“ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ”

 Οι εκλογές για αντιπροσώπους για το 18ο συνέδριο της ΟΛΜΕ την Τετάρτη 3/5 διεξάγονται τη στιγμή που ενώ μπήκε ο Μάιος με τη νέα συμφωνία κυβέρνησης τρόικας “ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ”!!

            ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ εμείς και τα παιδιά μας να έχουμε εισόδημα, να ζούμε με δικαιώματα στην εργασία, στην ασφάλιση, στη σύνταξη, στην παιδεία.... ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΚΟΦΤΗ!!!

            Από το Καστελόριζο του 2010 με τον ΓΑΠ, μέχρι σήμερα με τον Α. Τσίπρα: μια εφτάχρονη πορεία λεηλασίας των εργατικών δικαιωμάτων, των λαϊκών κατακτήσεων, του πλούτου της χώρας.

            Ακόμη μια φορά η πραγματικότητα μας θέτει επιτακτικά το ερώτημα: Θα αποδεχθούμε, θα παραδοθούμε στη βαρβαρότητα;

            Θα αποδεχθούμε δηλαδή ότι τα δικαιώματα και η ζωή μας, το παρόν και το μέλλον του τόπου μας, ανήκουν αποκλειστικά στους δυνάστες μας και πρέπει να τύχουν της έγκρισής τους; Θα συμβιβαστούμε ότι η χώρα μας, αν δεν παίρνει τις δόσεις της, είναι μια χώρα ανίκανη και ανήμπορη που αναμένει το μοιραίο; Θα αποδεχθούμε τους ληστές ως εταίρους, τους φονιάδες ως συμμάχους, τα αρπακτικά ως δανειστές;

            Είτε παραμείνει ο Τσίπρας, είτε πάρει προαγωγή ο Μητσοτάκης, είτε οποιαδήποτε άλλη παραλλαγή, με ατέλειωτα μέτρα θα μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω. Θα συνεχιστεί η χωρίς όρια επιχείρηση πολιτικού ψεύδους και απατεωνιάς, ξετσιπωσιάς και κυνισμού, που τα ίδια ψέματα ντράπηκαν, μια και δεν ντρέπονται τα στόματα που τα λένε.

            Το δικό μας χρέος  είναι να κινηθούμε στην κατεύθυνση οικοδόμησης της αντίληψης ότι η ανακοπή, η αντιμετώπιση της επίθεσης ή ακόμη και η συνολική σε μια πορεία αναμέτρηση με τις δυνάμεις του συστήματος απαιτεί επίμονα τη συγκρότηση ιδεολογική- πολιτική-οργανωτική των λαϊκών δυνάμεων.

            Γιατί οι όροι εργασίας, σπουδών, διαβίωσής μας δεν είναι, δε μπορούν να προκύψουν ως αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης αλλά αναμέτρησης με το καθεστώς της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Δεν μπορούν να προκύψουν ως αποτέλεσμα συμβιβασμού αλλά σύγκρουσης με τους φορείς της εξαθλίωσης μας. Δεν μπορούν να προκύψουν ως αποτέλεσμα συνεννόησης και συνδιαχείρισης, αλλά ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ και ΠΑΛΗΣ.

            Χωρίς αυταπάτες και εφησυχασμούς. Απορρίπτοντας απόψεις που χαϊδεύουν τ’ αυτιά, που μας καθησυχάζουν, που μας αδρανοποιούν. Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν εύκολες αλλά μόνο δύσκολες απαντήσεις. Δεν υπάρχουν «γρήγορες» αλλά μόνο βασανιστικές λύσεις. Δεν υπάρχουν «έξυπνες» αλλά μόνο πραγματικές απαντήσεις.

            Η συμφωνία συγκυβέρνησης-τρόικας πρέπει να βρει το λαό στους δρόμους,. Να γίνει αφετηρία ενός νέου κύκλου αγώνων έμπρακτης αμφισβήτησης της υποταγής στα ξένα και ντόπια αφεντικά. ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ.

            Απο την άλλη στο σωματείο, την ΕΛΜΕ, έρημο και εγκαταλελειμμένο το συνδικαλιστικό τοπίο. ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ και ΔΑΚΕ αγκαζέ (αντίστοιχα ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ) αποτελούν τους “δίδυμους πύργους” της παραμονής του κλάδου στο καθεστώς της ήττας και της υποταγής, της συντήρησης της διαλυτικής κατάστασης στο εσωτερικό του.

            Τους παρακολουθήσαμε στη Γενική Συνέλευση να στήνουν τσακωμούς, ακριβώς για να κρύψουν ότι δυο χρόνια τώρα έχουν ψηφίσει ΜΑΖΙ όλες τις αποφάσεις καθήλωσης του κλάδου.

            Τα ερωτήματα των εκλογών προκύπτουν αβίαστα:

            Θα αποδεχτούμε την ήττα, την υποταγή, τη μοιρολατρία;

            Θα “μαυρίσουμε” την πολιτική ξετσιπωσιά των παλιών και νέων υποστηρικτών των μνημονίων;

            Θα αποδοκιμάσουμε τον κυβερνητικό συνδικαλισμό (νέο και παλιό); Αυτούς που χρησιμοποίησαν τους αγώνες των εκπαιδευτικών μόνο και μόνο για να γίνουν αυτοί που θα είναι ο φορέας της αντιλαϊκής επίθεσης. Αυτούς που τόσα χρόνια έχουν συκοφαντήσει την έννοια του συνδικαλισμού και τον έχουν αντικαταστήσει από τους εκβιασμούς και τις συνδιαλλαγές παραγόντων.

            Θα ξεπεράσουμε την “αριστερή συμόρφωση” που με -κατά τα άλλα- αγωνιστικό και ταξικό πλαίσιο κηρύττει “ότι δεν μπορεί κλάδος”;

            Θα στείλουμε μήνυμα για να χτιστεί ένας άλλος, πραγματικός αγωνιστικός, ταξικός και δημοκρατικός συνδικαλισμός; Που δεν θα εμφανίζεται μόνο στις εκλογές και θα συγκροτεί ψηφοδέλτια με συνδικαλιστικά αόρατους συναδέλφους. Που θα συζητάει, θα βγάζει συμπεράσματα, θα οργανώνει αγώνες και όχι «διαλόγους» των λύκων με τα αρνιά. Που δε θα νομίζει ότι συνδιοικεί με τον αντίπαλο, που δε θα βρίσκει κοινό γήπεδο με αυτόν.

            Μ’ αυτές τις σκέψεις  καλούμε τους συναδέλφους να μας στηρίξουν ώστε αυτή η φωνή, αυτές οι απόψεις, να ακουστούν στο συνέδριο της ΟΛΜΕ.

Για τις ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Αλέξης Φυτσιλής