέ, αυτόν, εσύ μείνε βλάκας λέμε εμείς .

Και η σημερινή Συρία δείχνει μια διάσταση ανήθικη, απάνθρωπη, δολοφονική. Εκεί ένας άλλος θεός έχει το λόγο… ο θεός του πολέμου, της φωτιάς, του ρατσισμού. «Σφάξτε τους άπιστους…» διαβάζουμε στο κοράνι και σε διάφορες θρησκευτικές… περγαμηνές, να ζήσουν οι πιστοί. Ανέκαθεν· αυτό γίνονταν· αυτό γίνεται και σήμερα. Η επικράτηση των θρησκευτικών δογμάτων είχε και εξακολουθεί να έχει μεγάλο κόστος για την ανθρωπότητα. Λοιπόν, αυτός είναι ρατσισμός, ο οποίος έχει μεταπηδήσει από τους …ουρανούς στον πλανήτη μας. Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας μέσα από τον καθολικισμό τον είδαμε σε όλες του τις διαστάσεις. Δογματικές θρησκευτικές αντιπαραθέσεις=-χριστιανισμός-μωαμεθανισμός. Τώρα τον βλέπουμε στη Συρία. Όταν οι θεοί (Γιαχβέ, Αλλάχ και λοιπές αιρέσεις) «μαλώνουν» μεταξύ τους και διαλέγουν  θύματα και …εκλεκτούς οι άνθρωποι τι θα κάνουν;

Τέλος, βρισκόμαστε στις γιορταστικές μέρες της ΛΑΜΠΡΗΣ και ο ελληνισμός γιορτάζει τις μέρες αυτές την Ανάσταση προσδοκώντας τη δική του που θα πρέπει να την προετοιμάσει μόνος του. Χωρίς εντολές που η μια να λέει ότι λέει η πρώτη και άλλες να λένε ό, τι λένε η ένατη και η δέκατη.

«Χριστός Ανέστη αδελφοί!  Με τούτη την Ανάσταση και η ζωή κι αυτή να Αναστηθεί!»

Χρόνια Πολλά

Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Απρίλης 29  2016  pelasgos@fasoulas.de   www.fasoulas.de

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ   Α Ν Ε Σ Τ Η

  

«Χριστός Ανέστη» Χριστιανοί, πάλι θ’ ακουστεί

από απλά ανθρωπάκια, ετούτου τ’ αστεριού 

Αλλού σιγά, για ν’ αποφύγουνε το μάτι του Θεού

κι αλλού πιο δυνατά για ν’ ακουστεί η οργή του λαού

Λέξεις σοφές σαν κύματα θα ’ρθουν στα χείλη μας

και στην καρδιά και άσπιλη ψυχή μας

Πολλοί θα δώσουν το παρών, θα γίνουν σταυροφόροι

και το σταυρό πάλι θα σκώσουνε, μαζί και το δικό τους

Μέσα σ’ αυτούς, κάποιοι από συνήθεια, γιατί έχουν βαρεθεί

όλους τους μεγαλόστομους τους χρυσορασοφόρους

Άλλοι γιατί πιστεύουνε κι όλα τα υπομένουν

κι άλλοι που καρτερούν Ανάσταση μ’ ανθρώπινη μορφή

Να αναστήσουνε μαζί με το Χριστό και τούτη τη ζωή

που έγινε ένα ανάθεμα και δύσβατο στρατί

Κι άλλοι που έχουν παράπονα, πολλά ερωτηματικά:

Πώς, τάχα να ξεχάστηκαν; Κι όχι μονάχα οι Χριστιανοί!

Μα βλέπουν μπρος στα μάτια τους πως σβήνει η αγάπη

και πως το μίσος επικρατεί, το χάος μεγαλώνει

Κι αυτά είναι ρωτήματα, που είναι για τις μέρες μας,

κάτι πολύ χειρότερα από τα Σόδομα και Γόμορρα

Και έχουμε «πολιτισμό»…!

