Ο στιχουργός Κώστας Βίρβος τιμήθηκε στη Νυρεμβέργη

Του Βάγιου Φασούλα

(Αρχείο Βάιου Φασούλα – Τρικαλινός ημερήσιος τύπος)

 …«Δεν είμαστε κριτικοί για να μπορούμε να κρίνουμε το ασήκωτο από σπουδαιότητα και βάρος μεγάλο έργο του στιχουργού Κώστα Βίρβου, αλλά είμαστε κι εμείς που κάποια πράγματα λιτά και μεστά μπορούμε να πούμε προκειμένου να τιμήσουμε τον τρικαλινό και μεγάλο έλληνα στιχουργό που έχει πλάσει ένα στερέωμα με τον δικό του (φτιαγμένο για μας) γαλαξία και αστέρια..!»   

Σε μια κατάμεστη αίθουσα στην πόλη της Νυρεμβέργης, κατόπιν μακράς και επίπονης διοργάνωσης από τον «Τρικαλινό Λαογραφικό Σύλλογο Νυρεμβέργης και Περιοχής», πραγματοποιήθηκε μια από κάθε άποψη τιμητική και επιτυχημένη βραδιά αφιερωμένη στο μεγάλο μας στιχουργό και συμπολίτη μας Κώστα Βίρβο και στο έργο του. Η συνεργασία του προαναφερόμενου Συλλόγου, έγινε με την υπηρεσία πολιτισμού και ελεύθερου χρόνου(ΚUF) του Δήμου Νυρεμβέργης και είχε σαν αποτέλεσμα τη ροή πολλών ανθρώπων (κάπου τετρακόσιοι) που ήρθαν να δουν και να ακούσουν το έργο του Κώστα Βίρβου. Μεταξύ των καλεσμένων ήταν: εκπρόσωποι του Δήμου της πόλης Νυρεμβέργης, εκπρόσωποι του ελληνικού προξενείου, η παρουσία του ιερέα της ενορίας μας κ. Αλέξανδρο Τζατζάνη, κόσμος των γραμμάτων και της τέχνης, επιχειρηματίες και εργάτες, ένα ανακατεμένο κράμα ανθρώπων –γερμανοί και έλληνες- καθώς και κάμποσοι φίλοι Τούρκοι. Βεβαίως τον Κώστα Βίρβο συνόδευε η σύζυγός του, η αντιπρόεδρος του Π.Ο.Δ.Τ. κ. Μάχη Βασιλειάδου-Παλάτου και ο Δήμαρχος Τρικάλων και πρόεδρος του Π.Ο.Δ.Τ. κ. Κώστας Παπαστεργίου με τη σύζυγό του.

Το ενθουσιώδης ξεκίνημα έκανε ο πρόεδρος του τρικαλινού λαογραφικού συλλόγου μας κ. Γ. Τσιάκαλος ο οποίος αναφέρθηκε διεξοδικά και με φανερή συγκίνηση στο μεγάλο από ευαισθησία και ζωντάνια έργο του Κώστα Βίρβου. (Σημειώνουμε ότι όλα όσα ειπώθηκαν μεταφράζονταν αμέσως στα γερμανικά από μέλη του Δ. Σ. καθώς και τα γερμανικά στα ελληνικά).

Ακολούθησε ο χαιρετισμός του Δημάρχου Τρικάλων κ. Κώστα Παπαστεργίου ο οποίος αναφέρθηκε με το δικό του τρόπο στο μεγάλο έργο του εκλεκτού της βραδιάς και πρέπει να πούμε ότι η αναφορά του ήταν από κάθε άποψη συγκινητική, πολιτιστική και ακμαία.

Πολλοί από μας είχαν την ευκαιρία ν' ακούσουν, και μάλιστα για πρώτη φορά, ότι  ο Δήμος Τρικάλων είχε, προ κάποιου καιρού τη μεγάλη τιμή και χαρά να βραβεύσει με το χρυσό μετάλλιο της πόλης Τρικάλων το στιχουργό και να δώσει και το όνομά του σε ένα δρόμο της πόλης μας. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο δεν ήταν λίγοι εκείνοι που το άκουγαν για πρώτη φορά και οι "ψίθυροι" που η μεγάλη έκπληξη άφησε, δίναν και παίρναν μπερδεμένοι στο μεταναστευτικό οίστρο. Και ήταν έκπληξη, για μας, όταν πέρα απ' την μη ενημέρωση και μεγάλη άγνοια γύρω απ' τα δρώμενα της πόλης μας, είδαμε ότι αυτή η ενέργεια του Δήμου Τρικάλων να ονομάσει ένα δρόμο σε "Οδός Κώστα Βίρβου" και μάλιστα εν ζωή, είναι κάτι που απ' όσο ξέρουμε δεν έχει ακόμα γίνει. Να συγχαρούμε από καρδιά τον κ. Κώστα Παπαστεργίου και για το θάρρος και για την ευαισθησία για την ενέργεια αυτή κι ας μας επιτραπεί να πούμε ότι ξεπερνά κάθε ανθρώπινο άθλο και κάλος.

