ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974» κείμενα & ντοκουμέντα

ΤΕ  ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΚΚΕ-ΤΟΜΕΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΝΕ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

«ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974»

κείμενα  & ντοκουμέντα

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το βιβλίο, «ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974» κείμενα  & ντοκουμέντα-επιμέλεια τμήμα ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ παρουσίασαν στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Πινακοθήκης Καρδίτσας η Τομεακή Οργάνωση Καρδίτσας του ΚΚΕ & το Τομεακό Συμβούλιο της ΚΝΕ  την Πέμπτη 8 Ιούνη.

Ο Μαρίνος Μακρής γραμματέας της ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ ανοίγοντας την παρουσίαση τόνισε την ανάγκη να φωτιστούν όλες οι πλευρές τόσο των αιτιών επιβολής της 7χρονης χούντας όσο και της προσφοράς του ΚΚΕ στους αγώνες για την ανατροπή της.

Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε από τον Γιώργο Χαρίτο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ που τόνισε μεταξύ των άλλων: «Σε ό,τι αφορά τις αιτίες του πραξικοπήματος αυτές πρέπει να αναζητηθούν από τα χρόνια της ένοπλης σύγκρουσης 1946-1949 και μέσα στο πλέγμα των ενδοαστικών αντιθέσεων, που βγήκαν πιο έντονα στην επιφάνεια μετά την ήττα του ΔΣΕ. Η δικτατορία γεννήθηκε από την κρίση του πολιτικού συστήματος και για να το βγάλει από αυτή. Επιδίωξη των πραξικοπηματιών ήταν να διαμορφωθεί ένα “υγιές” πολιτικό σύστημα, "σύγχρονο", αντικομμουνιστικό, που θα έχει τον καθοδηγητικό ρόλο σε όλα τα όργανα της εξουσίας, στους μηχανισμούς της, με βασικό πυλώνα του την "εθνικόφρονα" παράταξη, όπου τα αναμορφωμένα αστικά κόμματα θα εναλλάσσονταν σ' αυτόν το ρόλο».

Στην ομιλία του αναφέρθηκε ακόμα «στη στήριξη που παρείχε στη χούντα το εγχώριο κεφάλαιο, ειδικά το εφοπλιστικό, καθώς και τα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, όπως φοροελαφρύνσεις και χρηματοδότηση δημόσιων επενδύσεων, που πήρε η χουντική κυβέρνηση».

Σε ξεχωριστό σημείο της ομιλίας του, ο Γ. Χαρίτος αναφέρθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα, λέγοντας ότι «ενώ το στρατιωτικό πραξικόπημα δεν συνάντησε άμεση λαϊκή αντίδραση, καθώς δεν υπήρχε καμία ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην πορεία το εργατικό κίνημα σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποίησε διάφορες μορφές πάλης αποσπώντας κάποιες παραχωρήσεις ή αποκρούοντας νέους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της χούντας».

Με επίκεντρο τον αγώνα του Πολυτεχνείου, εξήγησε ότι «το ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο του Πολυτεχνείου ήταν ότι πραγματοποιήθηκε σε πλήρη αντίθεση και ρήξη με το νομικό πλαίσιο της χούντας, τις αρχές και τους μηχανισμούς της, τους σχεδιασμούς των αστικών δυνάμεων υπέρ της χουντικής “φιλελευθεροποίησης”, ενώ η αλληλεγγύη του λαού διαφύλαξε το φοιτητικό κίνημα από την απομόνωση». Επιπλέον, επισήμανε πως είναι παρακαταθήκη ότι καμιά εκμεταλλευτική εξουσία, όσο ισχυρή κι αν φαίνεται, δεν είναι ακλόνητη και μόνιμη.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τη στρατηγική του ΚΚΕ, είπε για την «αρνητική επίδραση που είχε το γεγονός της αυτοδιάλυσης των Κομματικών Οργανώσεων από το 1958 και τη διάχυση των κομματικών μελών στην ΕΔΑ, όπως είπε και για την ιστορική σημασία της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ το 1968 που πήρε μέτρα κομματικής οικοδόμησης και οργανωτικής αυτοτέλειας του ΚΚΕ». Εξήγησε ότι «το ΚΚΕ, μετά την απόφαση της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ και συνολικά της δράσης του κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, πήρε μέτρα για την ντε φάκτο νομιμοποίησή του και την επιστροφή στην Ελλάδα της καθοδήγησής του, γεγονός που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση της νόμιμης πολιτικής του παρουσίας».

Μετά το τέλος της παρουσίαση ακολούθησε πλούσια συζήτηση.