Μα ο θάνατος επικρατεί, η πείνα θριαμβεύει

Το μίσος αχαλίνωτο απλώνεται παντού

γενοκτονία σε μικρούς λαούς που’ ναι στιγματισμένοι

Υπεροψία στους τρανούς, που ’ναι φαρμακωμένοι

κι απ’ τις ανίατες ασθένειες των καιρών φαρμάκι αποχτάνε

Πολλά κακά σαν μάστιγα σκίζουνε την πίστη, την ελπίδα

κι απλώνονται απανταχού πόνοι και δυστυχία

Οι αρχηγοί των εκκλησιών, πάπηδες, μουλάδες και ραβίνοι

θα πιάσουν τα μικρόφωνα, θα τρέξουν στα μπαλκόνια

Δεξιά-ζερβά τους θα σταθούν πολιτικοί πάνω σε πατερίτσες

και θα φεγγρίζουν σαν το Χριστό με τους ληστές τους δυο

Κι εμπρός στα μάτια μας θ’ αστράφτουνε τα σκήπτρα,

ραβδιά, χρυσά ενδύματα και διαμαντοκορώνες

Πλούτος, χλιδή κι οι χοντροί σταυροί να πάνε δώθε πέρα

να γίνονται προσκυνητές στον κίτρινο θεό τους

Κι όταν, την ώρα που τις ευλογίες τους θα λένε

πάνω στα κούφια στήθια τους, κρεμιέται ο Χριστός

Πάνω σ’ αυτόν αφήνουνε ελπίδες κι όνειρα οι πιστοί

σφίγγοντας στα χέρια και στα δόντια τους Ανάσταση ζωής

Αντιπρόσωποι που «γεφυρώνουν» τις χιλιετίες

μεταφέροντας τη ζωή του Χριστού στο σήμερα

Εκείνου που αντικατόπτρισε το Ανθρώπινο ολοκαύτωμα

έχοντας στα στήθια του λευκά περιστέρια

Και πα στην κεφαλή του, το αγκαθωτό στεφάνι,

φορεμένο απ’ τους ραβίνους, μ’ ανθρώπινο πόνο

Μέσα από τις εποχές μεταφέρουν τα δικά μας στεφάνια

οι περίσσια φωτισμένοι θρησκευτικοί ταγοί

Να πάψει το πνεύμα να ’ρχεται μόνο στους χρυσοφόρους,

Να πάψει ν’ αντλείται των πιστών η δύναμη σαν πλούτος

Να πάψουν να υποκρίνονται με λόγους αγάπης, αρετής,

Να πάψουν να λένε για την επουράνια ζωή 

Λιγοστοί στις μέρες μας οι αγνοί κι άσπιλοι ιερείς,

που κουβαλούν στις πλάτες τους το ανθρώπινο άγιο βάρος

Μοιάζουν με μάρτυρες ή απόστολους μιας νέας εποχής

θε να γιορτάσουν πάλι τη μέρα της Λαμπρής

Κι εκεί, θ’ αφήσουν πάλι την αγάπη τους μαζί και μια ευχή:

Χρόνια Πολλά σας, Χριστιανοί!

Δεν γνωρίζει κανείς πότε θα ’ρθει ο Χριστός! 

Μας το άφησε όμως ρητό που λέει, ξαγρυπνάτε!                       

Να! Να ’ρθει! Να κοπιάσει! Εμείς είμαστε έτοιμοι!

Θα στρώσουμε τους δρόμους με δάφνες ακόμα μια φορά                  

και θα τρέξουμε στο μεγάλο Ναό της ζωής 

έτοιμοι ν’ ακούσουμε το σοφό διάγγελμά του

Να ζήσουμε, εμείς τ’ ανθρωπάκια, τη δόξα του να λάμπει                     

Να δούμε στο τρανό προσκλητήριο και τους εκπροσώπους

Κι όλοι μαζί σαν μια ψυχή ας δώσουμε ευχή                                                                                     

Ο βούρδουλας να σκίσει, να γκρεμίσει, να ουρλιάξει

Έξω από δω, εμπόροι, ψεύτες, ελεεινοί!  

Και να σαρώνεται με μιας το ψέμα κι η κακία

Διώχνοντας μια για πάντα απ’ τους ανθρώπους την κατάρα,

απ’ τους ανθρώπους την αγιάτρευτη πληγή    

Να έχει τον καιρό να καθαρίσει αγκάθια και δίποδα ερπετά

κι εμείς να ξαγρυπνήσουμε ετούτη τη φορά                             

Πριν φτάσει η στιγμή όπως παλιά και πούμε.…

μάχαιρα έδωσες…   Και πάλι Σταυρωθεί                                                                      

Χριστός Ανέστη αδελφοί! 

Με τούτη την Ανάσταση και η ζωή κι αυτή να Αναστηθεί!