Στη συνέχεια ο στιχουργός ανέβηκε στο βήμα της μεγάλης αίθουσας χαιρετώντας και ευχαριστώντας  θερμά όλους όσους παρευρέθηκαν κοντά του και τον τίμησαν. Λίγα τα λόγια, λιτά και μεστά του Κ. Β. γύρω απ' το έργο του. Μας διάβασε ένα τετράστιχο της στιγμής γραμμένο και αφιερωμένο σε μας και στους φίλους γερμανούς και στη συνέχεια αφού καταχειροκροτήθηκε και ο Τρικαλινός Σύλλογος τον τίμησε απονέμοντας τιμητικό βραβείο, έδωσε, ο Κ. Β. το λόγο στη μουσική να μας τα πει η ίδια.

Η παρουσία του μουσικού συγκροτήματος "Μουσικοί Ορίζοντες" όπου με απόλυτη επιτυχία τράβηξε απ' τα βαθιά συρτάρια του Βίρβου ένα ελάχιστο μέρος των μελωδιών του όπου, το μεν μπουζούκι συγκίνησε και μεράκλωσε τους παρευρισκόμενους γερμανούς, τα δε λόγια, λόγια αφρόκρεμας που ξεπήδησαν μέσα απ' τις χιλιάδες τραγούδια και στίχους του αγαπημένου μας συμπολίτη, άφησαν στη ραχοκοκαλιά μας το ρίγος και την τρίχα γλυκά να εγερθεί και να αντιπάλλονται στο δέος, στη συγκίνηση και στην περηφάνια. Τα δεκάδες τραγούδια που τραγουδήθηκαν και τα χιλιάδες που τραγουδιούνται και δε θα πάψουν ποτέ να τραγουδιούνται απ' το ξεκίνημά τους μέχρι στις μέρες μας και η παρέλαση από ερμηνευτές και συνθέτες που ξεχύθηκαν μπρος μας απ' τις νότες του μπουζουκιού, ήταν για μας τους μετανάστες μέρος της ίδια μας ψυχής.

Της ψυχής μας που ο Βίρβος ανέκαθεν μπόρεσε να την ψηλαφίσει, να μας την σφυρηλατήσει και να μας την τραγουδήσει με το πιο απαλό χάδι έτσι που να αφήσει πάνω μας μια σκιά, μια λιτή όαση στις δικές μας έρημους κι ένα άσβηστο καντήλι γεμάτο με το λάδι των παθών, των καημών, της λαχτάρα και της αγάπης του μεγάλου στιχουργού για μας έτσι που όχι μόνο να μην σβήσει η αγάπη μας για την πατρίδα αλλά να δυναμώσει και να δυναμώνει καθημερινά. Μέσα στους μετρημένους και παραμερισμένους ιεραπόστολους ο Κώστας Βίρβος αποτέλεσε για πολλούς από μας ένα φάρο ή ένα φωτεινό ορίζοντα που μπόρεσε μέσα απ' τους κάθε λογής αγέρηδες όχι μόνο να τους κοντράρει αλλά και να τους αλλάξει πορεία.

Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν μιλήσει για το Κ. Β. και που δε θα σταματήσουν ποτέ να μιλούν. Μια τεράστια περιουσία πολιτιστικής κληρονομιάς μας έχει αφήσει ο στιχουργός και που ακόμα ανεξάντλητος και όρθιος προσπαθεί να τη μεγαλώσει έτσι που να μπορεί αυτός ο σπόρος, ο φτιαγμένος με ψωμί και αλάτι να μας θρέφει και να μας χορταίνει όλους. Για μας τους μετανάστες η συμμετοχή του με την ακράτητη παρέμβασή του όπου πολλοί εκλεκτοί συνθέτες ασχολήθηκαν μαζί του και αμέτρητοι ερμηνευτές με τα τραγούδια τους μας τον έφερναν μπροστά μας, αποτέλεσε και αποτελεί οράματα και σταθμούς. Σταθμούς που άφησε να τρέχουν τα δικά του τρένα με καποτρένους εμάς τους ίδιους και με άσβηστα τα οράματα να μπορέσουμε να γεμίσουμε κάποτε το άδειο πιάτο στο τραπέζι και να κάτσουμε στην άδεια καρέκλα της κάμαρης που κάποτε αφήσαμε.

Τι άλλα λόγια μπορούμε να πούμε για τον Κ. Βίρβο όταν τα ίδια του έργα μιλούν και τραγουδούν και τους καημούς και τα μεράκια και τα παράπονα και τον έρωτα! Όταν ο κάθε στίχος του αποτελεί όχι μόνο τον πέλεκα ο οποίος πελεκά την αδιαφορία και την αδράνεια, αλλά και το μπαμπάκι που ξέρει να επουλώνει και να κλείνει πληγές και να σκιαγραφεί ασταμάτητα σε άμορφους πίνακες λευκά περιστέρια.

Ας προβληματιστούν οι κρατικοί παράγοντες και φορείς, ας φέρουν σε αντιπαράθεση το αγνό παρελθόν με το παγιδευμένο μέλλον και ας κοιτάξουν τ' αστέρια που δίνουν φως και ζωή και να τα αντιπαραθέσουν με τα νέα αστέρια των ημερών μας, αυτά  που διώχνουν το φως και φέρνουν σκοτάδια. Και τέλος ας αφουγκραστούν τη νέα γενιά κι ας κοιτάξουν να δουν από ποια αστέρια διοχετεύονται ζωή και φως και πού οδηγούνται.

Φασούλας Βάιος

23.02.1998 Γερμανία