Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΨΕΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΤΕ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΚΚΕ

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ
ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΨΕΜΑΤΑ
ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Με μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα οι κυβερνητικοί βουλευτές και τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με πρώτο «βιολί» τον Α. Τσίπρα,  προσπαθούν  από τη μια να συγκαλύψουν τον ταξικό υπέρ του κεφαλαίου χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης και από την άλλη να κάνουν το λαό παθητικό θεατή ή και ενεργητικό χειροκροτητή της.
Ας δούμε ορισμένα από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης.
1.«Η συμφωνία που διαπραγματευόμαστε είναι εξιτήριο της χώρας από τα μνημόνια. Και αμέσως μετά έξοδος στις αγορές». 
Αυτή καθαυτή η συμφωνία συνεπάγεται μια σειρά νέων, πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων (Φορολογικό, Εργασιακά, Ασφαλιστικό κ.λπ.), που θα κληθεί να πληρώσει και πάλι ο λαός. Και μάλιστα, θα μπορούσε να πει κάποιος, αυτό το πακέτο ισοδυναμεί με ένα νέο μνημόνιο. Αρα, το «εξιτήριο» για το οποίο μιλούν δεν αφορά τη λαϊκή οικογένεια. Αλλωστε, ανεξάρτητα από το εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει μνημόνιο, 3ο, 4ο ή 5ο με την έννοια μίας ακόμα συμφωνίας, ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, η ίδια η καπιταλιστική κρίση, οι δεσμεύσεις απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, τα διαρκή και επαναλαμβανόμενα μέτρα που βυθίζουν στο τούνελ της φτώχειας και της ανέχειας το λαό, είναι, έτσι κι αλλιώς, ένα σταθερό, μόνιμο και αέναο μνημόνιο, που μπορεί να ανατραπεί μόνο εάν ανατραπούν οι αιτίες που το γεννούν... Εξάλλου, τι επικαλούνται; Οτι μετά το «εξιτήριο» βγαίνουμε στις αγορές. Μήπως αυτό σημαίνει βελτίωση των όρων ζωής των εργαζομένων; Σε καμία περίπτωση. Ακριβώς το αντίθετο. Σημαίνει συνθήκες βελτίωσης για την ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών.
2.«Τα μέτρα θα εφαρμοστούν εάν και μόνο αν εφαρμοστούν και ποσοτικοποιηθούν τα μέτρα για το χρέος». Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θέλει απεγνωσμένα κάποια ρύθμιση για το χρέος. Είναι γεγονός ότι η όποια διαχείριση του κρατικού χρέους, όπως και όλων των πλευρών της καπιταλιστικής κρίσης, δεν πρόκειται να κάνει καλύτερη τη ζωή της εργατικής τάξης. Παραδέχονται, λοιπόν, ότι τα νέα μέτρα θα εφαρμοστούν σε κάθε περίπτωση, καθώς και ότι η διαπραγμάτευση δεν αφορά μόνο το τρέχον πρόγραμμα, αλλά μια συνολικότερη συμφωνία, στην ουσία ένα νέο μνημόνιο, στο όνομα της ρύθμισης του χρέους. Η ανάπτυξη για την οποία πασχίζουν η συγκυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, έχει ταξικό πρόσημο, είναι η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, που αντικειμενικά συνδέεται με την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση των επιχειρηματικών ομίλων και ταυτόχρονα το ξεκλήρισμα των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που ισχυρίζονται  «μέτρα για το χρέος», που μάλιστα τα θέλουν πολύ, είναι ένα νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων. Πολλοί θεωρούν, μάλιστα, ότι είναι ένα νέο μνημόνιο με το ΔΝΤ. Οπως κι αν βαφτιστεί η ρύθμιση του χρέους (αναδιάρθρωση, απομείωση, «κούρεμα», επιμήκυνση κ.λπ.), το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αποτελέσει έναν ακόμα μόνιμο βραχνά για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, που θα εκτείνεται πολλές δεκαετίες μπροστά.
3.«Πιάσαμε αυτό το πλεόνασμα». Εκτός από τον πρωθυπουργό, που έκανε και «το σταυρό του» γι’ αυτό το γεγονός,  «το σταυρό τους» κάνουν και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αλλά και οι εκπρόσωποι « ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, που βλέπουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να υλοποιεί και με το παραπάνω την πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και για να γίνει αυτό, για να υπάρχουν πρωτογενή πλεονάσματα, η εργατική τάξη ματώνει τα τελευταία χρόνια και στερεί από τον εαυτό της και τα παιδιά της ακόμα και βασικά είδη πρώτης ανάγκης για να μπορέσουν να ζήσουν.
4.Όσο για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας;« Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν μνημόνιο και τρόικα, εφόσον είμαστε μέλος της ΕΕ, είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε τη ΔΕΗ στο 50% της λιανικής». Τι αποδεικνύει αυτό το επιχείρημα; Είναιν στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης οι ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή τα νέα πεδία για κερδοφορία του κεφαλαίου που είναι υποχρεωμένη να ανοίγει μία αστική κυβέρνηση.  
Σε όλ αυτά υπάρχει απάντηση! Η εργατική - λαϊκή αντεπίθεση.
Μπροστά στη συζήτηση και ψήφιση των μέτρων στη Βουλή, ο σχεδιασμός και η οργάνωση της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς, με ευθύνη κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης, αποκτούν τώρα ακόμα πιο επείγοντα χαρακτήρα.
Κανείς δεν μπορεί να μείνει απαθής στη νέα σφαγή του λαϊκού εισοδήματος, στις ιδιωτικοποιήσεις που επιταχύνονται, στην πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, που σημαίνει παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και του χρόνου εργασίας.
Για μια τέτοια μάχη χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ, απαιτείται ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας που θα παλεύει σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Για να δυναμώσει σήμερα η πάλη για τη ζωή που μας αξίζει, σε αντιπαράθεση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, η πάλη για την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ.